Καθώς ο κόσμος τρελαίνεται, προσπάθησα να ξεφύγω από τα νέα. Δεν είχε αποτέλεσμα.

Εκανα μια οικολογική έρευνα στη Μαδαγασκάρη, τη νησιωτική χώρα στην ανατολική ακτή της Αφρικής, έναν από τους λίγους τόπους πάνω στη γη με τόσο πλούσια χλωρίδα και σπάνια πανίδα –όλα τα είδη φυτών και ζώων απειλούνται πλέον με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Καθώς περπατούσαμε στο δάσος επί ώρες, είδαμε εννέα κερκοπιθήκους που έμοιαζαν σαν να τους έχει ζωγραφίσει ο Ντίσνεϊ: ήταν πολύ χαριτωμένοι, πάλλευκοι και πολύ χνουδωτοί για να μην είναι παιχνίδια. Κανείς μας δεν ήθελε να φύγει από εκεί. Οχι όμως επειδή δεν είχαμε δει ανάλογο θέαμα. Ηταν επειδή ξέραμε ότι δεν θα ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο –ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας.

Ολα αυτά μας οδηγούν στο ερώτημα: Τι είναι νέα; Εχω επισκεφθεί και έχω γράψει εκτεταμένα για την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Τα τραγικά γεγονότα εκεί είναι τα πραγματικά νέα που αξίζουν την προσοχή του κόσμου. Ομως εκεί όπου εμείς οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης δεν τα καταφέρνουμε καλά είναι στην κάλυψη όλων των θεμάτων –θέματα που μπορεί μια δεδομένη ημέρα να μη φαίνεται ότι αξίζουν πολλά αλλά με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντικά από όσο φανταζόμαστε.

Είναι κρίμα που δεν θα δούμε ποτέ αυτήν την είδηση: «Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συναντήθηκε εκτάκτως σήμερα για να συζητήσει το γεγονός ότι η Μαδαγασκάρη, μία από τις πιο πλούσιες σε βιοποικιλότητα χώρες, έχασε κι άλλο ποσοστό από τα είδη φυτών και ζώων που φιλοξενούσε». Ή αυτό: «Ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι σήμερα διέκοψε τις διακοπές του και έτρεξε στη Μαδαγασκάρη για να διαπραγματευθεί κατάπαυση πυρός ανάμεσα στους υλοτόμους, τους λαθροθήρες, τους μεταλλωρύχους, τους αγρότες που απειλούν να καταστρέψουν τα τελευταία κομμάτια των μοναδικών δασών της και τη μικρή ομάδα των τοπικών περιβαλλοντολόγων που προσπαθούν να τα προστατεύσουν».

Οι οικολογικές προκλήσεις της Μαδαγασκάρης συγκρίνονται με τις πολιτικές προκλήσεις της Μέσης Ανατολής. Ο αγώνας εδώ γίνεται για να προστατευθεί η φυσική ποικιλομορφία της χώρας ώστε οι κάτοικοί της να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.

Σήμερα στη Μέση Ανατολή καταστρέφονται τα τελευταία απομεινάρια πολυ-πολιτιστικών εθνών. Οι χριστιανοί εγκαταλείπουν τον αραβικό – μουσουλμανικό κόσμο. Ισλαμιστές τζιχαντιστές στη Συρία και στο Ιράκ αποκεφαλίζουν όσους δεν ασπάζονται τον πουριτανισμό του Ισλάμ. Εβραίοι και Παλαιστίνιοι, σιίτες και σουνίτες προσπαθούν να βάλουν ο ένας τον άλλο σε όλο και πιο μεγάλα γκέτο. Ενα ανθρώπινο τροπικό δάσος που ήταν κάποτε πλούσιο σε εθνοτική και θρησκευτική ποικιλομορφία μετατρέπεται σε συλλογή από ασύνδετες μονοκαλλιέργειες, που είναι πολύ επιρρεπείς στις ασθένειες –στις ασθένειες των ιδεών.