Οι δύο πρώτες ενέργειες Ερντογάν ως προέδρου ήσαν: αφενός η τυπική ανάθεση της εντολής για σχηματισμό νέας κυβερνήσεως στον συνεπέστερο (και ταυτοχρόνως ακινδυνότερο με όρους εξουσίας) άνθρωπό του. Τον Αχμέτ Νταούτογλου. Και αφετέρου η επίσκεψή του στην κατεχόμενη Κύπρο. Εχοντας μάλιστα στις αποσκευές του (κάτι που για πρώτη φορά συμβαίνει) φιλική επιστολή του κυπρίου προέδρου σχετικά με το Κυπριακό και τις προσδοκίες για νέα τουρκική προσέγγιση για λύση! Οσο τυπική λοιπόν και αν καταγράφεται η πρώτη του πράξη, τόσο ουσιαστικότερη αξιολογείται η δεύτερη. Καθώς:

1. Προσδιορίζει (και αρκούντως προσυπογραμμίζει) την υπό τις σημερινές περιστάσεις ιεράρχηση των τουρκικών εθνικών προτεραιοτήτων, με όρους στρατηγικών προθέσεων.

2. Διαβιβάζει σαφέστατα μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες και πρωταρχικά προς Λευκωσία και Αθήνα, σχετικά με τις ακριβείς διαθέσεις της Αγκυρας: α) Για το Κυπριακό και την εμμονή σε προοπτικές εμπεδώσεως της κηδεμονευτικής παρουσίας της στη Μεγαλόνησο. Και β) όσον αφορά την επί θύραις νομή και κυρίως τη διαχείριση των ενεργειακών αποθεμάτων που επισημαίνονται στον κυπριακό υποθαλάσσιο χώρο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι: της επισκέψεως Ερντογάν προηγήθηκε (ως προπομπός) το τουρκικό σεισμογραφικό Barbaros, που υπό την (εκ του σύνεγγυς) κάλυψη κανονιοφόρων, αλωνίζει σε περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ. Τη στιγμή μάλιστα που η Λευκωσία επιταχύνει διαδικασίες, αφενός για νέες διατρήσεις και σε άλλα οικόπεδα όπου έχουν επισημανθεί μεγάλα κοιτάσματα και αφετέρου για την οριστική εξόρυξη και αξιοποίηση (μαζί με το Ισραήλ) του φυσικού αερίου από εκείνο της Αφροδίτης.

Να λεχθεί καταρχήν ότι: ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που τούρκος ανώτατος άρχων επισκέπτεται τα Κατεχόμενα, εντούτοις για πρώτη φορά η Λευκωσία, αντί των συνήθων διαμαρτυριών και καταγγελιών για παραβίαση της νομιμότητος, διεβίβασε γραπτώς την παράκληση προς τον Ερντογάν να συνδράμει επίλυση του Κυπριακού, με θετική διαφοροποίηση της εν προκειμένω τουρκικής πολιτικής. Κι αυτό το γεγονός δεν είναι απλώς σημειολογικό. Αντιθέτως, συνιστά μέρος ουσιαστικών μεταλλάξεων ως προς τις προσεγγίσεις της ελληνικής πλευράς. Οχι απλώς της Λευκωσίας, αλλά και της Αθήνας σε συντονισμό. Κι άλλωστε την επιστολή του κυπρίου προέδρου μετέφερε και παρέδωσε στον Αχμέτ Νταούτογλου ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβερνήσεως, που είχε και μια πρώτη «στο πόδι» ανταλλαγή απόψεων. Κάτι που πέραν της απλής σημειολογίας αποκτά (σε μια πρώτη ανάγνωση) όλως ιδιαίτερη βαρύτητα. Της οποίας η σημασία θ’ αποτυπωθεί σε ό,τι με βεβαιότητα κυοφορείται στο παρασκήνιο. Με την ουσιαστική εμπλοκή και βοήθεια συγκεκριμένων ευρωπαϊκών κέντρων. Και την (εκ βαθέων) συγκατάνευση της Ουάσιγκτον. Αλλά και με το Ισραήλ να προσδοκά (σιωπηρώς) θετικότερες υπερβάσεις, που θα επιτρέψουν την επίλυση ευρύτερων στρατηγικών ζητημάτων στη συγκεκριμένη γεωγραφία, που το αφορούν.

Ειδικότερα δε αυτών που σχετίζονται με την πρακτική παροχετεύσεως των αποθεμάτων από το τεράστιο κοίτασμα του Λεβιάθαν προς την ευρωπαϊκή αγορά. Παρεμπιπτόντως: Μετά την επίσκεψη του στο κατοχικό μόρφωμα (το οποίο η Αγκυρα προσδιορίζει ως μοναδικό στρατηγικό προγεφύρωμα για τους μεσοπρόθεσμους σχεδιασμούς της στην ευρύτερη γεωγραφία) ο τούρκος πρόεδρος θα βρεθεί στον άλλο ενεργειακό κόμβο, εκείνον του Αζερμπαϊτζάν. Που ο ίδιος εντάσσει στα σαφώς «τουρκογενή λίκνα» (sic). Και από το οποίο προσδοκά ουσιώδη αντιστήριξη έωλων κι επεκτεινόμενων περιφερειακών επιρροών. Με όρους όχι μόνο διαχειρίσεως υδρογονανθράκων (με το πλέγμα των αγωγών που διασταυρώνονται στην τουρκική επικράτεια) αλλά και πολιτικής κηδεμονίας.

Ο Α. Λυκαύγης είναι δημοσιογράφος – πολιτικός αναλυτής

Τελευταία Νέα