Αναζήτηση
Αναφέρω ας πούμε (προκειμένου να διαψεύσω ο καλός ο άνθρωπος όλα τα προηγούμενα και τον μύθο που λέγαμε) ότι προχθές το βράδυ προέβη μέσω twitter σε βαρυσήμαντη πολιτική παρέμβαση –με αφορμή τη βλακεία Στύλιου με τη Λιάνα Κανέλλη –η οποία δημιούργησε, λέμε τώρα, αίσθηση και συζητείται ευρέως. Εγραψε συγκεκριμένα (διατηρώ στίξη και συντακτικό ως έχουν):
«Σφαίρα στον Κασιδιάρη ο νους τους. Σιγά μην… κόπηκε ο ομφάλιος λώρος με τον Μπαλτάκο…».
Παρά τις εμφανείς γλωσσικές αδυναμίες που παρουσιάζει το tweet της Αυτής Υψηλότητος, είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα… εκτιμηθεί δεόντως από τον πρόεδρο Αλέξη και τους συν αυτώ, οι οποίοι την περασμένη Τετάρτη «μαύρισαν» την ψυχή του κοριτσιού με τις παρατηρήσεις τους (στην Πολιτική Γραμματεία) αναφορικά με το «τι κάνει» (ή μάλλον τι ΔΕΝ κάνει) στην Περιφέρεια.
Το γεγονός από μόνο του με έχει φέρει στα όριά μου, διότι είναι και αχάριστοι οι άνθρωποι –ολόκληρη Περιφέρεια τους κέρδισε, δεν τους αρκεί; Παρακάμπτω όμως την, δικαιολογημένη θα τη χαρακτηρίσω, οργή μου, για να επισημάνω ότι στη συνεδρίαση της Τετάρτης (η οποία πέρασε σχεδόν στα «κουφά» ευγενή φροντίδι του συστήματος που έχει εγκαταστήσει το κόμμα στα ΜΜΕ) η Πολιτική Γραμματεία, του προέδρου μη εξαιρουμένου, εγκάλεσε την Αυτής Υψηλότητα περίπου για ανυπαρξία έργου επί δίμηνο, εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα –όπως λ.χ. με τα σκουπίδια –και σοβαρή αρνητική δημοσιότητα. Η Αυτής Υψηλότης αντέτεινε το εξαιρετικά δημοφιλές στον ΣΥΡΙΖΑ «με πολεμούν τα συμφέροντα», αλλά ο πρόεδρος Αλέξης και οι δικοί του που αντιλαμβάνονται ότι αν οι εκλογές παρ’ ελπίδα δεν πραγματοποιηθούν τον Μάρτιο του ’15, αλλά πάνε για το ’16, τα έργα και οι ημέρες της Αυτής Υψηλότητος στην Περιφέρεια μπορεί να πάρουν στον λαιμό τους ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και επειδή το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τύχη της Αυτής Υψηλότητος Ρένας, αλλά τους καίει τρομακτικά να έχει θετικό πρόσημο η πρώτη δοκιμασία της κυβερνώσας Αριστεράς, έχω την αίσθηση ότι θα της σφίξουν τα λουριά, δεδομένου ότι όταν της ζητήθηκε να παρουσιάσει το… όραμά της (τι κομψά που τα λέω) για τα σκουπίδια, αφού θα καταργήσει όπως λέει τις συμβάσεις με τους ιδιώτες για την κατασκευή εργοστασίων επεξεργασίας, η κοπέλα κοίταζε το ταβάνι! Και επειδή όταν της έθεσαν και το θέμα του Καματερού που είναι έτοιμος να λειτουργήσει έστριβε τις όμορφες κοτσίδες που δεν έχει, προβάλλοντας τη… σοβαρότατη δικαιολογία ότι δεν περίμενε να ερωτηθεί γι’ αυτά τα θέματα και δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί, «κάτι» μου λέει (όχι, λυπάμαι δεν θα τον «δώσω» εγώ αυτόν τον «κάτι») ότι οσονούπω θα τεθεί υπό (υψηλή) επιτροπεία. Κλαίω φυσικά…
Απαντήσεις
Στην πιθανή ερώτηση γιατί κλήθηκε αιφνιδιαστικά η Αυτής Υψηλότης στην Πολιτική Γραμματεία, θα απαντήσω ότι αυτή –η κλήση –σηματοδοτεί και το πιθανό τέλος μιας ωραίας φιλίας, αυτής με τον πρόεδρο Αλέξη. Διότι του προέδρου, του την έχουν σπάσει ιδιαίτερα κάτι δημοσιεύματα που αναγορεύουν την Αυτής Υψηλότητα Ρένα σε «δελφίνο» και διάδοχό του.
Α, και κάτι μου λέει επίσης ότι στο εξής θα απαντάει εκείνη στα τηλέφωνα και δεν θα μεσολαβεί ως «φίλτρο» ο σύντροφός της κύριος Μπενίσης, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έχει εγκατασταθεί κανονικά στην Περιφέρεια. Να ρωτήσω εν γνώσει του ΣΥΡΙΖΑ ή όχι;
Τζάμπα φασαρία
Παραμένω στον χώρο του αγαπημένου ΣΥΡΙΖΑ για να υπερασπιστώ τον Κώστα Ησυχο, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος και υπεύθυνο για τα εξωτερικά θέματα, ο οποίος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα με αφορμή τις «υποθέσεις» του για τη δημιουργία «σικέ» επεισοδίου έντασης με την Τουρκία προκειμένου να συγκεντρώσει η κυβέρνηση με σχετική ευκολία τους 180 βουλευτές. Το παλικάρι, πρέπει να ομολογήσω δεν είπε τίποτε περισσότερο από όσα διακινούνται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και στους… διαδρόμους της Βουλής, όπου το αγαπημένο παιχνίδι βουλευτών και παραγόντων είναι το «βρες και εσύ έναν λόγο για να συγκεντρωθούν οι 180»!
Κατά δεύτερον, το άτομο έχει μια καταγωγή από Λατινική Αμερική, όπου όλα γίνονται –γεννήθηκε στην Αργεντινή, έχει άκρες με βενεζουέλες, βολιβίες και λοιπά όπου κάτι τέτοια τα έχουν για πλάκα.
Κατά τρίτον, όσοι νομίζουν ότι θα τον «φάνε» έπειτα από αυτή την μπαρούφα, είναι απολύτως γελασμένοι: ο άνθρωπος είναι τόσο κοντά στον πρόεδρο, που δεν τρώγεται με τίποτε –τζάμπα άνοιγε το σπίτι του στο Μουντιάλ για τον πρόεδρο και τους φίλους του για το τρίπτυχο «pizza, μπίρα, μπάλα»;
Αντιθέτως δεν θα υπερασπιστώ καθόλου τον συμπατριώτη μου εξ Αρτης Γ. Στύλιο, ο οποίος υπέπεσε σε κορυφαία γκάφα βάζοντάς τα με την περίφημη «άντε μη σε πιάσω στο στόμα μου» Λιάνα Κανέλλη. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δεν αισθάνομαι την ανάγκη να τον δικαιολογήσω –πέραν της ανοησίας που εκστόμισε.
–Πού πας ρε Καραμήτρο στη Βουλή απέναντι στη «μη σε πιάσω στο στόμα μου» Λιάνα; Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
Θα του αναγνωρίσω μόνο το ελαφρυντικό της μετεφηβικής, λέμε τώρα, ηλικίας. Και θα σημειώσω ότι ο παλίκαρος θα ήταν ακόμη υφυπουργός αν δεν μεσολαβούσε ο πρόεδρος Βαγγέλης, ο οποίος τηλεφώνησε –τσεκαρισμένο –στον πρόεδρο Αντώνη και του είπε «αυτός δεν μένει, φεύγει».
Ο μουντζούρης
Οι πρόσφατες συναντήσεις των περισσότερων πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μπορεί να μην είχαν ένα ορατό αποτέλεσμα για την έξοδο της χώρας από την πολυεπίπεδη πολιτική κρίση που βιώνει, είχαν όμως μια θετική επίδραση στην κοινωνία. Την έβαλαν να σκεφθεί ότι ακόμη και τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο μικροκομματικών παιχνιδιών στο όνομα μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που φθείρεται καθημερινά.
Είναι να απορεί κανείς με την ευκολία με την οποία εκστομίζονται πολιτικές προτάσεις που εκ των πραγμάτων είναι ανέφικτο να υλοποιηθούν δεδομένης της δημόσιας στάσης των κομμάτων: ζητείται, ας πούμε, η σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών πριν καν οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί καταφέρουν να επιτύχουν ένα ελάχιστο πολιτικής συναίνεσης σε βασικά ζητήματα, όπως στα εθνικά θέματα ή στη θέση της χώρας στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Ή ζητείται η σύγκληση του Συμβουλίου προκειμένου να συμφωνηθεί η ημερομηνία των πρόωρων εκλογών, λες και υπήρχε ποτέ η πιθανότητα η κυβέρνηση να εκχωρήσει σε οιονδήποτε τρίτον, και δη τον κυριότερο αντίπαλό της, το δικαίωμα να προκηρύξει εκείνη τις εκλογές σε χρόνο που εκείνη επίσης θα επιλέξει.
Ευτυχώς που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναλαμβάνει καμία σχετική πρωτοβουλία. Η σοφία που τον διακρίνει τού επιβάλλει να αρνείται τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, διότι σε περίπτωση που θα το κάνει ο μέγας κίνδυνος είναι η διαδικασία στο Συμβούλιο να εξελιχθεί με μονολόγους σε ώτα μη ακουόντων και προφανώς χωρίς κανένα συμπέρασμα. Και κυρίως χωρίς αποφάσεις. Αλλά είναι αυτό που θα περίμενε σήμερα η κοινωνία από μια τέτοια κορυφαία πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας;
Φυσικά όχι. Οπως και ο ίδιος είπε με ανοιχτές τις κάμερες στους περισσότερους πολιτικούς αρχηγούς, το ζητούμενο είναι να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Ο Πρόεδρος είναι γνώστης των δυσκολιών. Και μετά το τέλος των συναντήσεων γνωρίζει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι σήμερα αυτό μοιάζει με ουτοπία. Ετσι μοιραία το βάρος μετατοπίζεται στους πολιτικούς αρχηγούς. Εκείνοι είναι υπεύθυνοι πλέον για το επόμενο βήμα. Θα το κάνουν; Φοβούμαι πως όχι. Γιατί η πρώτη τους σκέψη είναι πώς θα αποκομίσουν επικοινωνιακά οφέλη εις βάρος εκείνου που θα μείνει στο τέλος με τον μουντζούρη στο χέρι.
