Τον Μάη του ’68 ζούσε στο Παρίσι. Φοιτούσε τη χρονιά εκείνη στο διάσημο Science Po. Το πιθανότερο είναι ότι δεν συμμετείχε στην εξέγερση, σίγουρα όμως επηρεάστηκε από αυτή. Μόλις επέστρεψε στον Λίβανο, έφυγε με μία ομάδα εθελοντών να χτίσουν σχολεία στο νότιο τμήμα του.

Οι αρχές της δεκαετίας του ’70 τη βρήκαν πάντως στη Βηρυτό, να σπουδάζει πολιτικές επιστήμες στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο. Εκεί γνώρισε τον μέλλοντα σύζυγό της. Αφγανός αυτός, Λιβανέζα εκείνη. Μουσουλμάνος αυτός, μαρωνίτισσα εκείνη. Συνέχισαν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, απέκτησαν δύο παιδιά. Εκείνος, με σπουδές στα οικονομικά και στην ανθρωπολογία, δίδασκε σε αμερικανικά και άλλα πανεπιστήμια πριν προσληφθεί, το 1991, στην Παγκόσμια Τράπεζα. Το 2002, όμως, αποφάσισε να επιστρέψει στο Αφγανιστάν, διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, κατόπιν ανέλαβε πρύτανης του Πανεπιστημίου της Καμπούλ. Η σύζυγός του τον ακολούθησε.

Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Ασράφ Γκάνι εξελέγη πρόεδρος του Αφγανιστάν. Στις 29 Σεπτεμβρίου ορκίστηκε. Την ίδια ημέρα έκανε κάτι μάλλον πρωτοφανές για τη χώρα. Παρουσίασε δημοσίως τη Ρούλα Γκάνι, η οποία καθόταν στη δεύτερη σειρά, ανάμεσα σε μια θάλασσα ανδρών. Δεν έκρυψε τη συγκίνησή του καθώς αναφερόταν στην «ισόβια σύντροφο και αγαπημένη σύζυγό» του. Και ανακοίνωσε πως εκείνη θα έχει δημόσιο ρόλο, και γραφείο στο προεδρικό μέγαρο, για την προάσπιση των δικαιωμάτων γυναικών, παιδιών και εσωτερικά εκτοπισμένων. Να σημειωθεί ότι η προηγούμενη Πρώτη Κυρία του Αφγανιστάν παρέμεινε για μία και πλέον δεκαετία αόρατη. Και στο Αφγανιστάν, οι γυναίκες που φεύγουν από το σπίτι τους για να γλιτώσουν την κακοποίηση συχνά καταλήγουν στη φυλακή. Η Ρούλα Γκάνι κινείται πολύ προσεκτικά. «Δεν επιζητώ να αλλάξω την υπάρχουσα κοινωνική δομή. Αλλά αν καταφέρω να αυξηθεί ο σεβασμός προς τις γυναίκες και τον ρόλο τους στην κοινωνία θα είμαι πολύ ευτυχισμένη». Οι αφγανοί μουλάδες έχουν, φυσικά, κηρύξει πόλεμο. Λένε πως κανείς δεν την έχει δει να προσηλυτίζεται στο Ισλάμ και αποστολή της είναι να προσηλυτίσει κόσμο στον Χριστιανισμό –αν δεν είναι τελικά πράκτορας των Ισραηλινών. «Η θρησκεία μου δεν παίζει ρόλο» λέει απλά εκείνη. «Ο Θεός αποφάσισε να γεννηθώ σε μια χριστιανική οικογένεια. Δεν παντρεύεται κάθε μέρα μια Λιβανέζα έναν Αφγανό. Νομίζω ότι το χέρι του Θεού βρίσκεται και εκεί». Για το Αφγανιστάν αυτό πιθανώς να είναι ό,τι εγγύτερο στο «Να είστε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο», ένα από τα συνθήματα του Μάη, μπορεί να ακουστεί.