Ο Ζαν-Πολ Φιτουσί είναι απαρηγόρητος. Η Γαλλία και η Ιταλία έχασαν μια ευκαιρία να τρίξουν τα δόντια στη Μέρκελ, λέει ο γνωστός γάλλος οικονομολόγος σε συνέντευξή του στη χθεσινή «Ρεπούμπλικα». Οι επιστολές που έστειλαν το Παρίσι και η Ρώμη στην Κομισιόν, με τις οποίες ανακοίνωσαν περαιτέρω μείωση του δημόσιου ελλείμματός τους κατά 3,6 και 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοίχως, ήταν ένα σοβαρό λάθος. Δύο εκλεγμένες δημοκρατικές κυβερνήσεις υπακούουν σε έναν ευρωπαίο αξιωματούχο, αντί να του πουν να κοιτάξει τη δουλειά του!

Ο Φιτουσί μάλλον πάσχει από συριζίτιδα. Πιστεύει δηλαδή κι αυτός, ή θέλει να μας πείσει ότι πιστεύει, πως ο Νότος θα συγκροτήσει ένα μέτωπο κατά της λιτότητας και με τη σθεναρή του στάση θα αναγκάσει το κακό Βερολίνο να υποχωρήσει. Αλλά η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Η Ευρώπη είναι κτισμένη στη βάση του συμβιβασμού, όχι της σύγκρουσης.

Σε έναν τέτοιο συμβιβασμό έφτασαν αυτή την εβδομάδα οι δύο «προβληματικές» πρωτεύουσες. Η κυβέρνηση Ολάντ βρήκε αυτά τα 3,6 δισ. χωρίς περαιτέρω περικοπές και χωρίς να δεχθεί να υπακούσει στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς που θέλουν το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση Ρέντσι θα μειώσει το έλλειμμά της κατά 0,3% ακόμη (έναντι 0,1% που είχε ανακοινώσει και 0,5% που ζητούσαν οι Βρυξέλλες). Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Γίρκι Κατάινεν έσπευσε να εκφράσει τον ενθουσιασμό του πριν καλά καλά ανοίξει τις επιστολές. Ετσι παίζεται το παιχνίδι. Ετσι θα το παίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ αν μια μέρα γίνει κυβέρνηση. Το γνωρίζει, το γνωρίζουμε, τα παχιά λόγια είναι λοιπόν περιττά.

Οσο για τα περί μετώπων, αξόνων και συμμαχιών, ο έμπειρος γάλλος αναλυτής Μαρκ Λαζάρ το έθεσε τις προάλλες πολύ ωραία. Η Ευρωπαϊκή Ενωση στηρίζεται στον γαλλογερμανικό γάμο, που όπως όλοι οι γάμοι έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Στις κρίσιμες στιγμές, η Γαλλία θυμάται ότι έχει έναν παλιό εραστή, την Ιταλία. Οπως συμβαίνει όμως σε αυτές τις περιπτώσεις, ο εραστής χρησιμεύει για να ξαναφουντώνει ο έρωτας των παντρεμένων. Ακόμη κι αν είναι ο γοητευτικός Ματέο.