Πρώτο μάθημα στην ΚΝΕ και αξέχαστο για όσους περάσαμε από την ιστορική οργάνωση: η συνείδηση μετατοπίζεται. Πόσο όμως; Ας θυμηθούμε μια εικόνα. Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου χορεύει στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Τα φλας και οι κάμερες είναι πάνω της και δίκαια. Είναι η «σιδηρά κυρία» της διοργάνωσης, η «ψυχή» ενός επιτυχημένου συλλογικού εγχειρήματος, η απαστράπτουσα εικόνα της τελευταίας «ευμαρούς» εποχής. Μετά ήλθε ο Καραμανλής και το δραματικό διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελλόριζο. Και όλα άλλαξαν, μαζί με πολλές συνειδήσεις που εκτόξευσαν έστω και με τον επιταχυντή του θυμού τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνησιμότητα.

Η κυρία Αγγελοπούλου, μετά το 2004, μετά τη βραχύβια εκδοτική της περιπέτεια, αναδιπλώθηκε, σκέφτηκε, έγραψε το αυτοβιογραφικό «My Greek Drama» και αυτή την εβδομάδα αιφνιδίασε με συνέντευξή της που δήλωσε ότι ουσιαστικά είναι «απέναντι στο πολιτικό σύστημα», κρατώντας μια θετικά διακείμενη θέση απέναντι σε καθετί νέο (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και Ποτάμι).

Μοιραία, το Ιντερνετ άναψε φωτιές, οι ειρωνείες έδωσαν και πήραν ενώ ακόμη και ο Βαγγέλης Βενιζέλος με άρθρο του σε τούτη την εφημερίδα φωτογράφισε ειρωνικά τους «πάμπλουτους χομπίστες που διασκεδάζουν την ανία τους εις βάρος των πολιτών».

Τι άλλαξε όμως; Στην ΚΝΕ θα μας έλεγαν ότι οι δηλώσεις της Γιάννας ερμηνεύονται ως το δηλητηριώδες δάγκωμα της ριγμένης μερίδας της αστικής τάξης. Οι πιο αιρετικοί πάλι θα απαριθμούσαν παραδείγματα αστών που αποστάτησαν από την τάξη τους και στρατεύθηκαν με το παγκόσμιο προλεταριάτο. Ο μικροβιομήχανος Ενγκελς. Ο πρίγκιπας Κροπότκιν. Η αστή από το Αμβούργο Ουλρίκε Μάινχοφ. Ο κοσμοπολίτης Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) που έπινε τον καφέ του μόνο στο Κολωνάκι. Αυτοί οι δεύτεροι θα ήταν επιεικείς με τη μεταμόρφωση της Γιάννας. Είπαμε, η συνείδηση μετατοπίζεται. Με μια διαφορά: οι αποστάτες της τάξης τους (ανώνυμοι ή διάσημοι) το πλήρωσαν ακριβά, δίνοντας και τη ζωή τους στο σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό όραμα. Αποποιήθηκαν κάθε ασφάλεια και θαλπωρή. Βασανίστηκαν. Κάθε σύγκριση λοιπόν με τον όψιμο αντισυστημικό λόγο της συνέντευξης είναι ατυχής.

Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη. Η κυρία Αγγελοπούλου έδωσε απλώς μια συνέντευξη. Τα λόγια της δεν ήταν πολύ ριζοσπαστικά. Ηταν, όπως επιτάσσει η μόδα, αντιπολιτικά και περισσότερο πίκρα απέπνεαν για έναν πρότερο αυτοκρατορικό εαυτό. Και εδώ έχει τα δίκια της σε ένα σημείο. Οι άλλοτε υμνητές του 2004 και της συμβολής της τώρα έσπευσαν να την ψέξουν. Το πολιτικό και δημοσιογραφικό πλήρωμα που δικαιολογούσε και ενέκρινε το υψηλό κόστος των αθλητικών εγκαταστάσεων και την οργουελιανή παρουσία του «Ζέπελιν» που επιθεωρούσε την πόλη για τον φόβο τρομοκρατικής επίθεσης τώρα πέταξε βέλη. Είπαμε, η συνείδηση μετατοπίζεται. Και αν αυτό ισχύει μερικώς για τη Γιάννα, ισχύει εντελώς και για τους όψιμους σταυρωτές της.

Τελευταία Νέα