Κάνοντας αναφορά τις προάλλες στα δικαιώματα και σε νόμους κοινωνικής χειραφέτησης που κερδήθηκαν τη Μεταπολίτευση και άλλαξαν τη ζωή μας παρέλειψα να δώσω έμφαση σε ένα δεδομένο. Οτι στη συντριπτική πλειονότητά τους, τα περισσότερα από αυτά διεκδικήθηκαν κυρίως από το ΠαΣοΚ και την ανανεωτική Αριστερά, επίσης ότι νομοθετήθηκαν είτε στις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ είτε με την πίεση δυνάμεων του ΠαΣοΚ, οργανώσεων, προσωπικοτήτων και βουλευτών. Εξίσου έργο του ΠαΣοΚ είναι και η θεσμοθέτηση και λειτουργία των ανεξάρτητων Αρχών.

Ο,τι και να προσάπτει στο ΠαΣοΚ η κριτική για την κυριαρχία του λαϊκισμού και του εθνολαϊκισμού, αυτή τη συμβολή του στη χειραφέτηση, στον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας δηλαδή που επέτρεψε να κυριαρχήσει στην Ελλάδα η κουλτούρα των δικαιωμάτων, δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Και σημειώναμε τις προάλλες ότι είναι παράξενο που ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών αλλά και, κυρίως, ως εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού, δεν ασκεί βέτο στον Πρωθυπουργό ζητώντας από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου να επεκτείνει τις διατάξεις του νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, προκειμένου, εκτός των άλλων, η Ελλάδα να μην καταδικάζεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δίνοντας την εντύπωση ότι, εκτός των άλλων, δεν σέβεται ούτε τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ανάλογη ερώτηση είχαν υποβάλει προς τον κ. Βενιζέλο οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Μαρία Γιαννακάκη και Νίκος Τσούκαλης. Ο κ. Βενιζέλος στην απάντησή του επικαλείται μεταξύ των άλλων τον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος, μετά την πρώτη καταδίκη της Ελλάδας, έστειλε έγγραφο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (25/4/2014) στο οποίο αναφέρεται (κατά τον υπουργό Εξωτερικών) ότι «πρέπει να συνεκτιμηθεί η πρόοδος της σχετικής νομοθετικής δραστηριότητας σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου ακόμη και τα ζητήματα αναγνώρισης των συνεπειών που προκύπτουν από αναγνωρισμένες νομικά σχέσεις ομόφυλων ζευγαριών (περιουσιακής και κληρονομικής φύσης και εν γένει προσωπικής κατάστασης) είναι υπό διαπραγμάτευση προκειμένου να αμβλυνθούν οι αποκλίσεις των σχετικών εθνικών ρυθμίσεων». Κάτι που φυσικά δεν ισχύει, καθ’ όσον σημειώνουν νομικοί κύκλοι ότι ούτε παρόμοιες διαδικασίες υπάρχουν στις χώρες της ΕΕ ούτε το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για απόκλιση από τις νομοθεσίες ξένων χωρών, αλλά για αναιτιολόγητη διάκριση εις βάρος των ομόφυλων ζευγαριών στον νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης.

Πάντως ο κ. Βενιζέλος, μεταξύ άλλων και έμπειρος συνταγματολόγος, σημειώνει το πρωτοφανές, ότι «το Υπουργείο Εξωτερικών έχει ζητήσει, στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, να ανταποκριθεί η χώρα μας στις υποχρεώσεις της έναντι της νομολογίας του ΕΔΔΑ». Και είναι πρωτοφανές επειδή προσωπικώς δεν έχω ξανακούσει κρατικός αξιωματούχος να διεκδικεί από έναν διεθνή οργανισμό να πιέσει την κυβέρνηση της χώρας μας στην οποία ο ίδιος συμμετέχει να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο. Γενικώς, όμως, είμαστε η χώρα της παγκόσμιας πρωτοτυπίας.