Αναζήτηση
–Πάμε καλά, μου ανέφερε σχετικά χθες ένας από τους ανθρώπους του προέδρου «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλη…
–Πιθανώς, αλλά μπροστά έχει κλειστή αριστερή στροφή, τον προειδοποίησα, βέβαιος ότι δεν θα πιάσει το υπονοούμενο.
–Εσύ λέγε ό,τι θες, με αποπήρε το στέλεχος, μεγέθους… στελεχάρας! Αλλά εμείς με 6,5% θα είμαστε ο ρυθμιστής της κατάστασης και την επόμενη ημέρα.
Διέκοψα τη συζήτηση διότι δεν είχε νόημα. Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλης έχει πιάσει το νόημα: σου λέει, από τη στιγμή που κανένας από τους δύο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) δεν θα κερδίσει την αυτοδυναμία, σε ποιον θα έρθουν; Σε εμένα. Λογικό.
Ετσι έκανε και ο Γκένσερ στη Γερμανία και έμεινε καμιά 30αριά χρόνια υπουργός Εξωτερικών –ως επικεφαλής των Φιλελευθέρων (έπαιρναν 5 ή 6%), στηρίζοντας κυβερνήσεις πότε με τους Σοσιαλδημοκράτες και πότε με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Του βγάζω το καπέλο. Του προέδρου Βαγγέλη. Ποιου Γκένσερ…
Global εναντίον μπαλαντέρ
Καλό το σχέδιο, αλλά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος (τι λέω πάλι ο άνθρωπος, δευτεριάτικα): είναι αυτή που διατείνεται ότι «η εκδίκηση όμως είναι ένα πιάτο που συνήθως τρώγεται κρύο». Το λένε όλοι, δεν το λέω μόνο εγώ. Ο Γιώργος που είναι και παιδί κοσμογυρισμένο, εξού και το global Γιώργος, και αυτά τα γνωρίζει από πρώτο χέρι είναι αποφασισμένος τον πρόεδρο «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλη να τον χορέψει σε ευρύχωρο ταψί. Διότι ο Γιώργος δεν ξεχνάει. Μπορεί στις ελεύθερες ώρες του να κάνει ποδήλατο, κανό, power yoga ή yogilates (τρελαίνω κόσμο με αυτά, το ξέρω), αλλά το τι μεσολάβησε το 2011 και μέσα σε μια νύχτα από πρωθυπουργός έγινε ο παρίας της πολιτικής ζωής, αδύνατον να το παραγράψει. Να το γράψει στο χιόνι, όπως λένε.
Εξού και όπως φάνηκε στο Ηράκλειο την Παρασκευή το βράδυ (Παναγίτσα μου, που λέει και το τραγούδι –Καζαντζίδης, νομίζω) είναι αποφασισμένος να κάνει το δυναμικό come back.
Το επιβεβαίωσε άλλωστε και εκείνος που προηγήθηκε σε ρόλο κονφερασιέ στο βήμα (ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πετσάλνικος): τα καλύτερα έρχονται.
Εγώ απλώς να σημειώσω ότι όπως μου ανέφερε άνθρωπός του, του Γιώργου όχι του Πετσάλνικου, ο οποίος ήταν παρών στο ξενοδοχείο Ατλαντίς, εκτός από την κατάμεστη αίθουσα, κόσμος και κοσμάκης είχε κατακλύσει όλους τους χώρους του ξενοδοχείου προκειμένου να ακούσει τον Γιώργο να ξαναθυμάται το σύνθημα του φίλου Ομπάμα και να λέει στους δικούς του «πάμε».
Πού πάμε έμεινε αδιευκρίνιστο, αν και εγώ έχω μερικές εκδοχές.
Ενημερώνω πάντως –τους «δίνω» κανονικά στον πρόεδρο Βαγγέλη –ότι στην ομιλία Γιώργου ήταν παρόντες οι ακόλουθοι: ο υφυπουργός ΕργασίαςΒασίληςΚεγκέρογλου, ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, οι πρώην βουλευτέςΜιχάληςΚαρχιμάκης,ΦραγκίσκοςΠαρασύρης, ΜάνοςΦραγκιαδουλάκης,ΜανόληςΣτρατάκης,ΓιάννηςΣκουλάς, ΒαγγελιώΣχοιναράκη και ο πρώην δήμαρχος ΗρακλείουΓιάννηςΚουράκης.
Το μετέωρο βήμα του τέως πρυτάνεως
«Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» θα μπορούσα να απαγγείλω τώρα, αλλά θα το αφήσω για μια άλλη φορά διότι έχω την υποχρέωση να προαναγγείλω εκδήλωση, σοβαρή, η οποία θα πραγματοποιηθεί την επομένη Τετάρτη –παρακαλώ save the day –στην Αθηναΐδα προς τιμήν του Θεοδόση Πελεγρίνη, τέως πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η εκδήλωση γίνεται για να αναγγείλει ο Θεοδόσης «το επόμενο βήμα» του ύστερα από 40 χρόνια δημιουργίας και προαναγγέλλω ότι ασφαλώς και θα είμαι παρών διότι αυτό το «επόμενο βήμα» μπορεί να είναι είτε προς την πολιτική είτε προς την τέχνη του ηθοποιού, και φυσικά δεν θέλω να το χάσω.
Αρνηση πραγματικότητας
Εύχομαι και ελπίζω ωστόσο να έχουν αποκατασταθεί έως τότε πλήρως κάτι άγριες αναταραχές στην ατμόσφαιρα που είχαν προσφάτως ως αποτέλεσμα τις καταστροφικές πλημμύρες στη Δυτική Αθήνα, με την οποία ως γνωστόν ο Βοτανικός γειτνιάζει –ένα ποτάμι τούς χωρίζει, ο Κηφισός.
Πρόκειται για τις πλημμύρες αυτές οι οποίες, πλην των άλλων, εξέθεσαν και την κυβέρνηση, και προσωπικά τον πρόεδρο Αντώνη: συγκάλεσε, και καλώς έπραξε, σύσκεψη ενός πλήθους αρμοδίων και αναρμοδίων, τους οποίους διέκρινε μία και μόνη ιδιότητα, αυτή του ανευθυνοϋπευθύνου. Απέφυγε όμως να καλέσει στη σύσκεψη την Αυτής Υψηλότητα Ρένα.
Αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο και το καταδικάζω απερίφραστα. Σύσκεψη για την Αττική, έπειτα από καταστροφή και δεν καλείται η επικεφαλής της Περιφέρειας; Κα-κώς! Κά-κι-στα! Και βλακώδες συνάμα.
Η Αυτής Υψηλότης Ρένα είναι πλέον μια πραγματικότητα. Και εάν ήθελε ο πρόεδρος Αντώνης αυτή η πραγματικότητα να είναι διαφορετική ας μην κατέβαζε υποψήφιο τον δύστηνο Γιώργο Κουμουτσάκο. Οχι, να τα λέμε αυτά…
Μάθημα κολύμβησης
Από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι οι πλημμύρες της Παρασκευής και οι καταστροφές που προξένησαν είχαν και παιδευτικό χαρακτήρα για τη χαρούμενη παρέα που πλαισιώνει την Αυτής Υψηλότητα Ρένα στην Περιφέρεια Αττικής. Εκτιμώ ότι το φιλόδοξο παιδί κατάλαβε ότι ούτε με λόγια γίνεται τίποτε ούτε με ωραίες σκέψεις που θα υλοποιηθούν, όταν και εάν…
Τα προβλήματα είναι τέτοια που απαιτούν εγρήγορση, αποτελεσματικότητα και καλό σχεδιασμό.
Και όχι συζητήσεις επιπέδου «να ‘χαμε να λέγαμε»…
Το ερώτημα
Αλλους τους προσγειώνει (ελπίζω τουλάχιστον) στην πραγματικότητα η καταιγίδα και άλλοι την αψηφούν. Ο αρχηγός Σταύρος πήγε Καλαμάτα και μίλησε με Καλαματιανούς κάθε ηλικίας στην κεντρική πλατεία της πόλης, και όπως μου είπε ένας δικός μου που του τηλεφώνησα χθες το βραδάκι να μάθω «πώς πήγε» μου ανέφερε ότι ο κόσμος που πήγε να τον ακούσει ήταν πάρα πολύς παρά το γεγονός ότι «ήταν έτοιμο να βρέξει».
–Και το παλικάρι με το σακίδιο πώς το είδες; ρώτησα τον άνθρωπό μου.
–Να σου πω; Μια χαρά τα λέει. Το θέμα είναι τι απ’ όλα όσα λέει μπορεί να γίνουν…
Ερώτημα. Βασικό…
