Αναζήτηση
Αν η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, τότε ο δεύτερος Ψυχρός Πόλεμος που ανατέλλει είναι μάλλον η κωμικοτραγική εκδοχή του πρώτου.
Το σημείο εκκίνησης μοιάζει.
Οπως το 1946, η Ρωσία επιδιώκει με μια πολιτική ισχύος, πίεσης, ακόμη και απροκάλυπτης βίας να οικοδομήσει μια ζώνη επιρροής έξω από τα σύνορά της.
Με άλλα λόγια, διεκδικεί επιθετικά ένα παλαιομοδίτικο δικαίωμα «Μεγάλης Δύναμης», το οποίο ουδείς είναι διατεθειμένος να της αναγνωρίσει.
Τότε τη ρωσική διεκδίκηση επέβαλε ο Στάλιν με την αίγλη του νικητή της ναζιστικής Γερμανίας (αφού πρώτα υπήρξε σύμμαχός της!..) και τα τανκς του Κόκκινου Στρατού που κατέλαβαν την Ανατολική Ευρώπη.
Ηταν περίπου μια αποδοχή τετελεσμένων.
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο Πούτιν δεν είναι Στάλιν –ίσως μόνο η καρικατούρα του…
Η Ρωσία δεν είναι Σοβιετική Ενωση –με την έννοια ότι δεν διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία ενός διαφορετικού κοινωνικού συστήματος…
Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που υπέστησαν την πεντηκονταετή σοβιετική κατοχή ανήκουν πλέον στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ –συνεπώς η Ρωσία στερείται ακόμη κι εκείνων των εξαναγκασμένων συνοδοιπόρων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Και περισσότερο από όλα, υπάρχει δεδικασμένο: τον Α’ Ψυχρό Πόλεμο τον κέρδισε η Δύση.
Η λογική, με άλλα λόγια, των «σφαιρών επιρροής» ανήκει στα εγχειρίδια της Ιστορίας.
Ολοι οι διεθνείς αναλυτές αναρωτιούνται ποιο είναι το σχέδιο του Πούτιν –αν υπάρχει σχέδιο.
Προ διετίας, ας πούμε, προσπαθούσε να διατηρήσει την Ουκρανία υπό την επιρροή του. Κατανοητό.
Τώρα όμως η Ουκρανία έχει στραφεί αποφασιστικά στη Δύση και ο Πούτιν έμεινε με την Κριμαία, τους ρωσόφωνους κατσαπλιάδες και τα οικονομικά αντίποινα.
Οπως έγραψαν οι «Times» του Λονδίνου, δέκα χρόνια προόδου στις σχέσεις της Ρωσίας με τον δυτικό κόσμο πήγαν στράφι σε ένα εξάμηνο.
Είναι μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη. Την οποία μόνο κάποιοι στόκοι στην Ελλάδα μπορεί να εγκωμιάζουν!..
Ισως επειδή μόνο στην Ελλάδα υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Μόνο εδώ, ας πούμε, πιστεύουν κάποιοι ότι στο Κίεβο κυβερνούν νεοναζί. Μόνο εδώ ο Μιλόσεβιτς και ο Σαντάμ είχαν θαυμαστές. Μόνο εδώ είμαστε πιο Χαμάς κι από τη Χαμάς.
Μόνο εδώ υπάρχει κόμμα μεγαλύτερο του γκρουπούσκουλου που επαγγέλλεται τη διάλυση του ΝΑΤΟ.
Καλώς Ή κακώς όμως η Ελλάδα δεν είναι κανένας περιφερόμενος παρατηρητής να στέλνει tweets σαν τον Παπαδημούλη.
Είναι μια δυτική κι ευρωπαϊκή χώρα. Με δεσμεύσεις, υποχρεώσεις, συμμαχίες και στρατηγικούς προσανατολισμούς.
Τα οποία αδιαλείπτως επικαλείται όταν τη διευκολύνουν και σωστά. Αλλά δεν μπορεί να παραβλέπει όταν στενοχωρούν τον αντιδυτικό ανορθολογισμό της.
