Ο χορτασμένος και ο πένης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν διακινδυνεύουν ότι θα χάσουν κάτι. Ο πρώτος γιατί δεν θα του λείψει και ο δεύτερος γιατί δεν το έχει. Ετσι και οι δύο μπορούν, θεωρητικά, να ασκήσουν πολιτική απαλλαγμένοι από προσωπικά, έστω και ιδεολογικά, βαρίδια και (μικρο)κομματικές σκοπιμότητες. Θεωρητικά… Γιατί στην πράξη συχνά συμβαίνει ό,τι και στους κυκλωτικούς χορούς. Αν κάνεις δικά σου βήματα, οι υπόλοιποι χορευτές με τους οποίους δεν συντονίζεσαι θα σε αποβάλουν. Εκτός αν βγεις στη μέση και χορεύεις μόνος σου. Κινδυνεύοντας μονίμως να γίνεις ή να θεωρηθείς γραφικός.

Η «κοστουμαρισμένη» –ακόμη και όταν κυκλοφορεί με κοντομάνικο –πολιτική μπορεί να θεωρεί τον Ηλία Ψινάκη γραφικό. Το θέμα είναι ότι τον ίδιον δεν τον νοιάζει. Χορτασμένος από ευδαιμονισμό αλλά κυρίως από φήμη και εξουσία θέλει, ως δήμαρχος Μαραθώνα, να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα με τους δικούς του όρους. Είτε αυτοί αφορούν στο προσωπικό του «λανγκάζ» –κάνοντας το «κουκλίτσα μου» σύνθημα –είτε στην τακτική του, η οποία μπορεί να μην έχει πολιτική ανάγνωση, έχει όμως πολιτικό σθένος. Προοιωνίζεται τον κίνδυνο να μπει λουκέτο σε έναν δήμο –κάτι νομικά αδύνατον -, αρνούμενος να συγκαλύψει την προηγούμενη δημοτική Αρχή, αφού δεν προσβλέπει στη συγκάλυψη, από την επομένη, των δικών του πεπραγμένων. Και σε όσους του καταλογίζουν ιδεολογικό έλλειμμα, έχω να πω ότι αυτοί που φαίνεται να μην έχουν ιδεολογία ίσως αποδειχθούν περισσότερο ουσιαστικοί από άλλους, οι οποίοι χρησιμοποιούν την κομματική ιδεολογία τους (ιδεολογία, λέμε τώρα) για τις προσωπικές τους εκδουλεύσεις.

Τελευταία Νέα