Ομπαμα…κώστας!

Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί. Στη Δεξιά (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει Δεξιά στην Ελλάδα διότι εσχάτως «έχουμε γίνει μια ωραία ατμόσφαιρα», με αυτά τα σούρτα φέρτα με το ΠαΣοΚ)!

Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 20 χρόνια, να γυρίσει ο τόπος ανάποδα –και ο κόσμος μαζί του –για να φτάσουμε στον χθεσινό αφορισμό του προέδρου Αντώνη «ο αστυνομικός είναι η ασπίδα του πολίτη». Πριν από 20 τόσα χρόνια ο αειθαλής, και σύντομα αιωνόβιος Μητσοτάκης είχε πει (το θυμάμαι σαν τώρα!), ως πρωθυπουργός, το συγκλονιστικό «ο νόμος είστε εσείς». Το αποτέλεσμα ήταν οι αστυνομικοί να το πάρουν τοις μετρητοίς όλο αυτό και η συνέχεια είναι γνωστή.

Ο πρόεδρος Αντώνης είπε τη δική του ατάκα επισκεπτόμενος χθες τη ΓΑΔΑ προκειμένου να συγχαρεί τους αστυνομικούς της Αντιτρομοκρατικής που συνέλαβαν τον Μαζιώτη. Καλά έκανε –πού και πού πρέπει να αναγνωρίζονται οι προσπάθειες των ανθρώπων που προσπαθούν να διορθώσουν τις αδιανόητες βλακείες του ελληνικού κράτους.

Εμεινε και δυο ώρες μαζί τους, τον ενημέρωσαν καταλεπτώς τι κάνουν, πώς το κάνουν, και γιατί αυτό που κάνουν έχει αποτέλεσμα, είδε χάρτες και βίντεο, χαιρέτησε και τη μικρή Κατερίνα που παρακολουθούσε τον Μαζιώτη και ύστερα έφυγε.

Τι έμεινε; Αυτό που θα αποκαλύψω τώρα, και το οποίο περιέργως δεν είδα να το αναπαράγει ο φίλος μου ο Γιώργος «κάποιοι τον λένε μονταζιέρα, και δεν του αρέσει» Μουρούτης: μετά τη σύλληψη λέει του Μαζιώτη, ο Ομπάμα, ναι ο ίδιος ο Ομπάμα, τηλεφώνησε στον Σαμαρά να τον συγχαρεί για την επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας!

Αδυνατώ να κατανοήσω αυτή την παράλειψη. Δεν ξέρω πού να την αποδώσω. Οφείλεται στη σεμνότητα που διακρίνει (λέμε τώρα) τον πρόεδρο Αντώνη ή υπέθεσαν ότι αυτός στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής δεν ήταν ο Ομπάμα, αλλά ο… Μητσικώστας;!

Global Συμπόσιο

Ελπίζω ότι σύντομα, σήμερα κιόλας που λέει ο λόγος, θα αποκατασταθεί αυτή η παράλειψη, διότι δεν είναι δυνατόν να μαθαίνει ο λαός τα πάντα για τον πρόεδρο «φέρτε μου σας είπα τα Μνημόνια να τα σκίζω ένα ένα» Αντώνη, ώς και το πότε φτερνίστηκε, και να μην πληροφορείται τα σπουδαία νέα, όπως αυτό που προανέφερα.

Εως ότου συμβεί αυτό, επιθυμώ να ενημερώσω εγώ τον λαό για τα όσα θαυμαστά συνέβησαν στις Σπέτσες την περασμένη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια του Συμποσίου –τσαντίρι θα το ονομάσω λόγω της συνεχούς μετακίνησής του –της Σύμης.

Επί διήμερον, πενήντα νέοι, διδάχθηκαν από τους μετέχοντες, και τον Γιώργο, τον global Γιώργο σε ένα διάλειμμα προφανώς των αθλητικών του επιδόσεων (πλάκα πλάκα το κορμί που έχει χτίσει ο Γιώργος δεν το έχει 25άρης μανεκέν) για θέματα που αφορούν το παγκόσμιο έλλειμμα Δημοκρατίας, την οικονομική κρίση, τον εκσυγχρονισμό των θεσμών –πράγματα δηλαδή τα οποία «καίνε» κάθε νέο στην ηλικία των 25 ή 30 ετών, και όχι ας πούμε το πότε θα έρθει η ώρα να πάει (και αυτός) Μύκονο!

Οπως μου ανέφερε συνεργάτης του Γιώργου το ειδικό αυτό σχολείο λειτούργησε φέτος για πρώτη φορά, σε 12 θεματικά εργαστήρια στα οποία δίδαξαν οι φίλοι του Γιώργου, οι οποίοι μετείχαν στις εργασίες του Συμποσίου.

– Πώς επιλέχθηκαν οι νέοι; Ρώτησα τον συνεργάτη του.

– Από το Διαδίκτυο. Υπήρξε προκήρυξη, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από πολλούς και έγινε επιλογή με βάση τα βιογραφικά τους.

Ο,τι και να πεις, ο Γιώργος, ο global Γιώργος, είναι ανεξάντλητος παιδί μου. Δεν υπάρχει…

Οπου φύγει, φύγει

Στο μεταξύ όμως το κράτος λειτουργεί και εξ αφορμής της χθεσινής επίσκεψης του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (τα σέβη μου πατριώτη), τι έμαθα; Οτι τις τελευταίες ημέρες πέφτουν βροχή οι παραιτήσεις στο Δημόσιο. Στην αρχή, δεν έδωσαν σημασία στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Στη συνέχεια, όταν άρχισε να εντείνεται το φαινόμενο, σου λέει ο Κυριάκος (Μητσοτάκης) «για κάτσε ρε, εδώ κάτι γίνεται». Δίνει εντολή στους δικούς του να εξετάσουν δειγματοληπτικά κάτι φακέλους παραιτουμένων, και τι ανακαλύπτει το παλικάρι;

Οτι οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν κάτι… πλαστό στον φάκελό τους –από πτυχίο, έως… απολυτήριο εξαταξίου γυμνασίου, και έως πιστοποιητικό γνώσης ξένης γλώσσας! Που σημαίνει ότι οι τύποι σπεύδουν να παραιτηθούν είτε για να μη διαπομπεφθούν, είτε ελπίζοντας ότι με την παραίτηση θα γλιτώσουν την απόλυση. Τέλειο;

Επικείμενες κόντρες για τα… μαγικά

Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά μαζί τους. Γνωρίζω όμως ότι σύντομα θα έχουμε σύγκρουση ενδονεοδημοκρατική. Μεταξύ Κυριάκου (Μητσοτάκη) και καραμανλικών, και ειδικά μεταξύ Κυριάκου και Προκόπη, Πάκη για όλους εμάς τους φίλους του, Παυλόπουλου. Διότι ο Κυριάκος θα ελέγξει συντόμως τις παρατυπίες στην πρόσληψη όλων εκείνων που προσλήφθηκαν στο Δημόσιο στη «χρυσή» θα τη χαρακτηρίσω, πενταετία Καραμανλή.

Πρόκειται για την εποχή που στο Δημόσιο προσλαμβανόταν όποιος περνούσε έξω από τα γραφεία της ΝΔ στη Ρηγίλλης, με αποτέλεσμα να φορτωθεί το Δημόσιο με καμιά 300αριά χιλιάδες ανθρώπους. Ειδικότερα μου ανέφερε η πηγή μου, θα εξεταστεί το κόλπο με την επωνυμία «μετατροπή συμβάσεων», το οποίο είχε στηθεί ως εξής: προσλαμβανόταν ας πούμε κάποιος με δίμηνη σύμβαση κάπου. Λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία η δίμηνη σύμβαση με έναν μαγικό τρόπο μετατρεπόταν σε αορίστου χρόνου γιατί το παιδί ήταν ένα ακόμη «δικό μας παιδί»!

Μαγεία…

Θέλει, μπορεί;

Παρακολουθώ και εγώ –κυρίως εγώ, και όποιος άλλος δεν έχει δουλειά να κάνει μέσα στο… ντάλα καλοκαίρι –αυτό το καινούργιο γαϊτανάκι που έχει ξεκινήσει με το «πότε θα κάνει εκλογές ο Σαμαράς». Πριν πω οτιδήποτε, οφείλω να παραδεχθώ ότι η πρόθεση του σκερτσόζου και τόσο ταλαντούχου ντουέτου «Αμποτ και Κοστέλο» που μας κυβερνάει είναι πράγματι να φτάσει ώς το… μακρινό (σε δυο χρόνια είναι, αλλά εμένα μου ακούγεται… ένας αιώνας έως τότε) 2016. Μου το έλεγε και προχθές ένας από τους φίλους του προέδρου «δεν σας είπα ρε να μου φέρετε τα Μνημόνια να τα σκίσω ένα ένα;» Αντώνη: θέλει να κάνει εκλογές με το κλείσιμο της 4ετίας.

Ομως το θέμα δεν είναι τι θέλει το ντουέτο, αλλά αν αυτό που θέλει μπορεί να συμβεί. Εγώ λοιπόν πιστεύω ότι δύσκολα θα επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει. Οχι μόνο γιατί ας πούμε κρέμεται από μια κλωστή η κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά και γιατί όσο και να μετριούνται τα κουκιά για την εκλογή Προέδρου ΔΕΝ βγαίνουν 180. Χρειάζεται να συμβούν σεισμικές ανακατατάξεις στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό, και επί του παρόντος δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Αρα η σχετική συζήτηση είναι της τάξεως «σε κουβέντα να βρισκόμαστε». Εντάξει;