Μπήκε η Ελλάδα στον χάρτη της διεθνούς τρομοκρατίας; Για να επιχειρήσει να απαντήσει κανείς στο ερώτημα, θα πρέπει να γυρίσει πίσω στη δεκαετία του 1980, τότε που τα αραβικά ανοίγματα του Ανδρέα Παπανδρέου προκαλούσαν μια κάποια ενόχληση στη Δύση και έφερναν την Αθήνα πιο κοντά στην Ανατολή. Ηταν μια στρατηγική επιλογή. Και είχε δύο αναγνώσεις. Η μία έλεγε ότι οι Ελληνες απέκτησαν ένα είδος ασυλίας. Αρκούσε να ψελλίσεις τη λέξη «Γιουνάν» οπουδήποτε στη Μέση Ανατολή για να στάξει συμπάθεια ένα καχύποπτο βλέμμα. Η άλλη ανάγνωση έλεγε ότι η Ελλάδα έγινε κάτι σαν ξέφραγο αμπέλι όπου ασκούνταν ή πέρναγαν τράνζιτ για την Ευρώπη κούρδοι αντάρτες και παλαιστίνιοι μαχητές, ενώ οι ξένοι κατάσκοποι αλώνιζαν κάτω από την μπουκωμένη μύτη της ΚΥΠ.

Αυτή η δεύτερη ανάγνωση, όμως, θύμιζε περισσότερο τα φθηνά μυθιστορήματα τσέπης του Ζεράρ ντε Βιλιέ παρά την πραγματική ζωή στην Αθήνα. Η αίσθηση αυτή δεν άλλαξε ούτε τον Ιούλιο του 1988, όταν το «City of Poros» γινόταν σουρωτήρι έξω από την Αίγινα από τις σφαίρες τριών Αράβων κι ενός Γάλλου εβραϊκής καταγωγής κι ένα αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά τιναζόταν στον αέρα στο Τροκαντερό. Ο κόσμος της διεθνούς τρομοκρατίας παρέμεινε ένας σκοτεινός κόσμος που φωτιζόταν μόνο από σκόρπιες φήμες, μισές πληροφορίες, αμέτρητες υποθέσεις και μερικές θεωρίες συνωμοσίας. Κυρίως δεν εξιτάριζε το μεγάλο κοινό, το οποίο έδειχνε σαφέστατη προτίμηση στην εγχώρια παραγωγή, δηλαδή στα «Μυστήρια της 17 Νοέμβρη».

Με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στο αφήγημα της διεθνούς τρομοκρατίας. Δεν ήταν μόνο τα αεροπλάνα στη μέχρι τότε αλώβητη Νέα Υόρκη και οι βόμβες στις συγκοινωνίες του υποψιασμένου Λονδίνου. Ηταν και το τυφλό χτύπημα στον σιδηροδρομικό σταθμό της ανυποψίαστης Μαδρίτης, δηλαδή στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Τα όρια της δράσης διευρύνθηκαν, αλλά δεν έφτασαν ποτέ μέχρι την Αθήνα. Το κεφάλαιο που γράφεται τώρα όμως δεν το υπογράφει ο Οσάμα μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα, αλλά ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι του Ισλαμικού Κράτους, δηλαδή κάποιος στον οποίο η λέξη «Γιουνάν» δεν λέει απολύτως τίποτα. Από αυτή την άποψη, η διαρκής επαγρύπνηση των αρμόδιων υπηρεσιών, για την οποία μίλησε προχθές ο Βασίλης Κικίλιας απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Νικήτα Κακλαμάνη για τη δραστηριότητα των τζιχαντιστών εδώ, δείχνει ότι ούτε η Αθήνα εξαιρείται από μια πολύ πιο σπλάτερ εκδοχή των πονημάτων του Ντε Βιλιέ.