Αναζήτηση
Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Το ΠαΣοΚ παραμένει κυβερνητικό κόμμα, ήτοι στη Βουλή στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά εκ παραλλήλου αρχίζει να συμπεριφέρεται ως αντιπολίτευση. Κατά κάποιον τρόπο αντιπολιτεύεται τον εαυτό του.
Τα σχετικά περιστατικά –από το Ασφαλιστικό και τα εργασιακά μέχρι την αξίωση για φορολογικές ελαφρύνσεις –απεικονίζονται γλαφυρά στην επικαιρότητα. Πράσινα στελέχη –και υπουργοί –πλακώνονται με γαλάζιους υπουργούς και μετά χρειάζεται συνάντηση Σαμαρά – Βενιζέλου για να μαζευτεί το γάλα.
Στο τελευταίο επεισόδιο, με τη φράση «σε ποιον πουλάει τσαμπουκά ο Κυριάκος Μητσοτάκης;» –που προδίδει τον συγγραφέα της -, η Χαριλάου Τρικούπη έβαλε στο σημάδι τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης για δύο θέματα στα οποία προφανώς το δίκιο βρίσκεται με το μέρος του.
Σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων οτιδήποτε την αναστέλλει συνιστά οπισθοδρόμηση και μόνο μια απελπισμένη ψηφοθηρική επιδίωξη μπορεί να δείχνει κατανόηση στις συνδικαλιστικές αντιδράσεις. Οσο για τον Σεπτέμβριο του 2011 είναι γνωστό ότι ο –άπειρος τότε σε επαφές με την τρόικα –νέος υπουργός Οικονομικών του Παπανδρέου τα ψιλοθαλάσσωσε προσπαθώντας να μετατρέψει τον Τόμσεν και την παρέα του σε «τεχνική αποστολή» για να μεταφέρει τη συζήτηση στο Eurogroup. Αρνήθηκε να πάρει εισπρακτικά μέτρα, οι τροϊκανοί έφυγαν και ο ίδιος επέβαλε έναν βαρύ φόρο –δηλαδή εισπρακτικά μέτρα –με τη σκληρή μέθοδο της είσπραξης μέσω της ΔΕΗ, που αναθεμάτιζε. Για λεπτομέρειες στο αρχείο των «ΝΕΩΝ» και στα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ της έγκυρης Ειρήνης Χρυσολωρά εκείνη την περίοδο.
Εν πάση περιπτώσει, από τη στιγμή που το ΠαΣοΚ συμπεριφέρεται ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση ή ως αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση –ξεπατικώνοντας τις μεθόδους της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου –η κυβέρνηση Σαμαρά αρχίζει να μοιάζει με καρικατούρα και το μέλλον της χλωμιάζει.
Οταν επιπλέον συναγωνίζεται στελέχη της ΝΔ σε νταηλίκια απέναντι στην τρόικα –οι εξουσίες της οποίας στην οικονομική πολιτική παραμένουν ανέπαφες και ισχυρές, όπως τις θέσπισαν οι κυβερνήσεις μετά το 2010 –τότε και το μέλλον της συνέχισης του προγράμματος προσαρμογής είναι αμφίβολο.
Προφανώς όσο ο εκλογικός ορίζοντας είναι ορατός πληθύνονται οι λόγοι για τους οποίους το ΠαΣοΚ ως κυβερνητικός εταίρος συμπεριφέρεται με αμφισημία. Κατά κάποιον τρόπο θυμίζει κάτι που έλεγε ο Γούντι Αλεν για την ανθρωπότητα: «Βρίσκεται σε σταυροδρόμι: ο ένας δρόμος οδηγεί στην απελπισία και ο άλλος στην εξαφάνιση –ας ελπίσουμε ότι θα επιλέξει σωστά».
