Είναι τάση. Τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος, κυρίως από τη μεσαία τάξη, «ανακάλυψε» έναν παράξενο «εναλλακτισμό». Πρόσωπα συχνά εύπορα, ή εν πάση περιπτώσει με ελεγχόμενες δυσκολίες ακόμα και στην κρίση, συχνά με εμπειρία στο εξωτερικό, με δουλειές που συχνά έχουν να κάνουν με τις τέχνες και τα γράμματα, υιοθετούν μια πρακτική που, στην ουσία, μεταξύ φενγκ σούι και «μιας τάσης που ανθεί στη Νέα Υόρκη», περιφρονεί την επιστημονική γνώση.

Από τις σοβαρές εκφράσεις όσων ενστερνίζονται αυτή την κουλτούρα είναι, όπως διαβάζουμε στα «ΝΕΑ» (8/10/2014), και οι γονείς που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Θεωρούν ότι τα εμβόλια είναι υπαίτια για την εκδήλωση σοβαρών βλαβών, αυτισμού, παραλύσεων κ.λπ. Οι γιατροί λένε ότι όλα αυτά είναι ανοησίες, ότι δεν έχουν βάση, ότι η ζωή τα έχει διαψεύσει, συνήθως στηρίζονται σε φήμες που διακινούνται στο βαθύ Διαδίκτυο, αλλά «οι εναλλακτικοί» είναι πεισμένοι ότι όλα αυτά λέγονται επειδή υπαγορεύονται από συμφέροντα. Και επιμένουν στις αρνήσεις τους.

Οι εναλλακτικές κουλτούρες είναι υπεράνω. Στο επιχείρημα ότι μία σειρά από σοβαρές λοιμώξεις εξουδετερώθηκαν απολύτως, αδιαφορούν. Ο κόσμος χωρίς ευλογιά, τύφο, πολιομυελίτιδα, φυματίωση, ασθένειες σοβαρές με εξίσου σοβαρές επιπτώσεις, είναι για τον «εναλλακτισμό» φυσιολογικός. Οι «εναλλακτικοί» κόσμοι, άλλωστε, είναι αποστειρωμένοι. Δεν φτάνουν σε αυτούς τα μεγάλα προβλήματα των κοινωνικά αποκλεισμένων συνανθρώπων μας –των χρόνια ανέργων, των μεταναστών, όσων δεν βρέθηκαν στην αναπαυτική μεριά της ζωής, που άλλωστε ζουν τον αποκλεισμό από τις παροχές τις οποίες οι «εναλλακτικοί» περιφρονούν. Και πολύ συχνά, όταν φτάνουν, γεννούν αποκλεισμούς –ο Εμπολα, π.χ., είναι μια απειλή που μπορεί να γεννήσει καινούργιες υστερίες, νέους ρατσισμούς.

Ωστε δεν είναι αθώος ο νέος «εναλλακτισμός»; Αθώος; Εξίσου αθώος με τη βεβαιότητα διαφόρων ότι μας ψεκάζουν, ότι απειλούν να μας πάρουν τη γλώσσα, ότι η ξανθή φυλή θα μας σώσει, ότι οι γέροντες της Εκκλησίας θα μας δείξουν πώς θα πάρουμε την Πόλη. Δεν έχει τίποτα το αθώο η άρνηση του πολιτισμού. Αντίθετα, είναι βύθιση στην οπισθοδρόμηση και παράδοση στην κοινωνική και εκπαιδευτική καθυστέρηση. Τα θέλουμε και τα παθαίνουμε.

Τελευταία Νέα