Με το που διεσπάρη η είδηση, εξερράγησαν συνειδήσεις και πληκτρολόγια. Με έμφαση στη χρήση λέξεων –όπως «Μεσαίωνας» και «διαπόμπευση» –που ακούγονται σαν ήχος από αλυσίδες. Δικαίως! Οι ιατρικές εξετάσεις μιας γυναίκας που είχε, λέει, AIDS έγιναν αφίσες και τοιχοκολλήθηκαν στη Μυτιλήνη… Αλλά την άλλη μέρα μάθαμε ότι η είδηση είναι μούφα, ότι η κοπέλα δεν έχει AIDS και τις «αφίσες» τις κόλλησε ο πρώην σύντροφός της λόγω προφανούς ερωτονταλγκά. Και έτσι, συνειδήσεις και πληκτρολόγια ασχολήθηκαν με πιο φλέγοντα θέματα, όπως π.χ. το γαϊδουροκαλόκαιρο. Πέρα όμως από το ευχάριστο ότι η γυναίκα δεν νοσεί, θεωρώ ότι το δικό μου εισιτήριο για Μεσαίωνα δεν αναβαθμίστηκε αυτόματα σε «μετ’ επιστροφής» μόνο και μόνο επειδή έρωτας ήταν η αιτία.

Κατ’ αρχάς, η ευκολία με την οποία εξαπλώθηκε η «είδηση» με κάνει να αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο της διαδρομής ο ακρογωνιαίος δημοσιογραφικός κανόνας –να διασταυρώνουμε κάτι πριν να το γράψουμε –μεταλλάχθηκε στο «ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή». Υστερα, ο τρόπος που επέλεξε να εκδικηθεί ο ερωτοχτυπημένος Μυτιληνιός με παραπέμπει σε μια ερωτική παιδεία (υποτιμημένη αλλά απαραίτητη) που δανείζεται πρακτικές από κυνήγια μαγισσών. Δεν λένε ότι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τον έρωτα και τον, έστω και ακήρυχτο, πόλεμο είναι ο διαυγέστερος καθρέφτης του πολιτισμού μας;

Ερωτευμενάκια αυτού του τόπου, δεν είναι η οικονομική κρίση η αιτία για να αλλάξουμε εποχή. Αντίθετα, η εποχή μας πάλιωσε κι αυτό είναι που έφερε την κρίση. Και στη νέα εποχή που ακόμα προβάρουμε, γι’ αυτό μας τσιμπάνε ενίοτε οι καρφίτσες, στον έρωτα και στον πόλεμο δεν επιτρέπονται όλα. Το αντίθετο είναι πολύ παλιό και πολύ βολικό για να είναι αληθινό. Δηλαδή σημερινό!