Αναζήτηση
Αααα, θα τον μαλώσω τον υπουργό Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο έστω και αν σήμερα είναι η τελευταία ημέρα παραμονής του στο υπουργείο, και λογικά θα έπρεπε να τον κατευοδώσω με το ανάλογο θετικό πρόσημο.
Θα τον μαλώσω, διότι, όπως πληροφορήθηκα, κατά την προχθεσινή του συνάντηση με τον πρόεδρο του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένο, ο… ευφυής όσο και… οξύνους πρόεδρος Πάνος προσέφερε απλόχερα κάτι από τη διαυγή σκέψη που τον διακρίνει, για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως χώρα την τουρκική προκλητικότητα στην Κύπρο. Αλλά ο ευσταλής ως εύζωνος της ανακτορικής φρουράς υπουργός έδειξε να μην τη συμμερίζεται. Να την απορρίπτει. Αβασάνιστα.
Τι πρότεινε όμως ο πρόεδρος Πάνος ως καθαρόαιμος πατριώτης; Να σταλεί αμέσως… αρμάδα του στόλου μας στην Κύπρο!!!
–Μα κάτι τέτοιο θα συνιστούσε σοβαρή κλιμάκωση της έντασης και θα εξυπηρετούσε μόνο τα σχέδια της Τουρκίας που αυτό ακριβώς επιδιώκει, την ένταση, του απάντησαν ο υπουργός και οι παρόντες αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, που είχαν μείνει περίπου… παγωτό από την… οξυδερκή θα την χαρακτηρίσω πρόταση του προέδρου.
Ο πρόεδρος Πάνος όμως που δεν μασάει από κάτι τέτοιες λιπόψυχες και στα όρια της προδοσίας απόψεις, όχι μόνο επέμενε, μου λένε, αλλά καταλόγισε στους… προσκυνημένους (τους νενέκους, τους πουλημένους, τους γερμανοτσολιάδες και όλα τα συναφή) ότι με τη στάση τους αυτό που πραγματικά επιδιώκουν είναι να καλύψουν τον ξεπουλημένο… Βενιζέλο για τις παραλείψεις του σε διπλωματικό επίπεδο σχετικά με τις προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Θα δικαιώσω φυσικά τον πρόεδρο Πάνο. Και θα καταγγείλω με τη σειρά μου τον υπουργό Αβραμόπουλο, που όχι μόνο δεν στέλνει… αρμάδα στην Κύπρο, αλλά επιπλέον –το διευρύνω κάπως –δεν τοποθετεί επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος τον πρόεδρο Πάνο! Να δεις για πότε φεύγουν με τη μία οι Τούρκοι από τα πέριξ της Κύπρου χωρικά ύδατα…
(Για το μικρό τυπικό θέμα, του πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, υπάρχει λύση: θα τον έχριζε ναύαρχο εξ εφέδρων. Το έχω ακούσει ότι γίνεται.)
Βρέθηκε η λύση!
Από την άλλη, και ο πρόεδρος Πάνος, αφού το βλέπει ότι οι άλλοι είναι λιπόψυχοι και φοβισμένοι, γιατί δεν παίρνει μόνος του την κατάσταση στα χέρια του; Να, ας πούμε, ας μαζέψει εκείνους τους ελληναράδες φίλους του με τα φουσκωτά, με τους οποίους τα καλοκαίρια έφερνε το μήνυμα της περήφανης πατρίδας (το ξέρω ότι το παρατραβάω, αλλά τι να κάνω για τις ανάγκες του ρόλου μου) στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, και να ταξιδέψει ώς την Κύπρο. Και όταν με το καλό φτάσει, να το κάνει ρε παιδί μου όπως το κάνει η Greenpeace με τα φαλαινοθηρικά: να γυρίζουν τα φουσκωτά γύρω γύρω από την τουρκική φρεγάτα, μέχρι που οι Τούρκοι να ζαλιστούν και να φύγουν! Ορίστε, για να μη λέει: του πρόσφερα λύση του προέδρου!
Εκλεκτές γνωριμίες
Σε ό,τι με αφορά πάντως, οφείλω να ενημερώσω ότι από χθες είμαι περισσότερο ήσυχος για τις τύχες της χώρας. Δεν ξέρω τι κάνουν οι πολιτικοί, αλλά οι Ενοπλες Δυνάμεις κάνουν καλά τη δουλειά τους, και το κυριότερο, ξέρουν να «διαβάζουν» τους «απέναντι», να τους αποκωδικοποιούν και να είναι σε ετοιμότητα (για να τους αντιμετωπίσουν) όταν πρέπει.
Να μην τα πολυλογώ, παρακολούθησα τη διακλαδική άσκηση Πυρπολητής, έπειτα από πρόσκληση του φίλου Δημήτρη Αβραμόπουλου –«έλα, θα έχει ενδιαφέρον» μου είπε. Και με έπεισε με το κλασικό επιχείρημα «θα είναι και μερικοί φίλοι».
Οι μερικοί φίλοι ήταν ο εξής ένας, ο κύριος Γενς Στόλτενμπεργκ, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, με τον οποίο γνωριστήκαμε κιόλας φροντίδι Αβραμόπουλου. Δεν είπαμε τίποτε σοβαρό, κάτι «nice to meet you» και τέτοια. Αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να αποκαλύψω ότι του φίλου Γενς του άρεσε αυτό που είδε: τα παλικάρια των ΕΔ εκτέλεσαν το σενάριο της άσκησης με εξαιρετική δεινότητα, αξιοπιστία και επαγγελματισμό –εξού και η ηρεμία μου.
Θα ερχόταν και ο πρόεδρος Αντώνης μαζί μας, αλλά δεν του βγήκε το πρόγραμμα –στις 11.30, την ώρα που εμείς παρακολουθούσαμε από τη φρεγάτα «Σαλαμίς» τους πεζοναύτες να κατατροπώνουν με τη βοήθεια ελικοπτέρων, πολεμικών αεροσκαφών και υποβρυχίων τον εχθρό, εκείνος θα συναντιόταν με τον πρόεδρο Βαγγέλη και προσπαθούσε να λύσει την εξίσωση «αν δεν βρούμε τους 180, πότε κάνουμε εκλογές». Ηταν όμως η Φώφη (Γεννηματά) με την οποία συζητήσαμε διάφορα περί το ΠΑΣΟΚ, και ο Γιάννης Λαμπρόπουλος, υφυπουργός Αμυνας.
Κατά τα λοιπά γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους, όπως τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Μιχάλη Κωσταράκο, τον αρχηγό του ΓΕΝ Βαγγέλη Αποστολάκη και τον αρχηγό του Στόλου Παναγιώτη Λίτσα, έμαθα διάφορα (μυστικά, τα οποία δεν μπορώ να μεταφέρω), είδα και τον «Πιπίνο» το υποβρύχιο που είναι ό,τι πιο σύγχρονο διαθέτει στον τομέα αυτόν το Ναυτικό. Με δυο λόγια πέρασα τέλεια!
(Ασε που στο τέλος έφυγα και με ένα καπέλο γεμάτο «κλάρες» –ναύαρχος για μια στιγμή, εγώ που αφυπηρέτησα δίοπος!)
Ενημέρωση
Ευκαιρίας δοθείσης ενημερώνω τον Αδωνη «αφήστε με ρε παιδιά να ξεσπάσω μπροστά στις κάμερες» Γεωργιάδη ότι στη φρεγάτα «Σαλαμίς» ήταν όσοι προανέφερα. Δεν ήταν ούτε ο Μιχελάκης, ούτε ο Αρβανιτόπουλος, ούτε ο Κώστας ο Μαρκόπουλος, όπως διέδιδε εδώ και εκεί. Αν του λέει κάτι το γεγονός, αναφέρω ότι παρών στην άσκηση από πολιτικούς ήταν μόνο ο Ευάγγελος Μπασιάκος…
Χαμηλοί τόνοι
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, γεμάτος εμπειρίες, το έριξα στα τηλέφωνα για να περάσει η ώρα. Συνομίλησα με διαφόρους, αναφορικά με το προχθεσινό γεύμα του προέδρου Αντώνη με τον Κ. Καραμανλή στον Μύλο (δεν ξέρω ποιος είχε την ιδέα, αλλά εκτιμώ… αυτός που πλήρωσε τον λογαριασμό: με 25 ευρώ το άτομο, γευματίζεις πια εκεί…).
Καταρχάς οφείλω να ενημερώσω ότι το γεύμα είναι αποκλειστικά επιτυχία του «πιστού» Δημήτρη Σταμάτη: στις δικές του προσπάθειες οφείλεται το γεγονός ότι αυτοί οι δυο έκατσαν σε ένα τραπέζι, έστω για μια ώρα. Ο Σταμάτης είναι αυτός που έπεισε τον Καραμανλή να δεχθεί την πρόσκληση: τον είχε επισκεφθεί προ μηνός στο γραφείο για να πετύχει να λύσει τον κόμπο. «Μη γράψεις τίποτε σε παρακαλώ» μου είχε πει τότε. To τήρησα…
Σε ό,τι αφορά το ειδικότερο τώρα –την πιθανή υποψηφιότητα του Καραμανλή για την προεδρία –ενημερώνω ότι δεν «κούμπωσε» τίποτε. Και πως ειδικά από την πλευρά του Καραμανλή όσο να πεις, μια απογοήτευση που ο πρόεδρος Αντώνης «δεν είχε τίποτε να πει», εκφραζόταν. Αλήθεια, ψέματα, θα δείξει. Πάντως δεν είδα χαρές και πανηγύρια, αν αυτό λέει κάτι…
