Αναζήτηση
Αναφέρομαι στη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία αναστέλλει την υπουργική απόφαση για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Ανεξάρτητα από το ποια άποψη έχει ο καθένας για το συγκεκριμένο ζήτημα –έχω και εγώ τη δική μου προφανώς –τι κάνει η συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ; Παράγει πολιτική. Ακυρώνει μια κυβερνητική απόφαση η οποία ελήφθη με συγκεκριμένο σκεπτικό και για συγκεκριμένους λόγους.
Αφήνω κατά μέρος την ταχύτητα με την οποία εκδόθηκε –ενώ παραμένουν σε εκκρεμότητα για χρόνια υποθέσεις –και στέκομαι στο συγκεκριμένο για να πω το εξής: κάπου τα έχουμε παρεξηγήσει τα πράγματα. Αν είναι να κάνουν πολιτική οι δικαστές, τότε να αναλάβουν εκείνοι τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν όχι, να αντιληφθούν μέχρι πού εκτείνονται τα όρια των αρμοδιοτήτων τους.
Αν δεν κάνω λάθος, το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ακόμη κράτος δικαστών δεν έχει γίνει…
(Θυμίζω ότι το ΣτΕ καθυστέρησε επί πενταετία και βάλε στα τέλη του ’90 και στις αρχές του 2000, έπειτα από συνεχείς προσφυγές και αποφάσεις αναστολών, την κατασκευή του Περιφερειακού Υμηττού, υποχρεώνοντας εκατομμύρια πολίτες να μετακινούνται υπό αφόρητες συνθήκες στη Λεωφόρο Μεσογείων, με αποτέλεσμα να χαθούν εκατομμύρια εργατοώρες και εκατομμύρια των εκατομμυρίων σε καύσιμα.)
Θα μπορούσα να παραθέσω σειρά περιπτώσεων όπου η Δικαιοσύνη «συλλαμβάνεται» σε θέση «οφσάιντ» (για να μην πω τίποτε βαρύτερο), αλλά δεν είναι της παρούσης. Θα πω μόνο ότι αυτά κάποτε πρέπει να εκλείψουν αν θέλουμε να γίνουμε σοβαρό κράτος. Αν… διότι δεν το βλέπω. Παράδειγμα πρόσφατο ο ΕΝΦΙΑ που κόντεψε να διαλύσει τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δύο κυβερνητικών εταίρων, και της ΝΔ ειδικότερα.
Παρακολούθησα τη συζήτηση. Δεν πήρε τον λόγο ένας βουλευτής της ΝΔ που να μην την «πέσει» είτε στον Χαρδούβελη είτε στην κυβέρνηση, με γενικό μοτίβο ότι ο φόρος είναι καταστροφικός, αντιπαραγωγικός, εξοντωτικός κ.λπ. κ.λπ.
Και εγώ πληρώνω, και δεν μου αρέσει που πληρώνω. Αλλά όχι κι έτσι αδέρφια. Δεν μας άρεσε ο προηγούμενος φόρος, το «χαράτσι» της ΔΕΗ, διότι ήταν φορομπηχτικός και άλλα πολλά. Ζητήθηκε η αντικατάστασή του. Φτιάχτηκε ο ΕΝΦΙΑ ο οποίος, παρά τα λάθη της αρχικής του μορφής, διορθώθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Τι να γίνει τώρα; Υπάρχει άλλη πρόταση; Να μην πληρώνουμε καθόλου; Μέσα! Αλλά από κάπου πρέπει να βρεθούν 2,5 δισ. Υπάρχει κανείς να τα δώσει; Αν ναι, να τρέξω πρώτος στο αεροδρόμιο να οργανώσω την υποδοχή. Ελεος πια…
Παρακολούθησα το θλιβερό θέαμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον ΕΝΦΙΑ. Δεν ξέρω τι λέει ο πρόεδρος Αντώνης, αλλά έχω την αίσθηση ότι το μαγαζί έχει βαρέσει διάλυση. Δεν υπάρχει ενιαία γραμμή και ο καθένας υποστηρίζει ό,τι θα ήθελαν να ακούσουν οι ψηφοφόροι του στο καφενείο του χωριού του. Αν δεν υπήρχε ο Αδωνης «φέρτε μου, ρε παιδιά, κάμερες να ξεσπάσω» Γεωργιάδης, από κοινού με τον Μάκη «wanna be αρχηγό της παράταξης» Βορίδη, ο ΕΝΦΙΑ θα έμενε χωρίς υποστήριξη…
Ακούω ότι ο πρόεδρος Αντώνης είναι λέει προβληματισμένος (ανατριχιάζω στη σκέψη…) από την εικόνα της ΚΟ και προτίθεται να συγκαλέσει αμέσως την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος για να συζητήσει μαζί τους, και προφανώς να τους κατευνάσει. Τέλεια, αλλά φθάνει;
Βουλευτής ο ίδιος, επί μακρόν, φαντάζομαι ότι έχει ακούσει κάτι για το «αίσθημα αυτοσυντήρησης» των βουλευτών –είναι αυτό που τους πιάνει όταν βλέπουν να πλησιάζει το τέλος και κάνουν ό,τι μπορούν να διασώσουν τον εαυτό τους!
Εχω παράδειγμα για να μη νομίσει κανείς ότι μιλάω στον αέρα, και δεν θέλω. Από τους σφοδρότερους επικριτές του ΕΝΦΙΑ ήταν και ο φίλος μου Μάξιμος Χαρακόπουλος, διακριθείς προ μηνών στον γαλακτοπόλεμο που είχε στηθεί γύρω από τις απαιτήσεις της τρόικας για το γάλα.
Πήρε τον λόγο και τι πρότεινε ως βελτίωση στον ΕΝΦΙΑ; Να εξαιρεθούν από την υποχρέωση καταβολής του ορισμένες κατηγορίες πολιτών, όπως οι… ανάπηροι πολέμου!
Αφήνω όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες και στέκομαι στην κατηγορία «ανάπηροι πολέμου»: ποιου πολέμου ακριβώς; Ο τελευταίος μεγάλος εθνικός πόλεμος που διεξήχθη στα μέρη μας ήταν ο Β’ Παγκόσμιος και τελείωσε πριν από 70 χρόνια. Ζει κανείς από τους αναπήρους εκείνου του πολέμου; Πού βρίσκεται, διότι ούτε στις παρελάσεις εμφανίζονται πλέον…
Και ο αμέσως επόμενος, και ευτυχώς τελευταίος, πόλεμος ήταν ο Εμφύλιος, ο οποίος ολοκληρώθηκε προ 65 ετών. Αν ζουν ανάπηροι εκείνου του πολέμου είναι σήμερα τουλάχιστον 85 ετών. Πόσοι από αυτούς φορολογούνται; Και αν φορολογούνται σημαίνει ότι διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία. Αρα μπορούν να καταβάλουν φόρο. Αλλά θες να συμφωνήσουμε όλοι να τους τιμήσουμε, ακόμη μία φορά, μιας και ας πούμε δεν πήραν περίπτερο ή ταξί στα νιάτα τους; Να τους τιμήσουμε. Αλλά όχι έτσι, ρε παιδιά, όχι. Γιατί αυτό που στο τέλος τιμάμε είναι ο ένδοξος, ανίκητος και εσαεί αήττητος λαϊκισμός!
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στη ΝΔ, στο άλλο κόμμα της ωραίας αυτής συντροφιάς που μας κυβερνάει, ο πρόεδρος «είμαι μόνος και θα στήσω τη Δημοκρατική Παράταξη, φοβάμαι, και πάλι μόνος» Βαγγέλης προγραμματίζει κυριακάτικο event για τη συγκρότηση της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου. Αλλά μου φαίνεται κάτι λάθος έχει γίνει με τις προσκλήσεις. Οχι πως ανέμενα να με καλέσει και εμένα (χα!) που είναι γνωστό ότι είμαι της Δημοκρατικής Παρατάξεως, αλλά ξέχασαν τον φίλτατο Ανδρέα «τώρα είμαι ΠαΣοΚ» Λοβέρδο.
Τον βρήκα προχθές αργά το βράδυ στους Λειψούς, απ’ όπου θα άρχιζε χθες μια μίνι περιοδεία με στρατιωτικό ελικόπτερο (ευγενική προσφορά του ευσταλούς επιτρόπου Μετανάστευσης Δημήτρη Αβραμόπουλου) στα Δωδεκάνησα.
–Θα πάτε την Κυριακή στο Κάραβελ; τον ρώτησα.
–Μα δεν με κάλεσε κανείς και στη μία εγώ έχω κλείσει ματσάκι για μπάσκετ!
–Μα είναι η πρώτη συνεδρίαση της Οργανωτικής Επιτροπής, του αντιγύρισα.
–Δεν ξέρω. Τι ώρα είναι αυτό;
–Στις 12.
–Μπορεί να πάω, αλλά δεν έχω λάβει πρόσκληση.
Φαντάζομαι ότι δεν θα έχει «πόρτα» στην είσοδο για face control. Αν πάντως έχει, ας τους ενημερώσει κάποιος ότι ο Ανδρέας τώρα είναι ΠαΣοΚ…
