Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Η διαφαινόμενη –τις τελευταίες ημέρες –κινητικότητα για την Κεντροαριστερά έχει στην ουσία το όνομα του Φώτη Κουβέλη –παρότι ούτε αυτό του πιστώνει το μιντιακό σύστημα. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ είχε ανακοινώσει από τις αρχές Μαΐου ότι μετά τις ευρωεκλογές θα πάρει πρωτοβουλίες. Ηταν η πιο εντυπωσιακή κίνηση εκείνων των ημερών εκ μέρους του –ίσως και η μοναδική, και θα μπορούσε να αποδώσει και εκλογικά αν δεν είχε γίνει η «στραβή» της κοινής εμφάνισης με τον Παπανδρέου.

Παρά την εκλογική ήττα, η δέσμευση υλοποιήθηκε: εγγράφως, επισήμως και με ατζέντα. Ηδη αποδίδει, αν εξαιρεθεί η αδιαφορία του Σταύρου, ίσως γιατί δεν μπορούσε να προσέλθει σε μια «ζύμωση» χωρίς να έχει εν τω μεταξύ ιδεολογική ταυτότητα. Ή γιατί κακώς εκλήθη σε μια συζήτηση για την Κεντροαριστερά, ένα σχήμα που δεν είπε ποτέ ότι είναι κεντροαριστερό.

Εν πάση περιπτώσει, η πρωτοβουλία Κουβέλη φέρνει την πρώτη επίσημη επαφή μεταξύ της ΔΗΜΑΡ και του ΠαΣοΚ. Εστω και αν η Χαριλάου Τρικούπη κάνει άτσαλες κινήσεις που μπορεί να την υπονομεύσουν. Ετσι λειτουργούν οι θεωρίες, π.χ. περί Δον Κιχώτη και Σάντσο Πάντσα, και η δυσφορία στελεχών γιατί ταυτόχρονα ο κυρ Φώτης δείχνει έτοιμος να συζητήσει και με τον ΣΥΡΙΖΑ –για τρέχον ζήτημα τουλάχιστον.

Γιατί όμως υποβλέπουν την επικοινωνία του με τον ΣΥΡΙΖΑ –από τον οποίο και, σε τελευταία ανάλυση, προέρχεται; Πώς μπορεί να έχει νόημα μια συζήτηση για την Κεντροαριστερά αν περιοριστεί σε διμερείς επαφές ΠαΣοΚ – ΔΗΜΑΡ; Γιατί να αποκλείσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καλύπτει μεγάλο τμήμα του χώρου της Κεντροαριστεράς και ενσωματώνει μεγάλο τμήμα του δυναμικού της;

Είναι περισσότερο ουσιαστική για την Κεντροαριστερά η συζήτηση μεταξύ ενός κόμματος της αντιπολίτευσης και ενός κόμματος που μετέχει στη συγκεκριμένη κυβέρνηση ασκώντας τη συγκεκριμένη πολιτική, από τη συζήτηση ανάμεσα σε δυο κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά τις διαφορές τους; Αλλωστε δεν υπάρχουν και στο ΠαΣοΚ στελέχη που κρίνουν ότι το κόμμα τους πρέπει να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με την Κουμουνδούρου, αλλιώς είναι σαν να της χαρίζει οριστικά τους πρώην ψηφοφόρους του;

Συμπέρασμα: χάρη στον Κουβέλη, αυτή τη φορά πραγματικά κάτι άρχισε να κινείται. Για τα υπόλοιπα ισχύει ό,τι έλεγε ο Αμερικανοκινέζος Τιχάι Χσιέν (γνωστός για τις αξιωματικού χαρακτήρα φράσεις του): «Η πράξη θα άρει τις αμφιβολίες που η θεωρία δεν μπορεί να λύσει».