O,τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή (ή αρένα;) έχει ως αφετηρία τον φόβο των εκλογών. Το πρώτο που απασχολεί τους κυβερνητικούς εταίρους είναι πώς θα τις αποφύγουν εκλέγοντας Πρόεδρο. Το δεύτερο ήταν μια φαεινή ιδέα. Να «σκίσουν» το Μνημόνιο, ακόμα κι αν διακινδυνεύουν την πορεία της χώρας, ώστε να προσελκύσουν ψηφοφόρους που κινούνται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Καταπληκτικό! Ποιος το σκέφτηκε; Αναρωτιέται κανείς πόσο υπεύθυνοι είναι οι «υπεύθυνοι»!

Η αντιπολίτευση έχει την πολυτέλεια να επαγγέλλεται το δικό της πρόγραμμα και επ’ αυτού να κρίνεται. Αν κερδίσει τις εκλογές, τότε θα δούμε και θα δουν και οι ίδιοι «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος». Η κυβέρνηση όμως κρίνεται τώρα ως εφαρμοσμένη πολιτική. Η απόφασή της να τελειώνει με το Μνημόνιο και το ΔΝΤ πρόωρα έδωσε την ευκαιρία στις πανίσχυρες αγορές τάχιστα να την επαναφέρουν στην τάξη. Κοινώς, τόμπολα! Ταυτόχρονα, οι πολιτικοί (των αγορών εννοείται) την επαινούν! Δούλεμα; Οχι, πολιτικο-οικονομικός χειρισμός. Το μάθημα ελπίζεται ότι το πήραν όλοι, σημερινοί και αυριανοί. Ο βολονταρισμός δεν αρκεί, όχι μόνο, αλλά είναι κι επικίνδυνος.

Είναι αλήθεια ότι οι δανειστές μάς συμπεριφέρονται σαν να έχουμε νοσήσει από τον ιό Εμπολα! Μας κρατούν σε απομόνωση, στέλνουν την τρόικα για συνεχείς εξετάσεις. Τους τρομοκρατεί η μετάδοση της νόσου, ήδη έχουν τα πρώτα δείγματα (Ιταλία) και γενικώς η Ευρώπη δεν νιώθει καλά. Επομένως, πολύ λίγο ασχολούνται με το τι λέει ο Πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ή οι μνηστήρες της εξουσίας. Ξέρουν ότι αυτοί αποφασίζουν γιατί αυτοί δίνουν τα λεφτά. Μερικοί αυτό το θεωρούν δευτερεύον! Μάλλον σφάλλουν. Εξού και στο αίτημα ηρωικής εξόδου, η απάντηση ήταν «Urbi et Orbi» –«Καθήστε στα αβγά σας»! Και η κυβέρνηση «ανέκρουσε πρύμναν».

Η κρίση και οι εξ αυτής συνέπειες διαμορφώνουν τη νέα κατάσταση. Πίσω δεν γυρνάς. Οι κυβερνήσεις αλλάζουνε, αλλά οι νόμοι μένουν, μαζί με την επιτήρηση. Αναρωτιέται κανείς ποια θα μπορούσε να είναι η έξοδος. Οχι βέβαια η δραχμή, που αφελείς και κερδοσκόποι υποστηρίζουν. Η προσπάθειά μας θα έπρεπε από την αρχή να επικεντρωθεί στη μεταρρύθμιση των δομών και των υπηρεσιών του κράτους ώστε να γίνει ευέλικτο και αποτελεσματικό. Να προχωρήσουμε σε θεσμικές αλλαγές και στην κατάρτιση ενός ρεαλιστικού σχεδίου παραγωγής και ανάπτυξης, συμπληρωμένο από πολιτικές κοινωνικής αλληλεγγύης και εξάλειψης αδικιών. Ολα αυτά με μια καλή διαπραγμάτευση για το χρέος, όταν θα φτάσουμε εκεί.

Η κρίση δημιουργεί αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Υπάρχει ανάγκη για αντίστροφη μέτρηση. Οι αυταπάτες περισσεύουν. Σε αυτές τις καταστάσεις πέρα από την ψυχραιμία, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία, που τραγικά μας λείπουν, χρειάζονται άμεσες αποφάσεις κοιτάζοντας μπροστά. Το όχημα αγκομαχά κι έχουμε δρόμο ακόμα. Το οξυγόνο της δημοκρατίας είναι η ανανέωσή της.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα