[Στίγμα] Να βγάλουν και δίσκο

Ενα καινούργιο, εσωτερικής φύσεως παιχνίδι, σαν το Monopoly ας πούμε, που παίζαμε παλιά στο σπίτι, παίζεται αυτόν τον καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ, και απ’ ό,τι με ενημέρωσαν έχει και μεγάλη συμμετοχή. Σύμφωνα με τους ανθρώπους μου (έχω πλέον δύο!), το παιχνίδι αυτό έχει να κάνει με το περίφημο κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος που ετοιμάζει επιτροπή υπό τον Γιάννη Δραγασάκη από το Πάσχα –έκλεισε αισίως το εξάμηνο. Αλλά όλο το περιμένουν να δημοσιοποιηθεί το πρόγραμμα και όλο πάει πίσω.

Η αιτία της καθυστέρησης –μου είπαν –οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν δομικές αντιρρήσεις απέναντι σε βασικές επιλογές του προγράμματος. Η επιτροπή η οποία είναι συγκροτημένη με τρόπο τέτοιο ώστε να απηχεί τις απόψεις των δύο μεγαλυτέρων τάσεων του κόμματος προσπαθεί να ισορροπήσει σε σχέση με διάφορα θέματα. Και στη μέση βρίσκεται ο δυστυχής Δραγασάκης που προσπαθεί να ισορροπήσει σαν τον σχοινοβάτη στο σκοινί.

Κακό δεν το λες αλλά, όπως μου ανέφεραν χθες, ένα προσχέδιο που κυκλοφορεί κρίθηκε –από τον πρόεδρο Αλέξη και τους περί αυτόν –«λίγο πιο συντηρητικό από τις αποφάσεις του Συνεδρίου και λίγο πιο προωθημένο από όσα είπε ο πρόεδρος στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης».

Επειδή δε ακούγεται ότι το κείμενο του κυβερνητικού προγράμματος θα είναι…160 σελίδες, απευθύνω έκκληση να μας το στείλουν σε μορφή Mp3! Με τη φωνή του αγαπημένου Σκουρλέτη και μουσικό χαλί από τον εξίσου αγαπημένο Θάνο Μικρούτσικο…

Φοβού τις ρουκέτες

Στο μεταξύ, καθ’ ά πληροφορούμαι, ο πρόεδρος Αλέξης είχε κάνει προ εβδομάδος κάτι σκέψεις να επισκεφθεί την Κύπρο για διαβουλεύσεις με την κυπριακή ηγεσία αναφορικά με τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Το σχέδιο όμως εγκαταλείφθηκε γρήγορα, και ειδικά μετά την ενημέρωση που είχε στο Πεντάγωνο από τον θεό Αβραμόπουλο, καθώς, όπως του είπαν, «δεν είχε να κερδίσει κάτι ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα από αυτό».

Εκτιμώ ότι μια χαρά έπραξε το χαρούμενο αριστερό μου αγόρι. Διότι, γενικώς, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, η Κύπρος δεν τον σηκώνει και πολύ. Την προηγούμενη φορά που είχε πάει κάτω, θυμίζω, ήταν για να στηρίξει το «περήφανο όχι» στο Μνημόνιο και στο κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, αλλά μόλις επέστρεψε στην Αθήνα, μετά διήμερον, η κυπριακή Βουλή και μάζεψε το «όχι» και πήρε πίσω τις περηφάνιες και ενέκρινε πανηγυρικά το Μνημόνιο.

Αρα, τον ψιλοφοβήθηκαν, πιστεύω, μήπως πετάξει καμιά εθνικοπατριωτική ρουκέτα και μετά δεν μπορούν να το μαζέψουν με τίποτε…

Παγοθραυστικό τηλεφώνημα

Στη συνάντηση με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα ο πρόεδρος Αλέξης, πάντως, ήταν ιδιαίτερα σκεπτικός, αλλά και προετοιμασμένος. Ρωτούσε, άκουγε, έκανε μικρές παρεμβάσεις, άκουγε τις απαντήσεις του Στουρνάρα –γενικώς το δίωρο που κράτησε η προχθεσινή συνάντηση ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό, θα απαντούσα, αν με ρωτούσε κάποιος. Σε όλα αυτά, δε, να αθροιστεί και το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρόεδρος Αλέξης είχε φροντίσει από την προηγουμένη να λιώσει τους πάγους με τον Στουρνάρα, τον οποίο ως γνωστόν κατακεραύνωνε όσο ήταν υπουργός.

Οπως έμαθα, την προηγουμένη της συνάντησης τηλεφώνησε ο ίδιος στον Γιάννη Στουρνάρα και μίλησαν αρκετά στο τηλέφωνο. Του ανέφερε μάλιστα και τα θέματα για τα οποία θα τον ρωτούσε ώστε ο άλλος να προσέλθει προετοιμασμένος…

Σαρδέλες για τη μνήμη

Την ίδια ώρα, σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο πρόεδρος «που να χτυπιέστε κάτω ρε, το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλης κυκλοφορεί βαρυπενθών από χθες. Η αιτία, νομίζω (γιατί δεν μιλάει σε κανέναν πια –τόσο πενθεί), πρέπει να αναζητηθεί στην απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΔΗΜΑΡ (μα, υπάρχει ακόμη ΔΗΜΑΡ;) σύμφωνα με την οποία το κόμμα (;) αυτό αποφάσισε:

«να συνεχισθεί ο διάλογος για την προοδευτική διακυβέρνηση με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας.

Αποφασίστηκε, επίσης, ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί ο διάλογος με το ΠΑΣΟΚ, λόγω της σύμπλευσής του με τη ΝΔ και της επιλογής του να συνεχίζει να συνυπηρετεί τις ασκούμενες πολιτικές».

Αν και ο πρόεδρος Βαγγέλης δεν έχει ανάγκη συνηγόρων (αλίμονο, τέτοιος επιστήμων της Νομικής), διερωτώμαι προς τι η άρνηση της ΔΗΜΑΡ: έναν χρόνο συνυπηρέτησε τις ασκούμενες πολιτικές. Τώρα το θυμήθηκε ότι δεν συμφωνεί;

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» έχει για σήμερα καλέσει κάτι φίλους του στην Αθηναΐδα, στον Κεραμεικό, για να συζητήσουν το αν θα πραγματοποιηθεί συνέδριο και τι συνέδριο θα είναι αυτό.

Ο Χρήστος Πρωτόπαπας, με τον οποίο συνομίλησα χθες το μεσημέρι, με διαβεβαίωσε ότι «κόμμα καινούργιο δεν κάνουμε», πράγμα που το βρήκα αρκετά έξυπνο ως ιδέα –πού να τρέχεις τώρα να στήνεις κόμμα σε όλη την Ελλάδα. Ασε να φτιάξουν άλλοι (άλλοι λέμε Γιώργο…), να δουν τη γλύκα…

Μου ανέφερε επίσης ότι «θα καθοριστεί η πορεία προς το Συνέδριο».

–Πότε με το καλό; ρώτησα, έτσι για να πω κάτι, και να μη θεωρηθεί ότι είμαι αγενής.

–Με το νέο έτος, μου απάντησε.

Τέλεια, αλλά γιατί δεν το αφήνουν μία – μία μετά τις εκλογές ώστε να απαλλαγούν και από την υποχρέωση να το συγκαλέσουν εκ νέου, διότι, όπως και να το κάνεις, θα χρειαστεί…

Δεν χάνεται αυτό, χάνεται;

Φυσικά, όπως πάντοτε γίνεται με τους οικοδεσπότες, ο πρόεδρος «και χάρη σας κάνω ρε, που είμαι πρόεδρός σας» Βαγγέλης θα υποδεχθεί τους φίλους του με μια ακόμη εμπνευσμένη ομιλία. Αν και δεν έχει γίνει ακόμη δεκτό το περιεχόμενό της, υποθέτω βασίμως ότι θα κινηθεί στον άξονα «σώσαμε τη χώρα ως ΠΑΣΟΚ και συνεχίζω να τη σώζω ως αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, έργο που ξεκίνησα το 2011 ως υπουργός Οικονομικών».

Τώρα που το σκέφτομαι, μη σου πω ότι μπορεί να πάω κι εγώ Αθηναΐδα, να αναμειχθώ με το ακροατήριο του προέδρου…

Να το χάσω; Ε, όχι…

Ενίσταμαι!

Ας μου επιτραπεί τώρα να υψώσω φωνή διαμαρτυρίας κατά του σκαμπρόζικου ντουέτου «Αμποτ και Κοστέλο» για την απόφασή του να υπουργοποιήσει έναν κάποιο Σκρέκα εκ Τρικάλων. Αν ήθελαν σώνει και καλά κάποιον από τα Τρίκαλα για υπουργό –και δεν τους είχε εγκαταλείψει η φαντασία –θα έπρεπε, φρονώ, να υπουργοποιήσουν τον φίλο μου Ταμήλο!