Μεγάλη ιστορία το μαύρο χιούμορ. Κρατά τουλάχιστον από το 1940 και τη μνημειώδη «Ανθολογία του μαύρου χιούμορ» του Αντρέ Μπρετόν –παρότι ο ίδιος ο μέγας σουρεαλιστής, και εμπνευστής του όρου, υπέδειξε τότε ως γενάρχη του humour noir έναν Ιρλανδό, τον Τζόναθαν Σουίφτ, δυόμισι αιώνες πίσω. Θα μπορούσε πάντως κανείς να εικάσει με σχετική ασφάλεια ότι το μαύρο χιούμορ υπάρχει από τότε που υπάρχει και ο άνθρωπος. Οπως επίσης ότι από τότε προκαλεί άλλοτε γέλιο, άλλοτε φρίκη και συνηθέστερα γέλιο και φρίκη ταυτόχρονα.

«Τα ισραηλινά τεθωρακισμένα έχουν πάρει θέσεις στις εισόδους της Γάζας, περιμένοντας εντολή να εισβάλουν, ενώ οι εναέριοι βομβαρδισμοί συνεχίζονται και από τις δύο πλευρές». Με αυτή την περιγραφή της κατάστασης στη Μέση Ανατολή από έναν αμερικανό άνκορμαν άρχισε βράδυ Δευτέρας το ρεσιτάλ μαύρου χιούμορ ο Τζον Στιούαρτ, ο παρουσιαστής του σατιρικού The Daily Show. Σουφρώνοντας τα χείλη, φιλώντας τα δάχτυλά του και αναφωνώντας: «Σκέτη νοστιμιά! Περισσότερος θάνατος!». Για να προσθέσει: «Λοιπόν, και οι δύο πλευρές βομβαρδίζουν, μόνο που να, η μία πλευρά μοιάζει κομματάκι καλύτερη σε αυτό από την άλλη»… Ο Στιούαρτ συγκρίνει την ισραηλινή αντιπυραυλική ασπίδα «Σιδερένιος Θόλος», αλλά και τη νέα εφαρμογή που προειδοποιεί με χωροχρονική ακρίβεια τους ισραηλινούς πολίτες για τις επιθέσεις της Χαμάς με ρουκέτες, με τον τρόπο που προειδοποιούνται οι πολίτες της Γάζας για τους επικείμενους βομβαρδισμούς: με έναν μικρότερο βομβαρδισμό, «ένα amuse-boom αν προτιμάτε». «Εχουν τρία λεπτά να φύγουν. Αλλά για να πάνε πού;! Εχετε δει τη Γάζα;» ρωτάει το κοινό. Χάρτης. «Το Ισραήλ έχει αποκλείσει τούτη εδώ την πλευρά, η Αίγυπτος αυτήν εκεί. Τι μπορούν λοιπόν να κάνουν; Να φύγουν κολυμπώντας;». Για τον αμερικανό κωμικό, όμως, τίποτα δεν συνοψίζει καλύτερα την ασυμμετρία της διαμάχης από μια σύγκριση των ειδικών απεσταλμένων στην περιοχή. Σε διπλό παράθυρο οι ρεπόρτερ του NBC. Με το αλεξίσφαιρο γιλέκο του, ένα τεράστιο PRESS στο στήθος και σφιγμένα σαγόνια, ο απεσταλμένος στη Γάζα «μοιάζει με κομπάρσο από την ταινία «The Hurt Locker»», ενώ ο απεσταλμένος στο Τελ Αβίβ, με πορτοκαλί μπλούζα και χαλαρό ύφος, «δείχνει έτοιμος για συναυλία κάντρι μουσικής».

Λοιπόν; Μπορούμε να γελάμε με όλα; Μέχρι να καταλήξουμε, ας συμφωνήσουμε με την κατακλείδα του –εβραϊκής καταγωγής, πλην όμως άθεου και σίγουρα αθεόφοβου –Στιούαρτ: «Ο κόσμος έχει λαλήσει!». Μάλλον θα συμφωνούσε και ο Μπρετόν.