Αναζήτηση
Φήμες
Είχα ορκιστεί – πήρα όρκο βαρύ, που λέει και το τραγούδι –να μην ασχοληθώ πάλι με το θέμα τού ποιος/α θα προταθεί ως νέος/α επίτροπος της χώρας στην Κομισιόν, αλλά δεν με αφήνουν ήσυχο. Νωρίς το πρωί δέχθηκα τηλεφώνημα πηγής μου, η οποία υποτίθεται ότι γνωρίζει τα πράγματα «από μέσα»: μου ανήγγειλε «μεγάλη είδηση», σύμφωνα με την οποία ο νέος επίτροπος δεν είναι και τόσο… νέος, αλλά είναι παλιός και τον λένε Αννα (Διαμαντοπούλου)! Λίγο αργότερα είδα τη σχετική πληροφορία να κάνει τον γύρο του Διαδικτύου, δείγμα ότι κάποιος είχε βάλει στη γύρα το θέμα «Αννα για επίτροπος».
Φυσικά μίλησα μαζί της. Τη βρήκα χαρούμενη, πράγμα που θεώρησα λογικό: «Αμα ακούγεται το όνομά σου, καλόν είναι, αρκεί να προφέρεται σωστά» –το λένε οι Αμερικανοί, που κάτι τέτοια τα παίζουν στα δάχτυλα.
Τη ρώτησα ευθέως για το αν θα είναι αυτή η νέα επίτροπος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αν πρόκειται ουσιαστικά για μια επιστροφή στα παλιά λημέρια –η Αννα, ως γνωστόν, είχε χρηματίσει επίτροπος την πενταετία 1999-2004.
–Δεν έχω ιδέα. Δεν έχω μιλήσει με κανέναν, δεν με έχει ενημερώσει κανείς, δεν μου είπε κάτι κάποιος, δεν μου τηλεφώνησε ο Πρωθυπουργός, δεν… δεν…
–Και τότε πώς κυκλοφόρησε όλο αυτό;
–Μακάρι να ‘ξερα. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς κυκλοφόρησε αυτή η φήμη, ποιος το έκανε και γιατί. Προσπαθώ να καταλάβω, αλλά δεν βρίσκω άκρη.
Σκέφτηκα να της πω «ο Βενιζέλος», αλλά το κατάπια. Αυτό ούτε ως χιούμορ δεν θα μπορούσε να το (απο)δεχθεί!
Μερικοί τους προτιμούν γνωστούς
Δεν ξέρω για όλους τους άλλους που έχουν ακουστεί για το θέμα του επιτρόπου, αλλά η περίπτωση της Αννας, όπως φυσικά και της Ντόρας αλλά και της Μαρίας Δαμανάκη, θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί με τον νέο επίτροπο. Και τούτο διότι, όπως μου έλεγε ο άνθρωπός μου από τις Βρυξέλλες χθες, η επιλογή των επιτρόπων γίνεται με πολύ προσεκτικό τρόπο πλέον και προτιμώνται εκείνοι που έχουν κατά το παρελθόν είτε σχέσεις συνάφειας με την Κομισιόν (έχουν, ας πούμε, χρηματίσει επίτροποι) είτε έχουν θητεύσει σε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις, όπως η Ντόρα στο υπουργείο Εξωτερικών.
«Αγνώστους δεν θέλουν» μου είπε ο δικός μου, γεγονός που μου έδωσε μια εξήγηση γιατί δεν ήθελαν επίτροπο στην Κομισιόν τον φίλο μου τον Σταύρο Λαμπρινίδη που πρότεινε ο Γιώργος το 2009, και έστειλε τη Μαρία «άσε τον γόνο να γίνει γονιός» Δαμανάκη, με το περίφημο κρητικό «ακσάν» το οποίο άφησε εποχή στο Κολέγιο των Επιτρόπων…
Νευράκια
Ολα αυτά όμως είναι ιστορία πλέον, και εμείς πάμε για καινούργια. Τούτου δοθέντος, ενημερώνω ότι σήμερα, πρώτα ο Θεός, θα συναντηθούν ο πρόεδρος «ακόμη να μου φέρετε, ρε, τα Μνημόνια να τα σκίσω ένα ένα» Αντώνης με τον υπό τριπλήν και βάλε ιδιότητα πρόεδρο Βαγγέλη, προκειμένου, λέει, να συζητήσουν για την περίφημη αξιολόγηση. Αλλά εμένα κάτι μου λέει ότι αυτό το εσπευσμένο ραντεβού έχει να κάνει με το θέμα του επιτρόπου. Ή, για να είμαι περισσότερο ακριβής, ΚΑΙ με το θέμα του επιτρόπου.
Αν μάλιστα πιστέψω μια πηγή μου, η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί «τη αιτήσει του Πρωθυπουργού», ο οποίος φέρεται –πάντα κατά τον άνθρωπό μου –να τα έχει πάρει άσχημα με το ΠαΣοΚ, το οποίο «συνεχώς διαφοροποιείται από βασικές κυβερνητικές επιλογές».
Ξίδι! Είναι ό,τι πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις. Το συστήνω ανεπιφύλακτα…
Ευγένεια που σκοτώνει
Ο υπουργός Κυριάκος πάντως, με τον οποίο συνομίλησα προσφάτως και εν μέσω του ορυμαγδού των δηλώσεων και αντιδηλώσεων για την αξιολόγηση, δεν σύστησε ακριβώς «ξίδι» στο ΠαΣοΚ. Αντιθέτως, ευγενής όπως πάντα και παιδί από σπίτι, μου εξήγησε όταν τον ρώτησα «γιατί επιμένει τόσο με την αξιολόγηση» ότι «έχουμε αναλάβει μερικές υποχρεώσεις και θα πρέπει να τις υλοποιήσουμε. Η αξιολόγηση είναι μία από αυτές».
–Και αν δεν την υλοποιήσουμε ή έστω δεν την υλοποιήσουμε τώρα που φαίνεται ότι αντιδρά τόσο το ΠαΣοΚ; ρώτησα.
–Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Θα το κάνουμε. Θα θυμίσω απλώς τι έγινε το 2011 όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών έδιωξε την τρόικα. Μας επιβλήθηκε ο ΕΕΤΗΔΕ…
Η ευγένεια αυτού του παιδιού πραγματικά σκοτώνει. Αν ήταν άλλος στη θέση του, θα έλεγε χωρίς περιστροφές «δεν τα σπάω με την τρόικα, διότι το ’11 ο Βενιζέλος που τα έσπασε ηρωικά, όχι μόνο είδαμε και πάθαμε να ξαναγυρίσουν, αλλά όταν ξαναγύρισαν μας «φόρεσαν» το χαράτσι στα ακίνητα».
Ηθος αξιοσημείωτο…
Συκοφαντίες!
Στο μεταξύ, χθες, επιβεβαιώθηκε η φήμη, που από προχθές κυκλοφορούσε, ότι ζει και κυκλοφορεί ανάμεσά μας το αριστερό αγόρι Αλέξης. Προχθές συγκεκριμένα έλεγαν ότι τον είχαν δει στο Σύνταγμα με ένα μαντίλι – καρό τραπεζομάντιλο στον λαιμό (κάτι σαν το φουλάρι του μακαρίτη του Αραφάτ) σε διαδήλωση για τις θηριωδίες των Ισραηλινών στη Γάζα.
Χθες επιβεβαιώθηκε η φήμη από μια φωτογραφία που τον δείχνει να συνομιλεί με το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ στο γραφείο του. Με αυτά τα δεδομένα καταγγέλλω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου διάφορα άθλια υποκείμενα που κυκλοφορούν στην Αθήνα και ισχυρίζονται ότι ο πρόεδρος Αλέξης έχει παρατήσει έρ’μη στους πέντε δρόμους την επανάσταση και λιάζεται στις παραλίες. Ντροπή. Αίσχος στους άθλιους συκοφάντες. Εδώ είναι ο άνθρωπος…
Γάμος ή πουρνάρια;
Πού είναι ο Ανδρουλάκης οέο; Για τον Μίμη δεν παίρνω όρκο –είπαμε, έχει πάρει τα όρη και τα βουνά. Δεν ξέρω αν κατέβηκε. Για τον Νίκο λέω, ο οποίος ήταν να λάβει μέρος στην ιστορική συνάντηση αντιπροσωπειών του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ προχθές, αλλά δεν ενεφανίσθη. Τον βρήκα εγώ στις Βρυξέλλες. «Γιατί δεν πήγατε στη συνάντηση;» ρώτησα.
–Γιατί είχα σοβαρότερα θέματα να ασχοληθώ, μου απάντησε αφοπλιστικά.
Και μου εξήγησε ότι στην επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που συμμετέχει παρουσιάστηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Πάβλο Κλίμκιν λέγεται ο κύριος, και τους ανέλυσε το ουκρανικό ζήτημα, στη σκιά της κατάρριψης του αεροσκάφους των Μαλαισιανών Αερογραμμών.
Να πω την αμαρτία μου; Και εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα…
Χωρίς τυμπανοκρουσίες
Κλείνοντας, θέλω να συγχαρώ τον (πατριώτη μου) Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, διότι ουσιαστικά κατήργησε το προκαθορισμένο για σήμερα πανηγύρι για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Για όσους επιμένουν να το αγνοούν, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στις 23 Ιουλίου του ’74, όταν ο λαός εξανάγκασε τη χούντα σε κατάρρευση. Στις 24 Ιουλίου ήρθε απλώς ο Καραμανλής (ο πραγματικός, όχι ο άλλος). Και το ότι ταύτισε την επάνοδό του στην Αθήνα με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια απόδειξη για το ίδιον του ανδρός. Αυτά…
