Η παρέα των αγοριών μέσα στο ΚΤΕΛ θορυβεί, γελάει, κάνει πλάκες. Κάποιοι κοιτούν έξω από το παράθυρο τον άγνωστο τόπο. Το πούλμαν σταματάει. «Ρε συ, αυτός είναι ο Πύργος;» ρωτάει ένα από τα αγόρια. Κοιτιούνται αμήχανα. «Κρέστενα» ακούγεται η φωνή του οδηγού. Ξεφυσάνε με ανακούφιση και συνεχίζουν τις πλάκες έως την επόμενη στάση. «Πύργος!».

Προορισμός; Ντρίμλαντ. Ή αλλιώς Μουριά Αρχαίας Ολυμπίας, δέκα λεπτά (με άλλο λεωφορείο) από τον Πύργο. Οπου εγένετο Ντρίμλαντ. Στις όχθες του Αλφειού. Ντρίμλαντ, που εζήλωσε την δόξα του Ρίβερ Πάρτι στο Νεστόριο Καστοριάς, θεσμού μουσικού, παραποτάμιου και πολύ… υγρού.

Οπου για ένα τριήμερο οι μουσικές και το κέφι είχαν την τιμητική τους. Τι σημασία άλλωστε είχε ότι ο Πύργος δεν έχει χώρο εναπόθεσης απορριμμάτων και η πόλη έμοιαζε με… σκουπιδαριό; Τα αγόρια –που έρχονταν από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τη Λάρισα, τον Βόλο, την Τρίπολη –δεν το πρόσεξαν αυτό. Τα αγόρια της ιστορίας μας είχαν στον νου τους το υπαίθριο κάμπινγκ, τις μουσικές, το παράλφειο γλέντι, τα κορίτσια…

Ντρίμλαντ, μέρος πρώτο. Διοργάνωση πρώτη. Συντονισμένη. Μέχρι και το ΚΤΕΛ Ηλείας οργάνωσε ειδικά δρομολόγια από πολλές πόλεις της Ελλάδας με ειδικές μειωμένες τιμές για το αγορο-κοριτσομάνι που έσπευσε κατά… πουλμανιές στο υγρό τριήμερο.

Μήπως τελικά έτσι, με έναν απλό συντονισμό και ένα μίνι τοπικό όραμα, χτίζονται οι Ντρίμλαντ τούτης της χώρας;