Το γελοίο σκοτώνει λένε οι Γάλλοι. Κι αν είναι έτσι, τότε το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει σοβαρά.

Διότι η απόπειρα πολιτικής επαναφοράς του προηγούμενου προέδρου του ΠΑΣΟΚ από ομάδες κλακαδόρων και βασιβουζούκων δεν είναι τίποτε άλλο από γελοία.

Δεν μπορώ να γνωρίζω την προσωπική εμπλοκή του Γιώργου Παπανδρέου και των συνεργατών του στις ασχήμιες του Ζαππείου. Θέλω να ελπίζω ότι απλώς τους ξέφυγε η κατάσταση.

Ο πρώην πρωθυπουργός όμως φέρει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη όσων απαράδεκτων γεγονότων εξέθεσαν πρωτίστως τον ίδιο και το κόμμα του οποίου διετέλεσε αρχηγός.

Την φέρει στο ακέραιο όταν περιφέρει δεξιά και αριστερά τη θεωρία πως δεν απέτυχε, ούτε κατέρρευσε ούτε αποδείχθηκε ανεπαρκής να σηκώσει το βάρος της διακυβέρνησης, αλλά «προδόθηκε».

Και την περιφέρει με μισόλογα και υπαινιγμούς. Χωρίς καν να σηκώνει το βάρος της απόδειξης, άρα και της ανταπόδειξης των υπαινιγμών του.

Την φέρει στο ακέραιο όταν χρεώνει υποκριτικά τον διάδοχό του με την υλοποίηση μιας πολιτικής, στην οποία ο ίδιος κατέφυγε μπροστά στην κατάρρευση.

Υπενθυμίζω ότι ο Παπανδρέου ήταν εκείνος που ξεκίνησε τη συζήτηση της συνεργασίας με τη ΝΔ τον Ιούλιο 2012 και την έκανε πράξη τον Νοέμβριο 2012 –παρέα με τον ΛΑΟΣ…

Συνεπώς συνθήματα του τύπου «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά» αρμόζουν μόνο σε λωτοφάγους ή χιουμορίστες!..

Την φέρει στο ακέραιο όταν επιχειρεί «να τη βγάλει καθαρή» από μια διακυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και στο Μνημόνιο, που διέλυσε ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ, που απορρύθμισε το πολιτικό σύστημα και έφερε την Ελλάδα με το ένα πόδι έξω από την ευρωζώνη.

Ασφαλώς δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος της καταστροφής.

Αλλά δεν γίνεται ο καπετάνιος του «Τιτανικού» να φορτώνει την ευθύνη του ναυαγίου άλλοτε στο παγόβουνο, άλλοτε στους μούτσους και άλλοτε στους ναυαγοσώστες.

Εξ όσων γνωρίζω, οι ευσυνείδητοι πολιτικοί αναλαμβάνουν την ευθύνη των λαθών τους. Δεν κρύβονται, ούτε κάνουν τους ανήξερους.

Την φέρει στο ακέραιο όταν αντιπολιτεύεται κουτοπόνηρα την κυβέρνηση που (δήθεν) υποστηρίζει και όταν αντιμετωπίζει με μνησικακία και μικροψυχία εκείνους που στο κάτω κάτω της γραφής προσπαθούν απλώς να βγάλουν τη χώρα από την κατάσταση στην οποία εκείνος την οδήγησε.

Ενδεχομένως ο Παπανδρέου θεωρεί ότι η Ιστορία τον αδίκησε. Καμία αντίρρηση. Είναι μια άποψη.

Ακόμη κι έτσι όμως η οφειλόμενη επανόρθωση δεν μπορεί να γίνει με αθλιότητες και τραμπουκισμούς παρά μόνο με ανοιχτό διάλογο, επιχειρήματα, αντικρούσεις και παραδοχές.

Και ούτε οι προσωπικοί κλακοδόροι ούτε οι κομματικοί βασιβουζούκοι έχουν θέση στον διάλογο αυτόν.