Αναζήτηση
Ο λατρευτός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποφάσισε να μας προσγειώσει. «Σημαντικό κομμάτι των μεταρρυθμίσεων δεν έχει τελειώσει» αποφάνθηκε αυστηρά.
Επειδή όμως μας έχουν παραζαλίσει τον έρωτα με τις μεταρρυθμίσεις, πάμε να δούμε ποιες είναι αυτές που δεν έχουν τελειώσει και στενοχωριούνται στο Βερολίνο.
Δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μελέτες για τις επικουρικές συντάξεις –αλλά αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση, υπολογισμός είναι…
Δεν έχει ολοκληρωθεί το μισθολόγιο στο Δημόσιο –αλλά γιατί θεωρείται μεταρρύθμιση ο μισθός σε μια δουλειά;
Δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε οι πέντε χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο –αλλά από πότε οι απολύσεις λογίζονται ως μεταρρύθμιση;
Δεν έχει ολοκληρωθεί η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα –αλλά εδώ ισχύει ό,τι και για το Δημόσιο: αποτελούν μεταρρύθμιση οι απολύσεις;
Δεν έχει ολοκληρωθεί η νέα συνδικαλιστική νομοθεσία –αλλά γιατί είναι μεταρρύθμιση αν μια απεργία κοινοποιείται 48 και όχι 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της;
Γενικώς πού ξανακούστηκε να έχει γνώμη ένας γερμανός υπουργός Οικονομικών για το πώς θα αποφασίζονται οι απεργίες στην Ελλάδα και πόσα μέλη της συνδικαλιστικής διοίκησης θα πρέπει να είναι υπεύθυνα απέναντι στον νόμο;
Δεν θα συνεχίσω την απαρίθμηση διότι είναι άχαρη.
Είναι βέβαιο ότι θα βρω πολλές απαιτήσεις της τρόικας που δεν έχουν ικανοποιηθεί. Μεταξύ τους όμως δεν μπορώ να εντοπίσω ούτε μισή μεταρρύθμιση.
Τότε λοιπόν γιατί μας ζαλίζουν με κάποιες υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις που δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη;
Διότι αν ψάχνουν ειλικρινά για μεταρρυθμίσεις μπορώ με μεγάλη ευκολία να τους αραδιάσω καμιά δεκαριά που δεν προχωρούν και δεν τους βλέπω ούτε να πιέζουν ούτε να ανησυχούν.
Τι γίνεται, ας πούμε, με τη φορολογική μεταρρύθμιση; Ασχολείται κανείς;
Τι γίνεται με τη διοικητική αναδιάρθρωση και την εξάλειψη της γραφειοκρατίας;
Τι γίνεται με τη μεταρρύθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας; Με την εκπαίδευση; Με τη χωροταξία;
Τι γίνεται με τη ρύθμιση των αγορών;
Ο «μεταρρυθμιστής» Σόιμπλε, ας πούμε, ήταν αντίθετος με τη μεγάλη μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και χρειάστηκε να παρακάμψουν την αντίθεσή του για να προχωρήσουν.
Επί της ουσίας, δηλαδή, ο Σόιμπλε και τα φιλαράκια του δεν έχουν την παραμικρή σχέση με οτιδήποτε το μεταρρυθμιστικό.
Ισα ίσα. Είναι τόσο βαθιά συντηρητικοί, δογματικοί και αντιδραστικοί ώστε εξευτελίζουν κάθε έννοια μεταρρύθμισης.
Και το μεγαλύτερο λάθος της δυσκίνητης Κεντροαριστεράς και της βλακώδους Αριστεράς είναι ότι επέτρεψαν σε μια χούφτα ταλιμπάν των αγορών και της λιτότητας να οικειοποιηθεί την έννοια της «μεταρρύθμισης», όπως πρώτος την προσδιόρισε ένας σπουδαίος συμπατριώτης τού Σόιμπλε.
Ο Εντουαρντ Μπέρνσταϊν, στις αρχές του 20ού αιώνα…
