Ο τρομοκράτης, ληστής κ.λπ. Νίκος Μαζιώτης ανακοίνωσε ότι είναι «αναφαίρετο δικαίωμά μου να πυροβολώ τους αστυνομικούς».

Μη βιαστείτε να φρίξετε. Ο Μαζιώτης ως ακραίος διατυπώνει απλώς με ακραίο τρόπο κάτι που αποτελεί βεβαιότητα για το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Κάποιοι φοιτητές, ας πούμε, θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μην ασκείται κανένας έλεγχος στα Πανεπιστήμια, να μπαινοβγαίνει ανεμπόδιστα στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει και όποτε γουστάρει, όπως επίσης και να διακόπτουν τη συνεδρίαση της Συγκλήτου όταν συζητά θέματα που δεν τους αρέσουν.

Κάποιοι δημόσιοι ή δημοτικοί υπάλληλοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μην αξιολογούνται και να μην ελέγχονται ούτε καν οι διαδικασίες και τα πιστοποιητικά με τα οποία προσελήφθησαν.

Κάποιοι δήμαρχοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να παρεμποδίζουν τους νόμιμους ελέγχους των εργαζομένων στους δήμους.

Κάποιοι οδηγοί θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μην πληρώνουν διόδια είτε επειδή τα βρίσκουν ακριβά είτε επειδή διαφωνούν με την ύπαρξη διοδίων.

Κάποιοι φορολογούμενοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μην πληρώνουν φόρους είτε φοροδιαφεύγοντας προκλητικά είτε αρνούμενοι να τους πληρώσουν επειδή δεν τους αρέσουν, όπως στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ.

Θα μπορούσα να πολλαπλασιάσω τα παραδείγματα αλλά είμαι βέβαιος ότι παραβιάζω ανοιχτές πόρτες.

Διότι στη χώρα μας η περίφημη «κουλτούρα των δικαιωμάτων» δεν αποτελεί συχνά παρά την επίφαση προστασίας του πιο κυνικού συμφέροντος ή μεθόδευσης.

Και τελικά η υπεράσπιση του δικαιώματος καταντάει απλώς μια απροκάλυπτη προσπάθεια διεκδίκησης της πάρτης του καθενός.

Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι να εμφανίστηκε ποτέ κάποιο σχέδιο νόμου ή σχέδιο έργου χωρίς κάποιοι να σκούζουν για κάποια υποτιθέμενα δικαιώματα που καταπατούνται. Ο καβγάς για τα σκουπίδια στην Αττική είναι ο πιο ενδεικτικός.

Ακόμη και οι αντιδράσεις σε μια ενδεχόμενη τροποποίηση του νόμου περί απεργιών βαφτίζεται προκαταβολικά «προάσπιση δικαιωμάτων» –αν και δεν καταλαβαίνω ποιο ακριβώς δικαίωμα πλήττεται στην περίπτωση που μια απεργία οφείλει να προκηρύσσεται 48 ώρες νωρίτερα και όχι 24!..

Κάπως έτσι λοιπόν ο Μαζιώτης έχει τα δίκια του. Γιατί να μην πυροβολεί αστυνομικούς αν τον διασκεδάζει;

Και ευλόγως διαμαρτύρεται επειδή του περιέκοψαν το αναφαίρετο δικαίωμα να παρέμβει τηλεφωνικά από τη φυλακή σε εκδήλωση υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ενοπλος αγώνας, επαναστατικό κίνημα και κοινωνική επανάσταση».

Την οποία πραγματοποίησαν φίλοι του Μαζιώτη σε αίθουσα του Πολυτεχνείου –κάτι που υποθέτω αποτελούσε αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Και ποιος είπε άλλωστε ότι ο «ένοπλος αγώνας» δεν αποτελεί κι αυτός το αναφαίρετο δικαίωμα όσων δεν βρίσκουν άλλους τρόπους ή άλλες μεθόδους από το 45άρι και το ζόρι προκειμένου να μας επιβάλουν τις απόψεις τους;