Από όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς στη Χαλκιδική, κρατώ την υποσημείωση ότι η ΝΔ είναι «η παράταξη του εκσυγχρονισμού». Οχι μόνο επειδή ο όρος «εκσυγχρονισμός» παραπέμπει στον τρόπο με τον οποίο, σε γενικές γραμμές, πολιτεύθηκε η κυβέρνηση Σημίτη. Αλλωστε, η ΝΔ αποστράφηκε, σε γενικές γραμμές, τον εκσυγχρονισμό και τα χαρακτηριστικά του –την εμβάθυνση σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, τον εξορθολογισμό της διοίκησης, την έμφαση στην ευρωπαϊκή πορεία, την εγκατάλειψη της παγιωμένης ταυτότητας στο πλαίσιο του εθνικού κράτους, τις μεταρρυθμίσεις.

Η χώρα, ασφαλώς, δεν θα ήταν ό,τι έγινε αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο παλαιός) δεν είχε λάβει τη βαθύτατης πολιτικής σημασίας απόφαση να την προσδέσει στην τότε ΕΟΚ. Δεν θα ήταν ό,τι έγινε αν δεν είχε ακολουθήσει το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Ωστόσο, το διάστημα διακυβέρνησης της ΝΔ έως το 1981, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης δηλαδή, οι νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις υπήρξαν και αυταρχικές και αγοραφοβικές και (μολονότι ο Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ) προσδεδεμένες στο μεταπολεμικό κλίμα της διαιρεμένης Ελλάδας. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ έφτασε γρηγορότερα στη διακυβέρνηση το 1981.

Η ΝΔ δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ούτε το 1989, την εποχή των συμμαχικών κυβερνήσεων μετά τους κλυδωνισμούς από το σκάνδαλο Κοσκωτά ούτε, πολύ περισσότερο, τα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, που τουλάχιστον ιδεολογικά, για πρώτη φορά η επίκληση του φιλελευθερισμού σήμαινε μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση του μικρότερου κράτους και του εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα. Ο Αντώνης Σαμαράς ως πολιτικός που εκείνη την περίοδο βρέθηκε στον αντίποδα των κεντρικών επιλογών του κόμματος, έχοντας αμφισβητήσει σοβαρά εκτός των άλλων τον ρόλο του Καραμανλή στην εξέλιξη της χώρας, θα περίμενε κανείς να μην κάνει σαν να έχει πάρει διαζύγιο με το ιδεολογικό παρελθόν του.

Αυτό το ιδεολογικό παρελθόν, άλλωστε, τον κατατρύχει ακόμα. Και αν έχει στόχο ένα κρίσιμο μέγεθος ψηφοφόρων από την περιοχή του δημοκρατικού Κέντρου, δεν θα τους κερδίσει αποκηρύσσοντας στα λόγια το ιδεολογικό παρελθόν του. Αλλά επισπεύδοντας τις μεταρρυθμίσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων μας.

Αν ξεπεράσει τον σκόπελο της Προεδρίας, θεωρητικά θα έχει δύο χρόνια για να χριστεί πρωθυπουργός των ρήξεων. Αν όχι, όλα αυτά θα μείνουν έπεα πτερόεντα…

Τελευταία Νέα