Σαν να κλέβεις εκκλησία. Κάπως έτσι με αποδοκίμασε συνάδελφος όταν του είπα ότι θέλω να (ξανα)σχολιάσω τη ΔΗΜΑΡ, μετά τα όσα συνέβησαν στο Συνέδριο και, προφανώς, μετά την επανεκλογή προέδρου του Φώτη Κουβέλη.

Προφανώς την εκκλησία δεν την έκλεψα εγώ αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ. Ο οποίος κατάφερε, όπως πληροφορούμαι, διά της δράσεως όσων συνέδρων εκπροσωπούσαν την κομματική νομιμοφροσύνη, να εξουδετερώσει την «ανταρσία» της εναπομείνασας Κοινοβουλευτικής Ομάδας του εναντίον της υποψηφιότητάς του και μέσα σε λίγες ώρες να αναγκάσει τους βουλευτές να άρουν την ένσταση εναντίον του.

Το περιστατικό είναι από μόνο του φαιδρό –και ασφαλώς αδικεί προσωπικότητες όπως ο Νίκος Τσούκαλης, η Μαρία Ρεπούση ή η Μαρία Γιαννακάκη. Οταν οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ αυτοαναιρούνται μέσα σε λίγες ώρες, ποιο κύρος θα επικαλεσθούν στην όποια κοινοβουλευτική δράση τούς απομένει; Μάλιστα, στοιχιζόμενοι υπό τον πρόεδρο (και τη γραμμή) που οδήγησε το κόμμα στην πολιτική ανυπαρξία…

Παρέχοντας τη δυνατότητα στον πρόεδρο να συνεχίσει να ηγείται ενός κόμματος που ισοδυναμεί με σφραγίδα, οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ τού επιτρέπουν να διαχειριστεί το δικό του πολιτικό μέλλον. Αυτοί, απλώς, θα συνεχίζουν να είναι στη Βουλή, εκπρόσωποι μιας γραμμής που στήριξαν, μιας γραμμής που κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να αυτοακυρωθεί και, από 6,25% που είχε λάβει στις εκλογές του Ιουνίου 2012, να συρρικνωθεί στο 1,2% στις πρόσφατες ευρωεκλογές ενώ, σήμερα, δεν το βρίσκουν οι δημοσκόποι στα δημοσκοπικά τους ευρήματα.

Η τελική επικράτηση του Φώτη Κουβέλη απέναντι σε έναν πολιτικό χώρο που ο ίδιος κατακερμάτισε και ακύρωσε, επινοώντας μάλιστα πολιτικό αίτημα, μια σοσιαλδημοκρατική συσπείρωση χωρίς τους υφιστάμενους σοσιαλδημοκράτες, είναι προφανώς τμήμα της φαρσοκωμωδίας στο πλαίσιο της οποίας ο ίδιος έκλεψε την εκκλησία ΔΗΜΑΡ. Τα άλλα μέρη του ίδιου έργου ήταν η φράση του για το κατάστικτο από τα χτυπήματα όσων του ασκούν κριτική δέρμα του. Και ασφαλώς η φράση του Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος επιχαίρει διότι δεν ακολούθησε τους δήθεν ανανεωτές συντρόφους του στην πανωλεθρία.

Πόσοι, σε λίγες ώρες, ακύρωσαν τη ζωή τους χάριν της Κίρκης – πολιτικής επιβίωσης…