Είναι παρεξηγημένοι. Ισως γι’ αυτό έσπευσε το σύμπαν να αποδοκιμάσει την επιλογή τους στην κυβέρνηση. Βιαστικοί και επιπόλαιοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επιτέθηκαν με ανοίκειους τρόπους σε δύο προσωπικότητες που υπουργοποιήθηκαν, τον Αργύρη Ντινόπουλο και τον Βασίλη Π. Κικίλια, αγνοώντας (ή κάνοντας πως αγνοούν) δυο βασικά στοιχεία της πολυσύνθετης ταυτότητάς τους: τη συγγραφική προσφορά τους.

Ο πρώτος διαπρέπει στο μυθιστόρημα. Το πιο πρόσφατο έργο του, μάλιστα, υπό τον τίτλο «Υπόθεση Ζέρμεν», έχει αστυνομική πλοκή και θα μπορούσε να εγκαινιάζει ένα νέο είδος, ας το ονομάσουμε αντιμνημονιακό νουάρ. Οργανώνεται γύρω από τα πρόσφατα γεγονότα της χρεοκοπίας και συνδυάζει δυο πολύκροτες υποθέσεις, το σκάνδαλο Ζίμενς και την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Παρά το πλαδαρό του ύφους του, ασφαλώς στυλιστική επιλογή του για να δείχνει τους χαλαρούς δεσμούς της γλώσσας αυτών που μας οδήγησαν στα καταραμένα Μνημόνια παρά την άψογα οργανωμένη εκφορά της γλώσσας μας, οι στόχοι του είναι σαφείς: βουλευτής ονόματι Γιάννης Καμπάς, μέλος της Ειδικής Ανακριτικής Επιτροπής που ερευνά το σκάνδαλο Ζέρμεν, βρίσκει στικάκι με λογαριασμούς, φωτογραφίες και βίντεο «από τις δωροδοκίες (sic) Ελλήνων πολιτικών» (εννοεί δωροδοκηθέντων). Οταν αργότερα η χώρα περνάει σε καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, και «ο λαός, αγανακτισμένος στις πλατείες, απαιτεί τιμωρία των ενόχων», αναλαμβάνει να ξελασπώσει το σύστημα και να δουλέψει για τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μιχάλης Σταρένιος. Ομως, ο βουλευτής Καμπάς, που αγανακτισμένος κι αυτός έχει απασφαλίσει, κάποια στιγμή βρίσκεται με το στικάκι στο χέρι, και ετοιμάζεται να βάλει βόμβα στο σύστημα…

Η σπουδαία αυτή αντιμνημονιακή πλοκή του βουλευτή Καμπά, που θα μπορούσε να είναι το alter ego του συγγραφέα, φαίνεται ότι εκτιμήθηκε δεόντως από τον Πρωθυπουργό. Κι έτσι, ο συγγραφεύς βρέθηκε να πολεμά «τη διαφθορά της εξουσίας και τη διαπλοκή με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» (δικές του οι διατυπώσεις) από μέσα. Επιτέλους, ένας λογοτέχνης που επιβραβεύεται.

Εξίσου σημαντική είναι και η συγγραφική παρουσία του Βασίλη Κικίλια, ο οποίος επιμελείται και προλογίζει βιβλίο για την ΑΟΖ. Ενας λυρικός Κικίλιας, όπως δεν τον γνωρίσαμε ποτέ στα γήπεδα, μιλάει για ελληνισμό, χαμένες πατρίδες, σύνορα, ακρίτες, ανακαλύπτει έναν από τους πιο έξυπνους ανθρώπους στον κόσμο (που έχει ρεκόρ μαθηματικών, γράφει ποίηση, ζωγραφίζει, διδάσκει στη Σχολή Πολέμου…) τον οποίο, μαζί με κάτι φίλους του παίρνει υπό την αιγίδα του και, κυρίως, κομπάζει ότι ανήκει στους πρώτους που μίλησαν για την ΑΟΖ, χάρη στην οποία η Ελλάδα θα ξαναγίνει μεγάλη –κι εμείς θα καθόοομαστε. Τρέμε Χρήστο Ροζάκη.

Κατόπιν όλων αυτών, απορώ γιατί ο Βασίλης Κικίλιας τοποθετήθηκε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Πρόεδρε, χάνουμε χρόνο.

Τελευταία Νέα