Η μαχαιριά στην καρδιά του Παύλου Φύσσα, πριν από έναν χρόνο, στο Κερατσίνι, φαίνεται ότι δεν μας πόνεσε. Τι κι αν αποκάλυψε ότι το αβγό του φιδιού έχει σπάσει στη διπλανή μας πόρτα. Τι κι αν έλουσε με φως το πραγματικό πρόσωπο των ταγμάτων εφόδου που αθροίζουν εκλογικά ποσοστά στο όνομα της αγανάκτησης, την ώρα που ο δημοκρατικός κόσμος τούς αντιμετωπίζει διαιρεμένος.

Αν με τη στυγερή δολοφονία είχαμε την ανάδειξη, σήμερα έχουμε την αποκρυστάλλωση του σκαιού φαινομένου και τη διασπορά σε φορείς – όπως η συμμετοχή χρυσαυγιτών στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου, κι ας αντιβαίνει τον αρχαίο όρκο του Ιπποκράτη που δεν διαχωρίζει «φυλές». Το ζητούμενο είναι μια δημοκρατική συστράτευση που να αντιμετωπίσει και τη μαχαιριά και την αναλγησία.

Τελευταία Νέα