Την περασμένη Δευτέρα, η επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Σεσίλια Μάλμστρομ εξέφρασε για άλλη μια φορά τον αποτροπιασμό της για τους νέους πνιγμούς μεταναστών που προσπαθούσαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο για να φτάσουν στην Ιταλία. Αυτές οι τραγωδίες είναι φοβερές, είπε, εκφράζοντας τα συλλυπητήριά της στις οικογένειες των θυμάτων. Για να δείξει μάλιστα ότι δεν θα ανεχόταν άλλο αυτή την κατάσταση, ανακοίνωσε ότι τη μεθεπομένη θα συναντούσε τον ιταλό υπουργό Εσωτερικών για να βρεθεί επιτέλους μια λύση.

Η λύση βρέθηκε. Και την ανακοίνωσε περιχαρής ο ίδιος ο Αντζελίνο Αλφάνο, χρησιμοποιώντας μέσα σε τρία λεπτά οκτώ φορές τη λέξη «σύνορα» και καμιά φορά τη λέξη «διάσωση». Οι εκκλήσεις της Ιταλίας εισακούστηκαν, τόνισε. Η επιχείρηση «Μάρε Νόστρουμ», που στοίχιζε 9 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα, θα δώσει τη θέση της στη «Φρόντεξ 2». Η ευθύνη για την περισυλλογή των μεταναστών θα μεταβιβαστεί από τη Ρώμη στις Βρυξέλλες. Τα σκάφη των διακινητών που κατάσχονται θα καταστρέφονται. Α, και μια λεπτομέρεια: οι περιπολίες, ή μάλλον οι περιφρουρήσεις, θα γίνονται πλέον μόνο εντός της ζώνης Σένγκεν. Για όσους θαλασσοπνίγονται απ’ έξω, νίπτουμε τας χείρας μας. Ή μάλλον κάποιο άλλο σημείο του σώματός μας.

Με άλλα λόγια, η Ευρώπη υιοθετεί την άποψη των σκληροπυρηνικών ότι η «Μάρε Νόστρουμ» έδινε ουσιαστικά ένα κίνητρο στους μεν απελπισμένους να εγκαταλείπουν τις χώρες τους, στους δε διακινητές να χρησιμοποιούν ετοιμόρροπα σκάφη και λίγα καύσιμα, βέβαιοι ότι οι Ιταλοί θα σπεύσουν για βοήθεια. Πώς θα αποθαρρυνθούν λοιπόν όλοι αυτοί που επιβαρύνουν τα πορτοφόλια μας και δοκιμάζουν τον ανθρωπισμό μας; Συνειδητοποιώντας ότι θα τους αφήσουμε να πνίγονται. Και παρακολουθώντας μας στην τηλεόραση να τρυπάμε τα φουσκωτά.

Η πραγματικότητα είναι βέβαια πολύ πιο σύνθετη. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να φύγουν από τις χώρες τους δεν το κάνουν επειδή βαριούνται, αλλά επειδή θέλουν να γλιτώσουν από τη βία και την ανέχεια. Μόλις χθες ανακοίνωσε ο ΟΗΕ ότι οι πρόσφυγες από τη Συρία έχουν ξεπεράσει τα τρία εκατομμύρια. Στη Λιβύη επικρατεί το απόλυτο χάος, για να μη μιλήσουμε για την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Οι γεωπολιτικές συνθήκες στον κόσμο είναι πολύ χειρότερες από πέρυσι. Αλλά η Ευρώπη χώνει το κεφάλι της στην άμμο.

Για την ακρίβεια, όπως γράφει ο Γκαντ Λέρνερ στη χθεσινή «Ρεπούμπλικα», κάνει κάτι ακόμη χειρότερο. Αρνείται να συζητήσει την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου, που ορίζει ότι όποιος ζητά άσυλο μπορεί να το κάνει μόνο στη χώρα όπου εισέρχεται σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οι 25 από τις 28 χώρες της ΕΕ (με εξαίρεση δηλαδή την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα) αρνούνται να θεσπίσουν το ευρωπαϊκό πολιτικό άσυλο, που θα επέτρεπε μια δικαιότερη κατανομή των μεταναστών. Δεν εξετάζουν καν τη δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων, που θα επέτρεπαν στους καταδιωγμένους να απαλλαγούν από το μονοπώλιο των μαφιών. Θεωρούν ότι θα λύσουν το πρόβλημα δημιουργώντας ένα θαλάσσιο φρούριο. Μέχρι την επόμενη Λαμπεντούζα.

Τελευταία Νέα