Δεν κακίζω τον ΣΥΡΙΖΑ που τα έκανε ρόιδο στην περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Πάντα τέτοια του εύχομαι, και μπαίνω αμέσως στο προκείμενο το οποίον δεν είναι άλλο από το πολυμορφικό Ντάτσουν του Τσίπρα. Για την Τσιγγάνα της Θράκης το μετάνιωσε, αλλά για τον Λάκη, τον τηλε-τσιγγάνο της Τρίτης, κατέβασε και το εσώρουχό του, άσχετο που τελικά έφαγε πόρτα. Οργανωθείτε όμως, παιδιά μου, γιατί ο καιρός πλησιάζει και δεν το βλέπω και τόσο πιθανό να έχουμε καθε μέρα του αϊ-Μπαλτάκου.

Είναι ωραίο να περπατάει κανείς πάνω σε πεπονόφλουδες. Μου έγινε κιόλας δεύτερη φύση. Αφού και στο ίσωμα να με βάλεις, εγώ και πάλι θα τραμπαλίζομαι και θα ψάχνω το μπατζάκι τού διπλανού μου να αρπαχτώ. Οπότε, καλού – κακού, μην το φοράς κι εσύ με λάστιχο, γιατί έτσι όπως τα έφερε η κατάρα δεν μπορώ να σου εγγυηθώ τίποτα. Θα φτάσουμε στις εκλογές και θα μοιάζουμε όλοι με Μαορί, αλλά χωρίς τους τσουπωτούς πολυνησιακούς γλουτούς τους. Θέλεις; Τέτοια διαφάνεια να μου λείπει. Βάλε τιράντες, βάλε ζωστήρα, βάλε φερμουάρ, εν ανάγκη βάλε (προσεκτικά) και το συρραπτικό σου. Δεν με νοιάζει τι είναι η Σαμπιχά. Με νοιάζει που ήταν αρκετή για να μας ανοίξει ο Τσίπρας κι άλλο μέτωπο. Μειονοτικό μέσα στη μειονεξία μας; Μπράβο μερκελοδιώχτη μου!

Τελευταία Νέα