Ηταν σκηνοθεσία, επαναστατική σκηνοθεσία, εύκολη δηλαδή στην παραγωγή της εικόνα –ανάλογες εικόνες παρήγαν στη μεταπολίτευση οι μαοϊκές αριστερές οργανώσεις. Μια ομάδα φοιτητριών (κορίτσια ξεχωρίζουν στη φωτογραφία) έχει εισβάλει στο γραφείο του πρύτανη που, καθιστός, δεν μπορεί να κρύψει πόσο άβολα νιώθει. Οι «εισβολείς», ελάχιστη αλλά δυναμική μειοψηφία, έχουν αναρτήσει ακριβώς πίσω από τον πρύτανη ένα τεράστιο πανό, φόντο που καλύπτει όλη την εικόνα. Μεταξύ των άλλων, το πανό γράφει το σύνθημα του Πολυτεχνείου: «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία».

Υπό κανονικές συνθήκες, εύκολα εικάζει κανείς ότι οι επαναστατημένες φοιτήτριες και οι επίσης επαναστάτες συμφοιτητές τους διεκδικούν, μέσω του πανεπιστημίου, ό,τι στην επαναστατική συμβολική θα μπορούσε να είναι η βάση των αναγκών μιας κοινωνίας προόδου. Τροφή, δηλαδή κάλυψη των βασικών υλικών αναγκών του ανθρώπου –προϋπόθεση που την εξασφαλίζουν η δουλειά, η πρόοδος, η παραγωγικότητα. Παιδεία, δηλαδή διεκδίκηση μιας κοινής παιδευτικής βάσης (που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να ισχυρίζεται στην τηλεόραση ότι ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι είναι πράγματι ηλίθιος) και, στη συνέχεια, εξειδικευμένη γνώση για μια παραγωγή που στηρίζεται στην έρευνα και στην καινοτομία. Και ελευθερία, δημοκρατική αντιμετώπιση δηλαδή της διαφωνίας και της διαφοράς σε ένα κλίμα δημιουργικής ανταλλαγής απόψεων.

Αλλά στο ελληνικό πανεπιστήμιο δεν βρίσκεις εύκολα κανονικές συνθήκες. Και είναι παράλογο, στο πεδίο του μαρξισμού να μιλούν για παραγωγικές δυνάμεις και παραγωγικές σχέσεις, αλλά στην ουσία να αδιαφορούν για το «προτσές» (που λέγανε παλαιότερα) της παραγωγής, της διανομής και της κατανάλωσης και να πιστεύουν ότι το ψωμί εξασφαλίζεται με μαγικό τρόπο στην επικράτεια ενός μεγάλου δημόσιου τομέα, στον οποίο ακόμα και σήμερα τα πλήθη προσβλέπουν. Εξίσου παράδοξο είναι φοιτητές, παρατάξεις και κόμματα που μιλάνε για παιδεία να αγωνίζονται για στόχους όπως «όχι στην εντατικοποίηση», «όχι στα προαπαιτούμενα», για το ένα και μοναδικό σύγγραμμα, για τα SOS, για το χαρτί –και δε βαριέσαι. Επίσης ελευθερία δεν είναι να καταλαμβάνεις, να κλέβεις, να λερώνεις και να καταστρέφεις, αλλά να μπορείς να αντέξεις όποιον διαφωνεί μαζί σου και όχι να του πετάς αβγά, να τον «κτίζεις» ή να τον δέρνεις.

Το πανό των φοιτητών λέει ψέματα. Δεν διεκδικεί ούτε ψωμί ούτε ελευθερία. Ούτε, πολύ περισσότερο, παιδεία.

Τελευταία Νέα