Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που διέγνωσαν πηγαίο υποκριτικό ταλέντο στον τέως (πλέον) πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη. Ακόμα κι αν στερήθηκε των υπηρεσιών ενός μεγάλου σκηνοθέτη της πρωτοπορίας, ενός Κάστορφ, ας πούμε, ενός Οστερμάιερ ή έστω ενός Μιχαήλ Μαρμαρινού, αυτός, με φτωχά υλικά, κατάφερε και γοήτευσε τα πλήθη με παραστάσεις που θα μείνουν στην ιστορία για την τόλμη τους. Ηταν παραστάσεις τόσο διαποτισμένες από τον ναρκισσισμό τον σύμφυτο με το μεγάλο θέατρο, με αποτέλεσμα ο τέως πρύτανης να εμφανίζεται έχοντας απόλυτη άγνοια κινδύνου: το πάθος κυριαρχούσε.

Το ίδιο αυτό πάθος φαίνεται ότι όρισε τη ζωή του και εκτός των σκηνών, ελληνικών και διεθνών, στις οποίες εμφανίστηκε. Και μοιάζει να υπαγόρευσε τις επιλογές του και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου ηγήθηκε σε δύσκολους καιρούς. Χθες, παρουσίασε δημοσίως τον απολογισμό της θητείας του, παραδίδοντας στον διάδοχό του, τον καθηγητή Θεόδωρο Φορτσάκη. Στην ομιλία του, που αναλώθηκε σε πολλά, έκανε αναφορά και στις εκδηλώσεις βίας από πλευράς φοιτητών. Οι βίαιες αυτές εκδηλώσεις συχνά είχαν στόχο καθηγητές που διαφωνούσαν με τις κεντρικές επιλογές «του κινήματος». Τη λεπτομέρεια αυτή, ο κ. Πελεγρίνης την παρέκαμψε, τη μισοδικαιολόγησε μάλιστα λέγοντας ότι «οι φοιτητές είναι νέοι, έτοιμοι να αλλάξουν τον κόσμο». Για να προσθέσει στη συνέχεια τα εξής:

«Εχομε αναρωτηθεί, αλήθεια, γιατί το αποκρουστικό φαινόμενο του φασισμού που, μέσα από μορφώματα, όπως η Χρυσή Αυγή, τείνει να σαρώσει την ελληνική κοινωνία, δεν έχει εμφανιστεί στο ΕΚΠΑ και στα άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τόπου; Μήπως ο αποκλεισμός αυτός οφείλεται στον δυναμισμό των φοιτητών […];».

Ο τέως πρύτανης στην ουσία δικαιολογεί τη βία ως αποτέλεσμα «αδιαπραγμάτευτης οργής» και ως μέσον αναχαίτισης της Χρυσής Αυγής, λες και στο πανεπιστήμιο, εκεί όπου δοξάζονται ο λόγος και οι ιδέες, εκεί όπου διδάσκονται η χρήση των επιχειρημάτων και οι γνώσεις που τα τεκμηριώνουν, ο φανατισμός πρέπει να πολεμιέται επίσης με φανατισμό.

Για να αποδειχθεί μάλιστα πόσο «αντιφασιστική» είναι η βία στο πανεπιστήμιο, αμέσως μετά την ομιλία του τέως πρύτανη, καμιά τριανταριά φοιτητές φωνάζοντας συνθήματα δεν επέτρεψαν στον επόμενο εκλεγμένο πρύτανη, τον κ. Φορτσάκη, να πάρει τον λόγο. Αναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει και να κάνει αργότερα μια οργισμένη δήλωση. Ωραίο σκηνικό.

Ο ηθοποιός – τέως πρύτανης έκλεισε την απολογία του με τη φράση: «τα υπόλοιπα στη σιωπή, όπως λέει ο Αμλετ». Να επέλεξε, άραγε, ηθελημένα τον παραλληλισμό της δράσης του με εκείνη του αναποφάσιστου και γι’ αυτό ηττημένου σαιξπηρικού ήρωα; Μπα. Στην επικράτεια του αισθητικού σοκ δεν έχει η θέση η αυτοκριτική.

Τελευταία Νέα