Πριν κοιμηθεί θα ‘χε χαζέψει, μάλλον, τη χρυσοκάπουλη άφιξη της Lady Gaga. Μπορεί και όχι. Μπορεί να μην τον ερέθισε το θέαμα και να είχε ήδη αποθηκευμένη κάπου στο υποσυνείδητό του τη φράση: «Το ΠΑΣΟΚ, αυτό το κωλοκόμμα».

Οχι, ο Πέτρος Τατσόπουλος στην ουσία δεν είπε τίποτε πρωτότυπο. Επανέλαβε την τετριμμένη διαπίστωση ότι τον επάρατο λαϊκισμό –των παροχών και των διορισμών –τον καλλιέργησε ως κυρίαρχο τρόπο το ΠΑΣΟΚ. Είπε ότι οι χειρότερες έξεις της μεταπολιτευτικής κουλτούρας έχουν βρει τώρα άλλη κομματική κοίτη. Το κακό ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια στο ΠΑΣΟΚ. Εχει κάνει μετάσταση αλλού.

Τα ίδια έχουν πει ξανά και ξανά πολλοί πριν από αυτόν. Κι ωστόσο το απύλωτο ύφος του Τατσόπουλου μεταμόρφωσε ένα κλισέ σε κάτι σαν πρωτάκουστο. Δεν είναι τι είπε. Είναι ο τρόπος που το είπε, που «έβγαλε τίτλους» και το έκανε να απλωθεί σαν έρπης στο Διαδίκτυο.

Πίσω βέβαια από τη φραστική υπερβολή κρύφτηκαν οι βάναυσες αντιφάσεις. Αν ακούσει κανείς όλο τον –τρόπος του λέγειν –συλλογισμό, θα διαπιστώσει ότι ο Τατσόπουλος έσπευσε να διαφωνήσει με τον Τατσόπουλο. Είπε ότι το κόμμα που έβρισε «δεν θέλει να το δαιμονοποιήσει». Είπε ότι ναι μεν αυτό το κόμμα ευθύνεται για τη διαφθορά, αλλά διαφθορά υπήρχε και πριν και θα υπάρχει. Επιασε με χαρακτηριστική επιδεξιότητα και τον έναν και τον άλλο πόλο.

Είναι και αυτή μια τέχνη στην οποία διαπρέπει ο ανεξάρτητος βουλευτής από τότε που εγκατέλειψε τη λογοτεχνία: να ξεχωρίζει από τον πολτό της επικαιρότητας ακόμη και όταν δεν έχει τίποτε νέο να πει. Να ρίχνει καθημερινά στην αγορά κι από μια εριστική εξυπνάδα. Είναι μια τέχνη που σαγηνεύει το ποίμνιο της δημοκρατίας των «likes».

Ο Τατσόπουλος είναι πολιτικός της εποχής του. Δεν κομίζει στη δημόσια ζωή τις απόψεις του. Κομίζει τον ίδιο τον εαυτό του ως pop persona, ως βιρτουόζος της φραστικής προβοκάτσιας που έχει αδιαμεσολάβητη σχέση με το κοινό του. Του σερβίρει ό,τι σκέφτεται όπως το σκέφτεται την ώρα που το σκέφτεται και δρέπει αυθωρεί στην οθόνη του τις αντιδράσεις. Του μιλάει χωρίς χαλινό, χωρίς τις περιφράσεις της πολιτικής ορθότητας, γιατί δεν θέλει να το πείσει. Την προσοχή θέλει μόνο να του κεντρίσει.

Τι σημασία έχει αν αναμηρυκάζει πολυφορεμένες απόψεις; Σημασία έχει να τις καμουφλάρει ως ευφυολογήματα. Ετσι συντελείται αυτό που θα λέγαμε παρενδυσία του πολιτικού λόγου. Γιατί όπως η Lady Gaga παρουσιάζει ως τάχα μου πρόκληση το πιο μπανάλ ξεβράκωμα, έτσι και ο Τσατσόπουλος: λανσάρει την κοινοτοπία του ως αθυροστομία.