Να ξαναθυμηθούμε κάποια πράγματα. Οι εκλογές, π.χ., γίνονται με ψήφους. Ανοίγει η κάλπη και ο καθένας παίρνει ό,τι του ανήκει και με αυτό πορεύεται. Ώς την επομένη φορά που θα βρεθούν οι ψηφοφόροι πίσω από το παραβάν για να διαλέξουν ποιο από τα ομοιόμορφα λευκά χαρτιά με τα μαύρα γράμματα θα ρίξουν στη σχισμή –αφήνοντας τα υπόλοιπα στη μαύρη σακούλα.

Τα κόμματα λοιπόν υπάρχουν γιατί πήραν τον απαιτούμενο, κατά περίπτωση, αριθμό ψηφοδελτίων. Για να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο δεν προσκομίζουν δημοσιεύματα εφημερίδων, κασέτες εκπομπών και «πίτες» ή «κολόνες» δημοσκοπήσεων. Προσκομίζουν επιβεβαιωμένους ψηφοφόρους. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχουν.

Φυσικά, ενδιαμέσως τα πράγματα αλλάζουν. Κόμματα που βγήκαν από την κάλπη αποσυντίθενται και άλλα που δεν υπήρχαν στην προηγούμενη αναμέτρηση φιλοδοξούν να υπάρξουν στην επομένη –άλλα βασίμως και άλλα όχι.

Αλλά, για να συνεννοούμαστε, εν τω μεταξύ, σε κάποια πράγματα –όπως είναι η κρατική χρηματοδότηση, η αναλογική κατανομή χρόνου στην τηλεόραση, το πρωτόκολλο της εκπροσώπησης κ.λπ. -, ο μόνος τρόπος είναι τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών. Αλλη μέθοδος δεν υπάρχει. Αν χρησιμοποιείται, περιέχει αυθαιρεσία –αν όχι σκοπιμότητα.

Τούτων δοθέντων (που έλεγαν και οι παλιοί καθηγητές Μαθηματικών), ως πολιτικοί αρχηγοί αυτή τη στιγμή θεωρούνται όσοι έχουν βγει από την κάλπη του 2012. Αντε να κλείσουμε τα μάτια και για κάποιους που προέκυψαν από τις διασπάσεις των Κοινοβουλευτικών Ομάδων τις οποίες ανέδειξαν εκείνες οι εκλογές.

Οι δημοσκοπικές προβλέψεις, έγκυρες ή όχι, δεν απονέμουν αυτή την ιδιότητα σε κανέναν, αλλά ούτε και αφαιρούν στοιχεία αυτής της ιδιότητας από κανέναν. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, π.χ., είναι αρχηγός κόμματος με ποσοστό κοντά στο 12,28%, ο Φώτης Κυβέλης με 6,26% κ.ο.κ. Κατά πόσο έχουν αλλάξει αυτά τα ποσοστά θα το μάθουμε εγκύρως στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Στις 25 Μαΐου θα καταγραφούν οι επιδόσεις τους στις ευρωεκλογές. Εκεί θα προκύψουν και οι επιδόσεις του κόμματος Το Ποτάμι. Μέχρι τότε ο Σταύρος Θεοδωράκης, εντυπωσιακό φαινόμενο στον δημόσιο βίο και συμπαθές πρόσωπο, όταν αντιμετωπίζεται ως πολιτικός αρχηγός –ή το προτάσσει ο ίδιος –στον καθορισμό των προεκλογικών κανόνων, υπόκειται σε κριτική για αυθαιρεσία. Προεξοφλείται ο ρόλος του πολιτικού αρχηγού προτού αποφανθεί ο μόνος αρμόδιος να τον απονείμει. Διότι, όπως έλεγε ο θρυλικός αμερικανός βιομήχανος Χένρι Φορντ (1863-1947), «δεν μπορείς να χτίσεις φήμη βασισμένος σε αυτά που θα κάνεις».