Για ποιον λόγο γίνεται, από σήμερα, το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ; Υποτίθεται ότι θα ήταν μια αφορμή απολογισμού, προκειμένου να συζητηθούν πολιτικά και ιδεολογικά οι λόγοι της συντριβής στις τελευταίες ευρωεκλογές. Να συζητηθούν, δηλαδή, οι επιλογές που υιοθέτησε και προώθησε ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος άλλωστε, ως εκ της θέσεώς του, είναι και ο βασικός υπεύθυνος για την καταβαράθρωση.

Ακόμα κι αν υπήρχε εξαρχής πρόθεση να γίνει αυτοκριτική εκ μέρους του προέδρου και να αποχωρήσει, σήμερα ο λόγος αυτός έχει εκλείψει. Οι ιδεολογικοί αντίπαλοι των επιλογών της ΔΗΜΑΡ, μετά την αποχώρησή της από την τρικομματική κυβέρνηση, στην πλειονότητά τους δεν βρίσκονται πια στο κόμμα. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα έχει, επίσης, κατακερματισθεί. Και όσοι συμμετέχουν στην περί τον πρόεδρο τάση, αναζητώντας επιβίωση σε μια περίοδο που το κόμμα δεν μετριέται καν στις δημοσκοπήσεις, επιχειρούν να διαφύγουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ωστόσο ότι στην πραγματικότητα αδυνατούν να διαπραγματευθούν οτιδήποτε με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάποιοι βουλευτές ίσως νομίζουν ότι μεμονωμένα μπορούν –αρκεί να αποφασίσουν να καταμετρηθούν σε εκείνους που θα καταψηφίσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ρισκάροντας την αποσταθεροποίηση. Αλλά ούτε αυτό μπορεί να τους εξασφαλίσει ότι θα συγκεντρώσουν όσους σταυρούς θα χρειάζονταν για να επανεκλεγούν, μάλιστα σε περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο οργανωμένος από το 2012 –και η γραμμή για τη σταυροδοσία θα είναι πιο στιβαρή από το 2012.

Ολα αυτά σε συνδυασμό με το περίπου μηδενικό σημερινό εκλογικό μέγεθος της ΔΗΜΑΡ δείχνουν πως ό,τι γίνεται έχει έναν και μοναδικό στόχο: την επιβίωση του Φώτη Κουβέλη και μόνο (διά της διεκδικήσεως μιας αριστερής Προεδρίας). Τόσος οπορτουνισμός και τόσοι ελιγμοί από ένα πρόσωπο που πολιτεύθηκε με τις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού;

Ο Φώτης Κουβέλης θα είναι, από σήμερα, στο συνέδριο. Θα βρίσκεται σε ένα περιβάλλον όπου όλοι θα μιλάνε για τις αγορές, τον νεοφιλελευθερισμό, τα κακά Μνημόνια και θα ψάχνουν αριστερή πολιτική ορολογία. Κι ο ίδιος τα ίδια θα λέει, ίσως μάλιστα προσθέσει στο μείγμα τα κακά ΜΜΕ που έτσι κι αλλιώς είναι πάντα κακά.

Οποιοδήποτε ιδεολογικό πρόσημο κι αν διαλέξει, πάντως, μηδέν από μηδέν, μηδέν. «Ανδρός πεσούσης…» που έλεγε κι ένας γνωστός του.