Αναζήτηση
Η είδηση είναι σημαντική αλλά πέρασε απαρατήρητη ίσως λόγω θέρους.
Μιλώντας πριν από λίγες ημέρες σε κάποια συνάντηση ομοϊδεατών του στη Ρώμη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε ότι «η Αριστερά στην Ιταλία επέστρεψε για να μείνει».
Στην πραγματικότητα δεν είναι μία η είδηση αλλά τρεις σε συσκευασία μίας.
Πρώτον, η ιταλική Αριστερά είχε εγκαταλείψει για άγνωστους λόγους και σε κάποια απροσδιόριστη στιγμή τη γη του Γκράμσι, του Τουράτι, του Τολιάτι και του Μπερλινκουέρ.
Δεύτερον, η εκπατρισμένη ιταλική Αριστερά αποφάσισε πάλι για άγνωστους λόγους να επιστρέψει στην πατρίδα της –ίσως μόλις αντίκρισε στις ευρωεκλογές τη «λίστα Τσίπρα»…
Τρίτον, όσοι φοβούνται ότι μπορεί να την κοπανήσει ξανά δεν πρέπει να κάνουν άσχημες σκέψεις διότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωσε ότι η Αριστερά επέστρεψε στην Ιταλία για μόνιμη εγκατάσταση.
Ουφ! Αναστεναγμοί ανακούφισης ακούστηκαν από το 4% των Ιταλών που ψήφισαν «λίστα Τσίπρα» –υποθέτω ότι για αυτήν την Αριστερά μιλάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ…
Διότι η άλλη Αριστερά που δεν του αρέσει και συνεπώς δεν μετράει για Αριστερά πήρε 41,5% στις ευρωεκλογές, έχει κυβερνήσει τρεις φορές την τελευταία εικοσαετία και διοικεί εδώ και δεκαετίες τους μεγαλύτερους δήμους και περιφέρειες της χώρας.
Αλλά περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα!..
Ο Τσίπρας μπορεί να θεωρεί ότι έφερε πίσω στην Ιταλία το 4% που είχε εξαφανιστεί, ακριβώς όπως το 27% των Ελλήνων πιστεύει ότι ο Αρμστρονγκ δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο φεγγάρι.
Το καλαμπούρι θα τελείωνε εδώ κι άντε να το κουβεντιάζαμε σε καμιά παραλία. Μόνο που πίσω του κρύβεται μια ολόκληρη αντίληψη.
«Η Αριστερά είμαστε εμείς!» αποφαίνεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια ευκολία που είχε δηλώσει προ ημερών ότι «δεν θα γίνουμε σαν εσάς».
Είναι η ίδια αντίληψη που συνοψίστηκε προ μηνών στο σύνθημα (πάλι του ΣΥΡΙΖΑ!) «ή εμείς ή αυτοί» και η οποία αποδίδει στη συγκεκριμένη Αριστερά περίπου υπερφυσικές ιδιότητες, αν όχι μια έμφυτη ανωτερότητα…
Για να μην πω καθαρότητα.
Και δεν θα το πω, διότι εδώ μπλέκουμε σε άλλα μονοπάτια, στα οποία (θέλω να ελπίζω) αρνείται να περιπλανηθεί το μυαλό του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Παλαιότερα είχαμε ακούσει ακόμη και ότι η Αριστερά διαθέτει «ηθικό πλεονέκτημα» (όπως ας πούμε οι «Reborn Christians» ή οι «Αναβαπτιστές της Εβδομης Ημέρας»), επιχείρημα το οποίο μάλλον εγκαταλείφθηκε όταν συνειδητοποίησαν ότι εμπίπτει περισσότερο στην ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Διότι σε αντίθεση με τα Θρησκευτικά, η δημοκρατία είναι ακριβώς μια υπόθεση «περί ορέξεως».
Οπου καμία όρεξη δεν θεωρείται εξ αποκαλύψεως ανώτερη, καθαρότερη, δικαιότερη, νομιμότερη, ορθότερη ή ηθικότερη από κάποια άλλη.
