Δεν είναι ατύχημα. Δεν είναι μόνο μια εμπρηστική ατάκα που εκστόμισε σε ένα πρωινό πάνελ ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης, την άκουσαν οι επενδυτές και άρχισαν να εγκαταλείπουν πανικόβλητοι την Ελλάδα. Πριν ακούσουν τον Σκουρλέτη, οι αγορές είχαν ακούσει την Κριστίν Λαγκάρντ.

Η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν περίμενε να συναντηθεί με την ελληνική αντιπροσωπεία. Είχε φροντίσει να πλαισιώσει –για να μην πούμε «γειώσει» –τη διαπραγμάτευση. Δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για εξιτήριο. Χρειάζεται, είπε, προληπτική γραμμή πίστωσης.

Προληπτική γραμμή πίστωσης σημαίνει νέοι όροι. Νέα επιτήρηση. Είναι η άποψη που φαίνεται ότι επικρατεί στους κόλπους των δανειστών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πετάξει τα σωληνάκια και να αρχίσει να τρέχει. Μπορεί απλώς να βγει από την Εντατική. Θα μείνει όμως διασωληνωμένη.

Αυτό ήταν το πρώτο μήνυμα της Λαγκάρντ. Το δεύτερο ήταν ότι το Μνημόνιο δεν τελειώνει όπως φαντάζεται η εγχώρια πολιτική λεβεντιά. Για να το τελειώσεις δεν το σκίζεις. Το εφαρμόζεις. Εκπληρώνεις όλους τους όρους του. Το ότι η σύμβαση με το ευρωπαϊκό σκέλος της τρόικας λήγει τυπικά στο τέλος του χρόνου δεν σημαίνει ότι η εφαρμογή του Μνημονίου θα είναι πιο εύκολη. Το αντίθετο. Αν θέλουμε να χειραφετηθούμε από τους επιτηρητές πρέπει να έχουμε εκπληρώσει όλους τους όρους μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου.

Με άλλα λόγια, τα προαπαιτούμενα έχουν πια ορίζοντα τελεσιγράφου. Δεν παίρνουν αναβολή. Ποια είναι μερικά από αυτά; Νέο Ασφαλιστικό, αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου με λοκ άουτ και τα τοιαύτα, πέντε χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο. Μπορούν αυτά να ψηφιστούν από την παρούσα Βουλή; Μπορούν να τα αντέξουν αμφότερες οι συνιστώσες της κυβερνητικής πλειοψηφίας;

Τέτοια ερωτήματα δεν φαίνεται να απασχολούν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τη Λαγκάρντ. Το ζήτημα είναι αν απασχολούν την Ευρώπη. Αν δηλαδή οι εταίροι –βλέπε Βερολίνο –είναι διατεθειμένοι να κάνουν τώρα κάτι για να αναχαιτίσουν αυτό που αρχίζει ολοένα και περισσότερο να μοιάζει με υποτροπή του ελληνικού προβλήματος. Ή αν θα εμμείνουν στο γράμμα του Μνημονίου, αδιαφορώντας για τις εκρήξεις στον εσωτερικό πολιτικό αντιδραστήρα.

Οι αγορές δεν λειτουργούν μεταφυσικά. Προεικάζουν μια κυοφορούμενη πραγματικότητα. Την πραγματικότητα μιας χώρας που αντιμετωπίζει ακόμη ζωτικούς κινδύνους στην οικονομία της, πιέζεται από τους δανειστές της, αλλά παραπαίει εκτός θέματος, στροβιλιζόμενη σε μια παραπολιτική δίνη για το αν χρηματίζονται οι βουλευτές της.

Δεν φταίει η Κριστίν Λαγκάρντ. Από εκείνη δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτε θερμότερο από ωμό κυνισμό. Δεν φταίνε τα σπρεντ. Για τον πυρετό δεν φταίει το θερμόμετρο.