Το 1981 το ΠΑΣΟΚ είχε γίνει κυβέρνηση και «καθάριζε» τη μολυσμένη από τα ξενόφερτα αμερικανογενή στοιχεία κουλτούρα μας! Το σύνθημα έλεγε «επιστροφή στις ρίζες». Λέξεις, λοιπόν, όπως «χαγιάτι» και «στρωσίδι» για ψωμοτύρι τις είχαμε. Τις εντάσσαμε στην κουβέντα μας ακόμη και άνευ λόγου. Ηταν η εκδίκηση του ρουστίκ (επικρατούσα τάση και στη διακόσμηση) στις προηγούμενες εποχές.

Τόσο ρουστίκ που άνθρωπος του θεάτρου, ο οποίος φερόταν ως διανοούμενος, ένα βράδυ που ήταν με φίλους στο σπίτι του εκστόμισε στη σύντροφό του «Μάρω, φέρε το καρβέλι», για να φέρει η γυναίκα, που την έλεγαν Μαίρη, το συσκευασμένο σε φέτες ψωμί.

Η αχαλίνωτη γραφικότητα όμως, όταν υπερβαίνει τα όρια, δρα υπονομευτικά ενάντια σε αυτό που περιγράφει. Ετσι, η πλύση εγκεφάλου από τους «έλληνες κουλτουριάρηδες» που έβρισκαν επιτέλους θεσμική υποστήριξη γέννησε το ανέκδοτο για τον μπακάλη στο Πήλιο που, λέει, αυτοκτόνησε επειδή το ένα κανάλι της τότε μονοπωλιακής κρατικής τιβί έπαιζε το «Κιέριον» και το άλλο το «Δοξόμπους».

Από τα βάθη της δεκαετίας του 1980 μου φάνηκε και η φρασεολογία του σχεδίου πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί «πολιτισμικού ιμπεριαλισμού» που «προβάλλει τον ατομοκεντρισμό και τον καταναλωτισμό ως κυρίαρχες αξίες» έχω να τα ακούσω από τότε που έλεγα το ψωμί καρβέλι. Να υποθέσω ότι σεναριογράφος με διακριτή καριέρα στην τηλεόραση που μετέχει της επιτροπής πολιτισμού του κόμματος πέρασε κατά λάθος στη βάση κείμενα από πετυχημένο σίριάλ της με πρωταγωνιστή βλαχοδήμαρχο που υπεραμυνόταν της ελληνικής κουλτούρας;

Εκτός κι αν ζούμε τη μετεπιστροφή στις ρίζες. Δημοσιογράφος γεύσης εξαγγέλλει εκστρατεία (!) ώστε να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια κι αυτό που «φαρμακώνουμε» το πρωί να μην το λέμε «πρωινό» αλλά «προσφάι».

Τελευταία Νέα