Ο Χιου Μάνγκουμ γεννήθηκε το 1877 στο Ντάραμ της Βόρειας Καρολίνας. Οι Νόμοι του Τζιμ Κρόου είχαν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται στις ΗΠΑ έναν χρόνο νωρίτερα. Μέχρι να μυηθεί, μόνος, ο Μάνγκουμ στην τέχνη της φωτογραφίας και να αρχίσει να ταξιδεύει, στις αρχές της δεκαετίας του 1890, ως περιοδεύων φωτογράφος στη Βόρεια Καρολίνα, τη Βιρτζίνια και τη Δυτική Βιρτζίνια, ο φυλετικός διαχωρισμός στον αμερικανικό Νότο ήταν απόλυτος∙ απλωνόταν σε σχολεία και εστιατόρια, καταστήματα, ξενοδοχεία και δημόσιες μεταφορές. Οι γάμοι μεταξύ μαύρων και λευκών, φυσικά, απαγορεύονταν.

Ο Χιου Μάνγκουμ ήταν λευκός. Αλλά οι πόρτες των προσωρινών στούντιο που έστηνε όπου κοντοστεκόταν ήταν ανοιχτές σε όλους. Ανθρωπος γοητευτικός και εξωστρεφής ο ίδιος, με χιούμορ και ευαισθησίες, θεωρούσε τον καθέναν που τις περνούσε το ίδιο πολύτιμο με τον επόμενο. Και όλοι, λευκοί και μαύροι, άνδρες και γυναίκες, φτωχοί και πλούσιοι, είχαν δικαίωμα στα ίδια εξαιρετικά πορτρέτα. Συχνά, στο τέλος μιας σεκάνς φωτογραφιών, βλέπεις τους πρωταγωνιστές του να χαμογελάνε, να γελάνε, να ρίχνουν πίσω το κεφάλι, απόδειξη του πόσο άνετα τους έκανε να νιώθουν. Ολα αυτά ήταν από σπάνια έως πρωτάκουστα για εκείνη την εποχή.

Κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας αν ο Μάνγκουμ είχε (και) πολιτικά κίνητρα, αν ήλπιζε ότι τα πορτρέτα του θα έστελναν ένα μήνυμα στους ιθύνοντες που προωθούσαν την ατζέντα τού φυλετικού διαχωρισμού. Η φωτογραφία πάντως χρησιμοποιούνταν την περίοδο εκείνη ως εργαλείο υπέρ της αλλαγής. Πολλά πορτρέτα του Μάνγκουμ χάθηκαν, κάπου 700 αρνητικά διασώθηκαν, φυλάσσονται σήμερα στα αρχεία του Πανεπιστημίου του Ντιουκ. Μια έκθεση με έργα του πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Μουσείο Ιστορίας του Ντάραμ.

Ακόμα πιο πρόσφατα, προχθές, μια αφροαμερικανή ηθοποιός, η Ντάνιελ Ουάτς, γνωστή από τον ρόλο της ως Κόκο στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Τζάνγκο: Ο τιμωρός», βρέθηκε με χειροπέδες επειδή κάποιος την είδε να φιλάει δημοσίως, μέσα σε σταματημένο αυτοκίνητο στο Λος Αντζελες, τον λευκό σύζυγό της και ειδοποίησε την αστυνομία θεωρώντας πως, δεν μπορεί, πρέπει να ήταν πόρνη. «Οση ώρα πέρασα καθισμένη στο πίσω μέρος του περιπολικού», δήλωσε αργότερα η Ουάτς, «θυμόμουν όλες τις φορές που ο πατέρας μου επέστρεφε σπίτι οργισμένος για τον τρόπο που τον είχαν αντιμετωπίσει οι αστυνομικοί χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό. Ενιωσα την ντροπή και τον θυμό του». Κάπως έτσι ενώνονται οι τελείες από το παρελθόν μέχρι το παρόν. Και είναι λιγότερες από ό,τι δείχνουν.

Τελευταία Νέα