Αναζήτηση
Αρκεί ένας σπινθήρας για να χτυπήσει ο συναγερμός της πυρκαγιάς. Συμβαίνει κάθε φορά που η διαπραγμάτευση με την τρόικα μπαίνει στην τελευταία, ηλεκτρισμένη φάση της. Συνέβη το Σαββατοκύριακο με τα δημοσιεύματα για ένα e-mail της τρόικας που εγείρει ενστάσεις κατά της ρύθμισης των 100 δόσεων για τα χρέη προς το Δημόσιο. Η ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά είναι ότι πρόκειται για την τελευταία διαπραγμάτευση. Και ότι στο τιμόνι του πυροσβεστικού οχήματος κάθεται για πρώτη φορά ο Γκίκας Χαρδούβελης.
Η κυβέρνηση λέει ότι e-mail που να ζητάει την απόσυρση της ρύθμισης δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως οι ενστάσεις της τρόικας. Είχαν άλλωστε διατυπωθεί πριν κατατεθεί η ρύθμιση, την οποία η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προωθήσει χωρίς να περιμένει τη συγκατάθεση των δανειστών.
Ηταν μία από τις εκφάνσεις της πρώιμης αυτοπεποίθησης που διέλυσαν βιαίως οι αγορές. Τώρα διαμηνύεται ότι ενδεχόμενο απόσυρσης της ρύθμισης δεν υπάρχει. Το πολύ πολύ να γίνουν κάποιες μικροαλλαγές, στην κατεύθυνση της επιβράβευσης των καλόπιστων οφειλετών.
Το ζήτημα δεν έχει τόση σημασία per se. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα κολλήσει εκεί η διαπραγμάτευση. Και όντως δεν θα είχε τόση σημασία, αν δεν ήταν ενδεικτικό των προθέσεων των δανειστών. Σε μια ατζέντα που είναι ήδη πολύ βαριά για την κυβέρνηση, οι τροϊκανοί προσθέτουν ακόμη ένα κεφάλαιο –που διαρρέει όχι τυχαία στον Τύπο.
Σύμφωνα με μία ανάλυση, «ζούμε ξανά το ritual». Ζούμε το γνώριμο τελετουργικό της διελκυστίνδας δανειζομένου – δανειστή, όπου ο πρώτος χρειάζεται να περάσει πρώτα από την Κόλαση, μέχρι να βρει κοινό τόπο με τον δεύτερο.
Μόνο που στην τελευταία δόση δεν υπάρχει η διέξοδος της αναβολής. Το πρόγραμμα τελειώνει. Ο στόχος (διάβαζε και μονόδρομος) για την κυβέρνηση είναι να σηματοδοτήσει αλλαγή φάσης στη σχέση με την τρόικα μέχρι το τέλος του χρόνου.
Δεν είναι όμως μόνο ο χρόνος. Οσοι έχουν στραμμένες τις κεραίες τους προς την Ευρώπη και τις αγορές εξηγούν ότι το κλίμα είναι βαρύ. Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στο στόχαστρο. Της καταλογίζουν ότι οι παράλογες προσδοκίες της πυροδότησαν την ανασφάλεια που απείλησε και απειλεί ακόμη να μολύνει τον Νότο. Η Ελλάδα κινδυνεύει πάλι να αντιμετωπιστεί ως η άστατη, λοιμώδης εξαίρεση.
Μέσα σε αυτό το νέφος της δυσπιστίας θα κληθεί ο Χαρδούβελης να λύσει τους κόμπους. Ολα –αξιολόγηση και μεταμνημονιακό «κοστούμι» –πρέπει να έχουν τελειώσει μέσα στις επόμενες τριάντα ημέρες.
Θα προλάβουμε; Δεν περπατάμε πάλι στον αέρα; Η ψύχραιμη, κυνική απάντηση είναι ότι τέσσερα χρόνια τώρα στον αέρα περπατάμε.
