Απλά μαθήματα για όσους βγάζουν άναρθρες εθνικιστικές κραυγές υπέρ του «αρχαίου μας ελληνικού πολιτισμού» αλλά αφήνουν ανυπεράσπιστη την ουσία του, που είχε στο επίκεντρο τον Ανθρωπο:

Στη χώρα των απογόνων του αρχαίου κλέους ένας διευθυντής καρδιολογικής κλινικής αφήνει ασθενή να πεθάνει, τρενάροντας την επέμβασή του μέχρι να πάρει φακελάκι 1.500 ευρώ από συνταξιούχο των 360 ευρώ τον μήνα. Το ωραιότερο; Απολογούμενος ο καθηγητής, αφού πρώτα αρνήθηκε (παρά τα προσημειωμένα χαρτονομίσματα), έφθασε να δηλώνει ασύστολα ότι τσέπωσε το φακελάκι «για να το επιστρέψει»!

Αντίστοιχο περιστατικό –ευτυχώς δίχως αποδημία ασθενούς –έρχεται να προστεθεί στα πάμπολλα προηγούμενα και σε νοσοκομείο της Ρόδου.

Οχι ότι ο ΕΟΠΥΥ είναι καλύτερος, με τη μόνιμη επωδό «ο γιατρός έχει ραντεβού ύστερα από δύο μήνες –αν θέλετε, έχει διαθέσιμο στο ιατρείο του». Κι αυτό αν καταφέρεις να πιάσεις γραμμή…

Στον ίδιο –απάνθρωπο –χορό και πολύφερνα ιδιωτικά θεραπευτήρια που ακυρώνουν με έπαρση –παρότι χρυσοπληρώνονται –απροειδοποίητα τα ραντεβού τους ή κλείνουν με ένα «συγγνώμη, λάθος» (ή και δίχως καν αυτό). Υποθέσεις… ζωής και θανάτου, επειδή οι ασθενείς έχουν πέσει στην ανάγκη τους.

Και αυτό την ώρα που, εν έτει 2014, κάποιοι στον Πολιτισμό μας γιορτάζουν, μετά φανών και λαμπάδων, ότι ο αρχαιολογικός χώρος της Ακρόπολης, με τους 17.000 επισκέπτες ημερησίως, απέκτησε –τώρα! –γιατρό.

Α ρε αρχαίε πολιτισμέ, αθάνατε…