Ακούγοντας τον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Βόλου Αχιλλέα Μπέο να μιλά μπροστά σε οπαδούς του έπαθα πλάκα. Ωστε λοιπόν ο Βόλος, η πόλη όπου γεννήθηκαν ο Ντε Κίρικο, ο Κορδάτος, ο σπουδαίος έλληνας φιλόσοφος Κώστας Παπαϊωάννου, ο Προγκίδης, ο Ιάσων Ευαγγέλου, η Μαντώ Αραβαντινού, τόσες και τόσοι ακόμη, παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί σε έναν τύπο με πολιτικό λόγο στα όρια του τρωγλοδυτισμού; Η πόλη με τη μεγάλη βιομηχανία και το εργατικό κίνημα, η έδρα του πρωτοποριακού Ανώτερου Παρθεναγωγείου που δημιούργησαν πρόσωπα όπως ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ο τόπος όπου οι Εβραίοι είχαν τις λιγότερες απώλειες από τους Ναζί αφού, υπό την καθοδήγηση του επισκόπου Ιωακείμ, μπήκαν μπροστά οι έλληνες συμπολίτες τους για να τους προστατεύσουν και να τους κρύψουν, με τη λαϊκή ψήφο αποδόθηκε στον μεγάλο φεουδάρχη του νεοελληνικού λούμπεν; Πώς είναι δυνατόν;

Δεν ξέρω τις ιδιαίτερες συγκυρίες που ανέβασαν στον δημαρχιακό θώκο ένα πρόσωπο που, έως σήμερα, κινούνταν στα παρασκήνια του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενός αθλήματος πολλοί παράγοντες του οποίου έχουν συμβάλει στον κυρίαρχο χουλιγκανισμό, στο οπαδιλίκι, στη βίαιη ανάγνωση της αντιπαλότητας (όχι μόνο της αθλητικής ούτε μόνο των συμβολισμών της). Ξέρω ότι, αφού εξελέγη, ο κύριος Μπέος θα έχει συχνά την ευκαιρία να λέει δημοσίως τις απόψεις του και μάλιστα σε ακροατήριο που θα είναι πρόθυμο να τις ακούσει. Αλλά μερικές από τις απόψεις αυτές είναι απολύτως εχθρικές προς την πολιτισμένη κοινωνία.

Μεταξύ άλλων, ο κύριος Μπέος (που δεν με νοιάζει αν έχει δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη, ας τα βρει η Δικαιοσύνη) επιτέθηκε σε καλλιτέχνες που δεν του αρέσουν επειδή, λέει (ψευδώς για τους συγκεκριμένους), είναι κρατικοδίαιτοι. Εκθείασε, αντιθέτως, άλλους μουσικούς, «που τους πληρώνουμε εμείς», όπως είπε: τον «κουμπάρο του» τον Καρρά, τον Παντελίδη, τον Ρέμο (που κάτι μπλεξίματα με την Εφορία, πάντως, τα είχε), την Πάολα –πρόσωπα τα οποία εκπροσωπούν ένα είδος της αμιγώς ελληνικής διασκέδασης, που συμπεριλαμβάνει τη σπατάλη και την επίδειξη.

Ο κύριος Μπέος, όμως, στην πραγματικότητα δεν εκθείασε απλώς το ιδίωμα που εκείνος θεωρεί διασκέδαση. Απέρριψε οποιοδήποτε άλλο ιδίωμα, είτε από άγνοια είτε από παρεξήγηση («διότι είναι κρατικοδίαιτο»). Στην πραγματικότητα, δηλαδή, απέρριψε τον διαφορετικό τρόπο έκφρασης από αυτόν που εκείνος ξέρει. Και κάτι παραπάνω: εκθείασε την αγραμματοσύνη.

Αυτό, η απόρριψη των γραμμάτων και των τεχνών, το εγκώμιο του «πανεπιστημίου του πεζοδρομίου» είναι που σε παγώνει. Ο κύριος Μπέος με αυτές τις θέσεις κοινοποιημένες εξελέγη δήμαρχος Βόλου. Είναι η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που η γνώση και η καλλιτεχνική έκφραση διαβάλλονται ως κάτι άχρηστο. Κι αυτό είναι ακόμη πιο τρομερό και πιο διαβρωτικό από την αντοχή της Χρυσής Αυγής.

Τελευταία Νέα