Αναζήτηση
Η Ελλάδα είναι ένα βαρύ και εμπορικό brand name. Eίναι ένα σύνολο ιδεών και πραγμάτων που μαζί με τους νεοέλληνες αποτελούν μια πολύ διακριτή αξία στο παγκόσμιο χρηματιστήριο αξιών.
Σήμερα όμως η χώρα είναι σε βαθιά κρίση. Και οι προτάσεις εξόδου απ’ την κρίση αυτήν, όπως τις ακούσαμε από κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη ΔΕΘ, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Η κυβέρνηση είναι δέσμια του παρελθόντος των κομμάτων που την αποτελούν αλλά και των πελατειακών σχέσεών της με πρόσωπα και συντεχνίες και έχει απολέσει την ηθική νομιμοποίηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση χαρακτηρίζεται από κρατισμό που έχει ξεχαστεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στην Ευρώπη, και δεν ευνοεί την παραγωγή πλούτου στις χώρες όπου εφαρμόζεται. Η γενικότερη πολιτισμική κρίση της χώρας έχει συμβάλει όχι μόνο στην άνοδο της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, αλλά και γενικότερα σε μια γενική δοκιμασία των δημοκρατικών αξιών όπως ο νόμος και η τάξη ορίζουν στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ελευθερία έκφρασης της διαφορετικής γνώμης.
Ωστόσο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι φιλελεύθεροι είναι τρίτη δύναμη. Και στην Ελλάδα, έστω και αν οι δυνάμεις που επικαλούνται τον φιλελευθερισμό είναι λίγες, έχουν αξιόπιστες προτάσεις λύσης. Προτείνουν μικρότερο κράτος με καλοπληρωμένους και καταρτισμένους δημόσιους υπαλλήλους. Επίσης, χαμηλή φορολογία, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (υπάρχουν καλά παραδείγματα που έχουν αποτελέσματα σε άλλες χώρες της ΕΕ), άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ελεύθερο ανταγωνισμό. Προτείνουν όμως και ανοιχτή κοινωνία –που σήμερα απαιτεί και την κινητοποίηση της φιλανθρωπίας καθώς και κάθε εθελοντικής προσφοράς στην αξία της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των ατόμων.
Πρωτίστως όμως οι Ελληνες θέλουν δουλειά. Και δουλειά οι κρατούντες δεν μπορούν να τους αφήσουν να δημιουργήσουν. Ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πειστικές προτάσεις. Κυρίως δεν έχουν να προτείνουν πώς θα έρθουν στη χώρα σοβαρές ιδιωτικές ή άλλες επενδύσεις. Διότι η άμεση και πραγματική αντιμετώπιση του καθημερινού Γολγοθά των περισσότερων Ελλήνων απαιτεί κυρίως κλίμα επενδύσεων σε έναν κόσμο ανοιχτού ανταγωνισμού.
Οι δανειστές μας, τωρινοί και επόμενοι, περιμένουν από υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις να καταπιαστούν με διαρθρωτικές αλλαγές που χαρακτηρίζουν τα σύγχρονα και πετυχημένα κράτη. Μόνο τότε θα αντιμετωπίσουν το μεγάλο θέμα του μη βιώσιμου ελληνικού χρέους. Καμία συζήτηση γι’ αυτό δεν γίνεται με κυβερνήσεις και κόμματα που δεν επιθυμούν ή δεν εκτιμούν τις αλλαγές αυτές.
Η αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης να διοικήσει τη χώρα όπως διοικούνται οι περισσότερες χώρες της ΕΕ και η αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει πειστικό λόγο για τη δυνατότητά της να τα καταφέρει καλύτερα από την κυβέρνηση δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος είναι πολιτικός επιστήμων, πρόεδρος της ΣΕ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
