Το 1974 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του γερμανού συγγραφέα Χάινριχ Μπελ «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», ένα βιβλίο που αμέσως έγινε μπεστ σέλερ –και σχεδόν αμέσως το γύρισε ταινία ο Φόλκερ Σλέντορφ. Ηταν μια περίοδος που στη Δυτική Ευρώπη οι πολίτες διεκδικούσαν ελευθερίες και δικαιώματα. Μάθαιναν δηλαδή να προβληματίζονται για τα όρια –και όταν η ελευθερία παραβίαζε και φαλκίδευε δικαιώματα, ήταν ασυδοσία.

Το βιβλίο αναφέρεται στον έρωτα μιας νεαρής, όμορφης οικιακής βοηθού με έναν γοητευτικό άνδρα που η πολιτική του ταυτότητα έχει φέρει ξωπίσω του την αστυνομία. Η συνταγή «ωραία κοπέλα + πολιτικοποιημένος = πολιτικοερωτικό σκάνδαλο» γίνεται αντικείμενο ενδιαφέροντος του σκανδαλοθηρικού Τύπου. Ενας δημοσιογράφος με θράσος και αδιακρισία εισβάλλει στην ιδιωτική ζωή της κοπέλας, εκθέτοντας και την ίδια και την οικογένειά της με δυσφημιστικά δημοσιεύματα. Η απελπισία που νιώθει εκείνη λόγω της κοινωνικής κατακραυγής την οδηγεί στα άκρα…

Στην εισαγωγή του βιβλίου του, ο Χάινριχ Μπελ σημειώνει ότι τα πρόσωπα και τα πράγματα του βιβλίου είναι φανταστικά. «Αν όμως ο αναγνώστης διακρίνει κάποιες ομοιότητες με την εφημερίδα «Μπιλντ»», προσθέτει, «στα σημεία όπου περιγράφονται ειδικές μορφές «δημοσιογραφικής δεοντολογίας», ας λάβει υπόψη του ότι οι ομοιότητες αυτές δεν είναι ούτε σκόπιμες ούτε τυχαίες –αλλά, απλώς, αναπόφευκτες».

Αν, άλλες εποχές, κίτρινα φύλλα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα χάριν της κυκλοφορίας, φανταστείτε τι μπορεί να γίνεται σήμερα σε χώρες όπως η Ελλάδα σε ένα τοπίο ουσιαστικά ανεξέλεγκτο όπως το βαθύ Ιντερνετ. Σε έναν χώρο όπου οι ευκολίες, η συκοφαντία, η ύβρις και ο μισαλλόδοξος λόγος διαμορφώνουν, στην ουσία, την επίσημη ιδεολογία της Χρυσής Αυγής (αλλά όχι μόνο της Χρυσής Αυγής) φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα χώρος για παιχνίδια ανάλογα με τα παιχνίδια του κίτρινου Τύπου της Δυτικής Γερμανίας της δεκαετίας του 1970.

Η προχθεσινή καταγγελία του Γαβριήλ Σακελλαρίδη για προσπάθεια πολιτικού εκβιασμού του ήρθε ως συνέχεια μιας μακράς περιόδου κατά την οποία ένα «τρέιλερ», προϊόν υποκλοπής και προαναγγελτικό «σκανδάλου», που δημοσιεύθηκε σε ιστότοπο έδωσε λαβή σε λογής φήμες, αντικείμενο των οποίων ήταν η ιδιωτική ζωή του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο Αθηναίων.

Προφανώς, κάθε δημοκρατικός πολίτης συμφωνεί με τον κ. Σακελλαρίδη όταν δηλώνει ότι δεν θα συνδιαλλαγεί «με όσους επιδιώκουν τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και την επιβολή του νόμου της ζούγκλας». Αλλά όταν δηλώνει ότι «η Αριστερά δεν εκβιάζεται», συρρικνώνει τον κύκλο της συμπαράστασης. Ενώ θα ήταν χρήσιμο να τον διευρύνει, διεκδικώντας την ευρύτερη συμπαράσταση: η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται. Οπως απέδειξε και η μαχητική Καταρίνα Μπλουμ του Μπελ.

Τελευταία Νέα