Αναζήτηση
Δύο χρόνια και κάτι μήνες μετά τις εκλογές του 2012, η χώρα περνάει το πιο επιτυχημένο τουριστικό καλοκαίρι της χωρίς να γνωρίζει τι θα ακολουθήσει: ένας εκλογικός χειμώνας που θα σπείρει αδιέξοδα; Ή μια άνοιξη σταθερότητας, με εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα απομακρύνει το ραντεβού με τις κάλπες και την αβεβαιότητα; Ιδού η απορία…
Λίγες ημέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα. Στην Ευρυτανία μαζεύουν τα ξύλα του χειμώνα, αλλά στην πολιτική σκηνή εκτάκτου καλοκαιρινής ανάγκης της Αθήνας συζητούν για τον φόρο στο πετρέλαιο. Αλλο ένα καλοκαίρι δίχως σκοπό στην Ελλάδα των Μνημονίων.
Μπορούμε να ζήσουμε αυτό τον χειμώνα χωρίς εκλογές; Κάποιοι θεωρούν ότι οι κάλπες είναι μονόδρομος: έχουμε μια δικομματική κυβέρνηση, που στηρίζεται από δύο κόμματα κατά παράδοση αντίπαλα. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό το σχήμα; Και με ποιον τρόπο;
Τρόπος εύκολος δεν υπάρχει, να μην κοροϊδευόμαστε. Οι άνθρωποι έχουν λυμένο το ζωνάρι για καβγά, προκειμένου να δείξουν σε όλους ότι διαφωνούν –και να επιβιώσουν πολιτικά. Αλλά αυτό το σχήμα είναι πολύ χρήσιμο για τη χώρα, από τη στιγμή που δεν υπάρχει έτοιμη η διάδοχη κατάσταση. Καθετί άλλο είναι ζαριές.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντέξει άλλον ενάμιση χρόνο χωρίς εκλογές; Προφανώς μπορεί –άλλωστε, το να χρεωθεί πρόωρες κάλπες είναι βαρύ αμάρτημα, που θα πληρωθεί εκλογικά. Μπορεί η κυβέρνηση να αντέξει αν εκλέξει Πρόεδρο; Προφανώς μπορεί –άλλωστε, ό,τι γίνεται αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με τα εκλογικά κουκιά. Αν χρειαστεί να βράσουν πρόωρα, θα χαλάσει το φαγητό. Οπερ έδει δείξαι –και καλό χειμώνα…
