Υπάρχει κάτι που κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να αισθάνεται πιο άνετα στο ψεκασμένο περιβάλλον των ΑΝΕΛ απ’ ό,τι στο υποτιθέμενο μνημονιακό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Με άλλα λόγια, πώς εξηγείται η ανοχή των συριζαίων απέναντι στις θεωρίες συνωμοσίας που διακινεί με πολιτική βουλιμία ο Πάνος Καμμένος; Γιατί δεν προκαλεί αποστροφή ο εθνικιστικός αναδελφισμός του; Και, τέλος πάντων, γιατί είναι αδύνατη η συνεργασία με τους κεντροδεξιούς ή τους σοσιαλιστές, αλλά «δεν αποκλείεται» με τους πούρους δεξιούς που και το ξένο κεφάλαιο καταγγέλλουν, και τις εκδρομές στα σαλέ των γαλλικών Αλπεων βαφτίζουν επαγγελματικά ταξίδια;

Ο Νίκος Παππάς δεν είναι φανατικός του twitter –σαν τον Δημήτρη Παπαδημούλη, ας πούμε, που πλέον εμφανίζει σημάδια εξάρτησης. Περισσότερο του αρέσει να «ριτουιτάρει» τα μηνύματα των άλλων παρά να κάνει δική του παραγωγή σχολιογραφίας. Στις 30 του περασμένου Ιουνίου, πάντως, είχε χρησιμοποιήσει το δημοφιλές μέσο για να διακηρύξει ότι «συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ – ΝΔ αποκλείεται». Στο ίδιο ρήμα κατέφυγε όταν ρωτήθηκε από τη «Real News» για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Μόνο που η φράση περιείχε επίσης μια αντωνυμία κι ένα αρνητικό μόριο: «Τίποτα δεν αποκλείεται».

Φίλος από τα παλιά του Αλέξη Τσίπρα και σήμερα διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Παππάς δεν εκφράζεται τυχαία. Η απάντησή του στην κυριακάτικη εφημερίδα μαρτυρά έναν πολιτικό σχεδιασμό που κολλάει με το σενάριο της νίκης σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξανάπιασε το φλερτ με τους ψευδοκαραμανλικούς τύπου Καμμένου, πρώτον, επειδή μοιράζεται μαζί τους τη θολή άποψη περί προμνημονιακού παραδείσου και, δεύτερον, επειδή θεωρεί ότι εκεί έχει ακροατήριο. Αυτό το φλερτ, όμως, αποκαλύπτει την εμμονή του με την εξουσία. Οι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ρεαλιστές, γνωρίζουν ότι το άλλοτε «ληστρικό» μπόνους των 50 εδρών μπορεί να μη φτάσει. Οπως φαίνεται, όμως, δεν τους λείπει ούτε ο κυνισμός. Το «τίποτα δεν αποκλείεται» αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτάσσεται τη συνεργασία με τον μνημονιακό διάβολο, αλλά μπορεί να συνεργαστεί μια χαρά με τους δαίμονες της ακραίας συνωμοσιολογίας και της εθνικιστής υστερίας.

Ως τηλεοπτική φιγούρα, ο Νίκος Παππάς είναι μαχητικός αλλά όχι εριστικός. Ο εξ απορρήτων του προέδρου δείχνει κρύος. Είναι κάτι που θα χρειαστεί δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πατά σε ναρκοπέδιο προκειμένου να πλησιάσει τους ΑΝΕΛ. Οχι γιατί φιλελεύθεροι κεντροδεξιοί, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποκλείουν κάτι τέτοιο, ενώ δεν το αποκλείουν κυνικοί αριστεροί, όπως ο Νίκος Παππάς. Ούτε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να μοιράζεται το ίδιο αντικείμενο του πόθου –δηλαδή τους Καμμένους –με τον ακραίο αντισυριζαίο Αδωνη Γεωργιάδη. Αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα γιατί πολλοί ψηφοφόροι από τον παραδοσιακό κορμό της Αριστεράς μάλλον θα φρίξουν στη σκέψη ότι κάποια ημέρα ο Αλέξης Τσίπρας θα ορκίζεται πρωθυπουργός έχοντας δίπλα του έναν Πάνο Καμμένο.