Καμιά φορά, πού και πού, αν ζεις και κυκλοφορείς στην Ελλάδα, εκ των πραγμάτων σε πλημμυρίζει ένα αίσθημα ματαίωσης. Οχι μόνο για τα μεγάλα θέματα της πολιτικής αλλά, ιδίως, για τα μικρά. Για ό,τι εξαρτάται από εμάς, από την πολυσυζητημένη κοινωνία των πολιτών, τα επιτεύγματα της οποίας θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αλλαγή και της μεγάλης εικόνας. Αλλά υπάρχει, όντως, κοινωνία των πολιτών στην Ελλάδα; Και τι μπορεί να πετύχει σε μια κοινωνία στην οποία ο καθένας δουλεύει για τον εαυτό του (ή για τη συντεχνία του) και ο Θεός εναντίον όλων;

Χθες το σούρουπο, στον πεζόδρομο του Μακρυγιάννη, στο κέντρο δηλαδή της τουριστικής Αθήνας, στην αρχή της περίφημης ιστορικής διαδρομής που η διαμόρφωσή της έγινε δυνατή χάρη στα ευρωπαϊκά κονδύλια, είχε προγραμματιστεί μια εκδήλωση από πρωτοβουλία πολιτών με στόχο να συνειδητοποιηθούν όσοι χρησιμοποιούν τον πεζόδρομο ως δρόμο συχνά ταχείας κυκλοφορίας ή ως πάρκινγκ και να κόψουν την κακή συνήθεια. Και γιατί κινδυνεύουν να πατήσουν κανέναν πεζό, και διότι καταστρέφουν τις πλάκες του οδοστρώματος, και γιατί, σε τελική ανάλυση, είναι παράνομο. Πήγαν το πολύ είκοσι άνθρωποι που απλώς έβλεπαν τα μηχανάκια και τους κούριερ να περνούν.

Προσωπικώς, δεν περίμενα ότι θα συγκεντρωθούν παραπάνω, ούτε ότι θα κατάφερναν τίποτα. Οι ίδιοι πάνω – κάτω πολίτες, περίπου 40 κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή, είχαν λίγο καιρό πριν υπογράψει ένα κείμενο διαμαρτυρίας που το απηύθυναν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής ζητώντας να κάνουν το αυτονόητο, να τηρήσουν τον νόμο. Υπήρξε απάντηση. Τυπική, δημοσιοϋπαλληλική: έχετε δίκιο, αλλά έχουμε έλλειψη προσωπικού –τέτοια πράγματα.

Και γιατί, άραγε, η Αστυνομία να μην επικαλεστεί έλλειψη προσωπικού; Για να έρθουν τα όργανα στη δυσάρεστη θέση να συγκρουστούν ακόμα και με πολιτικούς προϊσταμένους τους και τη φρουρά τους, όταν, συχνά, φέρνουν επίσημους ξένους προσκεκλημένους στο διάσημο και για την αρχιτεκτονική και για τα εκθέματά του Μουσείο;

Εχει συμβεί πολλές φορές. Κουστωδίες με μαύρα πολυτελή αυτοκίνητα παρκάρουν προκλητικά επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ακριβώς μπροστά στην είσοδο του Μουσείου. Η εικόνα της βιτρίνας του πολιτισμού μας, όπως συχνά λένε, που μαγνητίζει τους περαστικούς, τείνει να γίνει στερεότυπη, θα μπορούσε να μπει και στους τουριστικούς οδηγούς: στην οροφή ακριβών αυτοκινήτων, αστυνομικοί έχουν απιθώσει τους παγωμένους καφέδες τους, κρατώντας στα χέρια τα μπεγλέρια.

Αφού δεν γίνεται τίποτα άλλο σ’ αυτόν τον δρόμο, μήπως τουλάχιστον να βάλει το Μουσείο μπεγλέρια στο πωλητήριο; Θα πρότεινα και φρέντο στο καφενείο –αλλά ξέχασα: φρέντο έχει.

Τελευταία Νέα