Είναι παλιό αλλά τα τελευταία χρόνια χειροτέρεψε: όποιος κρατάει στα χέρια του ένα μολύβι (ή όποιος, στις μέρες μας, έχει μπροστά του πληκτρολόγιο υπολογιστή) και το περιφέρει πάνω σε ένα λευκό χαρτί αισθάνεται την ανάγκη –μήπως και την υποχρέωση; –να γράψει για την ελληνική Ιστορία. Να γράψει, ας πούμε, για την Επανάσταση του 1821. Χωρίς να είναι ιστορικός, χωρίς να έχει διαβάσει τι γράφουν οι επαγγελματίες ιστορικοί –κι ας διαθέτουμε από αυτούς, ευτυχώς, καλούς.

Πρόσφατα, μια κυρία ανέλαβε να διδάξει στα παιδιά την «Επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε», ενώ μπέρδεψε τους κολωνακιώτικους δρόμους και, αντί για τον Τσακάλωφ ως τρίτο από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, έβαλε τον Αναγνωστόπουλο! Και ανέλαβε να διδάξει τα παιδιά χωρίς να της το ζητήσει κανείς!

Ενας κύριος, επίσης πρόσφατα, αποφάσισε ότι οι Ελληνες είχαν αποτύχει και αν ελευθερώθηκαν το οφείλουν αποκλειστικά στους ξένους. Επίσης χωρίς να είναι ιστορικός και επίσης χωρίς να έχει διαβάσει τι έχουν γράψει επαγγελματίες ιστορικοί· και, προπάντων, χωρίς καν να σκεφθεί μήπως η επέμβαση των τριών μεγάλων δυνάμεων μαζί ήταν μια διπλωματική επιτυχία της Επανάστασης· ούτε μήπως δείγματα αυτής της επιτυχίας υπήρχαν και πολύ πιο πριν.

Αλλος κύριος, που εμφανίζεται ως τρανός ιστορικός, στην απελευθέρωση της Ακρόπολης της Αθήνας τον Ιούνιο του 1822 μας πληροφορεί ότι «οι νεκροί και από τα δύο μέρη ήσαν πολλοί αλλά το πιο βαρύ τίμημα πλήρωσαν οι Γερμανοί»! Εχει μπερδέψει φαίνεται τον Γεώργιο Καραϊσκάκη με τον Μανώλη Γλέζο! Δεν μπορώ να παραπονεθώ όμως γιατί επί πολλές δεκαετίες φιλόλογος ήξερα κάτι λάθος· ήξερα και έλεγα «η παράμετρος»· τώρα ο ίδιος κύριος με έμαθε ότι η λέξη είναι αρσενικό, «ο παράμετρος»! «Οι ψυχολογικοί παράμετροι» λέει.

Είναι όλα αυτά ελάχιστα δειγματάκια από όσα σκαρφίζονται ή φαντασιώνονται ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς –συνήθως επειδή εξυπηρετεί την ιδεολογία τους.

Και κάθε λίγο και λιγάκι εμφανίζουν αυτοί οι λογιότατοι και κάποιο νέο φασούλι· όταν αρχίσει να εγκαταλείπεται το παλιό· ένα παλιό, ας πούμε, ήταν ότι το μαύρο πρόβατο της Επανάστασης ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, γιατί αυτός ξεπούλησε, με την πολιτική του ασφαλώς, την Επανάσταση –και το ελληνικό κράτος κατ’ επέκταση –στους Αγγλους. Αυτό ήταν κομμουνιστικής εμπνεύσεως· όχι μαρξιστικής, κομμουνιστικής!

Οι ίδιοι έστηναν και δικαστήρια· τούτος καλός, εκείνος κακός –καλός ήταν ο Κολοκοτρώνης, αλλά έκανε και ένα πολύ μεγάλο λάθος· ίσως, τον παρέσυρε ο Μαυροκορδάτος! Ενας ιστορικός αυτής της εμπνεύσεως, παλιός, κατηγόρησε τον Αντώνη Οικονόμου, τον επαναστάτη της Υδρας, ότι δεν εθνικοποίησε όλα τα καράβια του νησιού!

Γενικά εκεί γύρω στον Εμφύλιο, της ίδιας εμπνεύσεως γράφοντες κατηγορούσαν την Επανάσταση, κυρίως τον Μαυροκορδάτο και τους Φαναριώτες, όπως και ολόκληρη την άρχουσα –και διοικητική –τάξη ότι δεν επέτρεψαν να γίνει ο αστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας.

Τουλάχιστον, αυτά ήταν συνολικές θεάσεις· τώρα καταλήξαμε σε επιμέρους πράγματα. Το πιο πρόσφατο που άκουσα και που, ασφαλώς, θα διαδοθεί γρήγορα είναι ότι οι τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας δεν είχαν συναντηθεί ποτέ μεταξύ τους! Ποιος ξέρει, ίσως συνεννοούνταν τηλεφωνικώς ή με SMS ή μέσω δορυφόρου ή… ή!..

Η Επανάσταση δεν ήταν ένα γεγονός για να παίζουν οι αδιάβαστοι γραφιάδες. Η Επανάσταση είχε οργανωθεί ώς τη λεπτομέρεια από τη Φιλική Εταιρεία. Αυτή είχε θέσει τον στόχο: ανεξάρτητο, μοντέρνο, δηλαδή αστικό, κράτος με αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση. Ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ· η Επανάσταση δεν έσβησε ποτέ· η διπλωματία, που συνήθως την ξεχνάμε, εργάστηκε συστηματικά με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ο σκοπός επιτεύχθηκε. Ανεξάρτητο κράτος ιδρύθηκε. Είναι άλλο ζήτημα που χρειάστηκε η 3η Σεπτεμβρίου 1843 για να επιτευχθεί η αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση.

Οσοι λοιπόν αφήνουν το μολύβι ελεύθερο πάνω στο χαρτί να γράφει κάθε εσώψυχό τους καλά θα κάνουν να διαβάσουν πρώτα.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς είναι ομότιμος

καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών